Begin jaren 80 was er geen ontkomen aan; de slasher film (meer over de slasher vind je hier). Alle studio’s brachten wel een of meerdere uit, of kochten een onafhankelijk gemaakte film aan die vervolgens op de overvolle markt geslingerd werd. Graduation Day is zo’n typische film die werd uitgebracht tijdens de hoogtijdagen van de slasher om een graantje mee te pikken van de heersende hype.

De film
Graduation Day is allesbehalve een goede slasher. Zo wordt al tijdens de openingsscène duidelijk dat we geen hoge verwachtingen hoeven hebben van het acteren van de tieners. We zijn getuige van een hardloopwedstrijd waarin Laura, hevig gepusht door haar coach en publiek, een hele snelle tijd loopt. De stopwatch klokt precies 30 seconden maar Laura wordt onwel en stort in, dit alles in slow motion en vergezeld van disco muziek. Ze blijkt ter plekke te zijn gestorven. Het duurt niet lang voordat er meer doden vallen want een voor een worden Laura’s teamleden vermoord.

Naast het acteren en achtergrond van karakters ontbreekt ook elk spoor van enige suspense. En dat is nog niet alles want ook de zo belangrijke iconische moordenaar ontbreekt. We moeten het doen met een killer in trainingspak die soms een schermhelm op heeft en druk in de weer is met zijn stopwatch. Niet echt indrukwekkend allemaal. Maar als het eenmaal duidelijk is met wat voor soort film we hier te maken hebben en je geen Halloween of Friday the 13th verwacht is er genoeg plezier aan Graduation Day te beleven. De vaart zit er namelijk goed in en we worden om de zoveel tijd getrakteerd op een moord (uit de extra’s blijkt dat de regisseur bij andere succesvolle horrorfilms getimed heeft om zo te zien wat de ideale tijd tussen moordscenes is!), en deze mogen dan wel niet uitblinken qua bloederigheid of special effects, vaak zijn ze wel creatief of op hun minst lachwekkend. Ook ontbreekt  het nodige naakt niet, Linnea Quigly was natuurlijk niet voor niks gecast. Ook de weinig subtiele valse aanwijzingen zijn het vermelden waard net zoals de vechtkunsten die de ‘final girl’ tentoonstelt!

De blu-ray
De mono DTS-HD Master Audio komt lekker duidelijk door en de openingsmuziek klinkt redelijk vol, maar als de muziek voor het eerst stopt valt gelijk een ruis op die de hele film aanhoudt. Erg jammer want vooral tijdens de iets stillere momenten stoort het wat. De dialogen zijn echter te allen tijde duidelijk en goed te verstaan, en zoals gezegd, de muziek (hoe slecht deze soms ook is) klinkt lekker vol.

Op de cover staat in vet gedrukte letters vermeld dat het hier om een nieuwe 4k restoratie gaat, maar verwacht hier niet al te veel van. De beeldkwaliteit is zeker goed en de film heeft er vast nog nooit zo goed uitgezien (ik heb de film nooit op dvd gezien maar Troma was verantwoordelijk voor de US release en die staan nu niet bepaald bekend om hun goede uitgaves), maar het is nu ook weer geen demo materiaal.. Voor een low budget slasher uit 1981 mag de beeldkwaliteit er best zijn, kijk je echter wat kritischer dan zie je genoeg oneffenheden. Vooral tijdens donkere scenes valt dit op.

Qua extra’s en verpakking mag deze blu-ray er zeker zijn. Een rode case met een omkeerbare cover (zelfde artwork maar dan zonder leeftijdsaanduiding en logo) en een klein boekje met een interview met Patch Mackenzie. De meest opzienbarende extra is de bijna 80 minuten durende documentaire Scream Queens: Horror Heroines Exposed, een serie interviews met bekende en minder bekende actrices uit de horror scene. Lang niet alle interviews of geïnterviewden zijn even interessant of diepgaand maar als extra toch mooi meegenomen. Verder vinden we op de disc een interview met schrijver en podcaster Justin Kerswell (dit interview had van mij best wat langer gemogen want Kerswell strooit met interessante trivia), een interview met Linnea Quigley, de intro van de Troma dvd met Lloyd Kaufman, een videoclip geregisseerd door Lloyd Kaufman, een Troma workshop, trailer en 88 films trailer reel.