Recensie: Hellraiser: Revelations (Víctor García)

Lang werd er gesproken over een remake van Hellraiser. Wanneer Pascal Laugier (Martyrs) eraan werd verbonden, gingen er toch wat harten sneller kloppen. De remake is afgeblazen en we moesten het uiteindelijk doen met een nieuw deel in de lange reeks van helse martelhorror. Deel een en twee zijn klassiekers, drie en vier solide 90’s horrors, vijf en zes op hun eigen manier interessant en deeltje 7 en 8 waardeloze ‘straight to dvd’-braaksel. Dieper dan de laatste twee delen zou je bijna niet kunnen zakken, maar het is Dimension Films gelukt de reeks naar de afgrond te brengen met Hellraiser: Revelations.

Plot: Pinhead is terug in zijn kamer van zielloze lekkernijen. Hij dacht dat hij twee bereidwillige deelnemers had gevonden in Nico en Steven. Maar Nico wil er uit stappen en besluit dat een familielid van Steven als een goede ruilhandel kan fungeren.

De geschiedenis van Hellraiser: Revelations is een onsmakelijke. Deze film moest Dimension namelijk maken om de rechten van de franchise te behouden, dus hebben ze in sneltempo een film in elkaar geflanst die door moest gaan voor een Hellraiser film. Contract gered, maar de fans dan? Om nog maar niet te spreken van de geestelijke vader van Pinhead en zijn consorten, Clive Barker. In een reactie vatte hij zijn gevoelens bij deze film mooi samen:

“Hello, my friends. I want to put on record that the flic out there using the word Hellraiser IS NO FUCKIN’ CHILD OF MINE!. I have NOTHING to do with the fuckin’ thing. If they claim its from the mind of Clive Barker, it’s a lie. It’s not even from my butt-hole.”

Deze distantiëring is vergelijkbaar met die van de mensen die Hellraiser een warm hart toedragen. Hellraiser: Revelations heeft echt niets te maken met de reeks. Het script is vluchtig op papier gezet en Doug Bradley, die begrijpelijk bedankte voor de rol van Pinhead, is vervangen voor een of ander acteurtje met puppy-ogen. Een onbegrijpelijke keus die het de makers niet makkelijker maakt. Het vreselijke zevende en achtste deel hadden tenminste nog het voordeel dat Bradley de rol van Pinhead op zich nam, Revelations heeft de fan niets te bieden. Ook de neutrale kijker zal hier weinig mee hebben, want dit is een slecht geregisseerde film, geschoten op een handvol locaties omdat de (zichtbare) budgettaire beperkingen niet meer toelieten.

Het is een en al treurnis met deze film die erg snel vergeten dient te worden. Revelations is verreweg de slechtste Hellraiser en een belediging voor eenieder die een band heeft met Hellraiser en alles waar het voor staat.

Rating
  • 1.5/10
    Hellraiser: Revelations - 1.5/10

1 gedachte over “Recensie: Hellraiser: Revelations (Víctor García)”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.