Alle berichten van Johan de Joode

In de diepste krochten van Amsterdam-Oost schrijft Johan met een bevlogen passie zijn stukken voor It's Only a Movie. Ook surft hij in zijn mancave regelmatig op het internet op zoek naar die ene speciale uitgave van een (cult)-klassieker.

Recensie: Man of Steel (Zack Snyder)

Misschien ben ik niet de juiste persoon om een recensie te schrijven over Man of Steel. Ik ben namelijk iemand die wegloopt met de ideeën die regisseur Zack Snyder had voor de DCU. Ik ben misschien een van de weinige die Batman v Superman: Dawn of Justice een echt goede film vind en liever had gezien dat hij Justice League af had mogen en kunnen maken in plaats van Joss Whedon. Zijn duistere benadering van de verschillende DC-personages, het verwerken van diverse Bijbelse verhalen en referenties naar bepaalde films vind ik geweldig.… Lees verder “Recensie: Man of Steel (Zack Snyder)”

Recensie: Bloodshot (Dave Wilson)

Vraag de gemiddelde comic book-liefhebber, en ondertussen ook de gemiddelde filmliefhebber, naar de uitgeverijen van comics en vrijwel iedereen kent wel Marvel en DC. Dat er nog een hele wereld te ontdekken valt buiten die twee ontdek je misschien pas in de comic book store. Want er zijn er meer, veel meer. En ook deze hebben net zulke interessante personages als Marvel en DC. In de jaren 90 explodeerde de ene na de andere uitgeverij uit de grond. Veelal opgericht door ex werknemers van Marvel en DC die niet tevreden waren met o.a.… Lees verder “Recensie: Bloodshot (Dave Wilson)”

Recensie: Brahms: The Boy II (William Brent Bell)

Is het nu Brahms: The Boy II, The Boy 2: Brahms of The Boy: Brahms’ Curse? Ach, wat maakt het uit… Zelf was ik niet helemaal verbaasd over het verschijnen van een vervolgfilm op The Boy uit 2016. Onlangs zag ik de film voorbij komen op Netflix en dacht: “Hey, die heb ik al eens eerder gezien.. En haatte ik!” Haten is misschien een groot woord, maar positief over de film was ik niet. Zoals jullie kunnen lezen in mijn recensie voor De Nachtvlinders toen.… Lees verder “Recensie: Brahms: The Boy II (William Brent Bell)”

Recensie: The Lodge (Severin Fiala, Veronika Franz)

Heel erg onder de indruk was ik niet van Ich Seh Ich Seh (Goodnight Mommy) uit 2014. Verontrustend vond ik de film zeker, maar ook best saai. Om er zeker van te zijn dat niet mijn gemoedstoestand op dat moment sprak heb ik de film daarna nog 2 keer bekeken, maar helaas bleef mijn oordeel hetzelfde. Het is wel jammer dat de makers, Veronika Franz en Severin Fiala, daarna eigenlijk weinig van zich hebben laten horen ondanks dat deze film hen wel op de kaart had gezet.… Lees verder “Recensie: The Lodge (Severin Fiala, Veronika Franz)”

Recensie: Birds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn (Cathy Yan)

Er valt heel veel te zeggen over Suicide Squad uit 2016, maar het woord “goed”, laat staan “fantastisch”, valt daar niet onder. Toch heeft de film veel fans al zal dat met name zijn vanwege één personage: Margot Robbie als Harley Quinn. Op elke Comic Con waren wel cosplayers te vinden die verkleed waren als de Harley Quinn uit die film. Zoveel zelfs dat het irritant ging worden. Duidelijk was dat zij de meest populaire personage uit de film was en dat heeft Warner ook goed begrepen.… Lees verder “Recensie: Birds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn (Cathy Yan)”

Recensie: Gretel & Hansel (Oz Perkins)

Hans en Grietje, wie is er niet groot mee geworden? Nou, ik in ieder geval wel en als kind scheet ik echt in mijn broek voor de heks die het gemunt heeft op Hans en Grietje. Het idee dat een vrouw je gevangen houdt, volpropt met lekkers om je uiteindelijk af te slachten en op te eten vind ik nog steeds angstaanjagend. En daarom vind ik vrouwen nog steeds eng… Just kiddin’. Het enige wat ik aan Hans en Grietje over heb gehouden is dat ik een voorliefde heb voor horrorfilms met heksen.… Lees verder “Recensie: Gretel & Hansel (Oz Perkins)”

Recensie: Joker (Todd Phillips)

Ik moest ook wel even achter mijn oren krabben toen aangekondigd werd dat Todd Philips de regie op zich zou nemen voor een film over de meest legendarische comic book schurk ooit. Als fan wist ik niet goed wat ik ervan moest vinden. Die ongerustheid bleek nergens voor nodig want met Joker heeft Todd Philips zichzelf weten te overstijgen. Joker is geen suffe komedie, het is meer dan dat. Veel meer.

Plot: Arthur Fleck woont samen met zijn hulpbehoeftige moeder in het Gotham van de jaren 80.… Lees verder “Recensie: Joker (Todd Phillips)”

Weathering With You (Makoto Shinkai)

Toen ik op de middelbare school zat stortte ik mij op anime. Voor mij was het op dat moment “nieuw” en verslond ik Akira, Ghost in the Shell, Fist of the North Star en natuurlijk Urotsukidoji. Enkele van deze films waren visueel heel aantrekkelijk, maar ieder was ook nog eens super gewelddadig. Wist ik veel dat ik al van jongs af aan anime voor mijn kiezen had gekregen. Series als Schateiland, Nils Holgersson, Heidi, Alleen op de Wereld en Candy Candy behoorden tot mijn dagelijkse portie tekenfilms waar iedereen van mijn leeftijd wel mee is opgegroeid en waar weinig tot geen geweld in voorkwam.… Lees verder “Weathering With You (Makoto Shinkai)”

In Memoriam: Rutger Hauer

Van de week, toen ik onderweg was naar Rotterdam om als hoofdredacteur van Horrify te praten over horrorfilms bij De Ochtend Show to Go, zag ik vanuit de trein een enorm reclamebord langs de weg staan. Het was reclame voor een tentoonstelling over de tv-serie Floris bij het Museum van de 20e eeuw in Hoorn. Hoewel ik geboren ben in Amsterdam, ben ik als kind en tiener opgegroeid in Hoorn. Ik heb een haat-liefdeverhouding met Hoorn, maar ik heb al een tijd het idee om met een vriend door Hoorn te gaan fietsen rond de plekken waar wij herinneringen van hebben uit die tijd.… Lees verder “In Memoriam: Rutger Hauer”

Verslag: Weekend of Hell 2019 (Westfalenhalle Dortmund)

Al enkele jaren ben ik een vaste bezoeker van Weekend of Hell in Dortmund. Zelfs wat langer als ik de jaren meetel toen het nog in Oberhausen werd georganiseerd. Dat was voor de organisatoren elkaar de kop insloegen en beiden een andere weg bewandelden. In Oberhausen kwam het House of Horror en het Weekend of Hell verplaatste zich naar Dortmund. Beide organisaties bleven in dezelfde periode hun beurs presenteren. Sterker nog, dat gebeurde zelfs in hetzelfde weekend. Horrorliefhebbers moesten toen kiezen; ga ik naar een van beide of toch naar alle twee?

Lees verder “Verslag: Weekend of Hell 2019 (Westfalenhalle Dortmund)”