Vergeleken met andere landen hebben wij in Nederland maar weinig met de Japanse monsterfilm (Kaiju). In de Verenigde Staten zijn bijvoorbeeld hele generaties groot geworden met het kijken naar monstermovie double bills die in het weekend door de kabelzenders werden uitgezonden in de ochtend of middag. En ook in Duitsland zag ik ze vaak voorbij komen op de commerciële zenders in het weekend. Deze nostalgie missen wij dus bij het kijken naar oude Godzilla, Gamera of Mothra films. Maar het is niet moeilijk voor te stellen hoe je als klein jochie op deze films gereageerd zou hebben, want uiteindelijk zijn het films gemaakt voor de wat jongere cultfilm liefhebbers of tenminste voor de liefhebbers die zich nog altijd kunnen verplaatsen in de jongere film kijkende versie van zichzelf. Dat is ieder geval hoe ik naar dit soort films kijk.

Ondanks dat wij dit stukje nostalgie vaak dus missen heeft Splendid gewoon een 10 Blu-Ray box met Godzilla films op de markt gebracht, waarvoor hulde!

De films
De boxset start uiteraard met Godzilla, het origineel uit 1954 en gelukkig is er voor gekozen ook echt het Japanse origineel te gebruiken en niet de Amerikaanse versie, al was het wellicht leuk geweest om beide versies op de disc te zetten. Wat mij betreft is dit ook gelijk de beste film uit de box en ook een heel ander soort film dan de rest. Natuurlijk maken we kennis met de gigantische hagedis maar dit is niet alleen de vermakelijke monsterfilm die je misschien zult verwachten. Het is ook een aanklacht tegen de atoombom en een anti-oorlogsfilm en gaat over de dilemma’s over het gebruiken van een massavernietigingswapen. De film werd slechts zo’n 8 jaar na de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki gemaakt en resoneert duidelijk na in deze film. Vooral tijdens de beelden van een grote hal vol met slachtoffers van de aanval van Godzilla vergeet je bijna even dat je naar film over een meters hoge monster aan het kijken bent. Ook is het maar moeilijk te bevatten tijdens deze film dat Godzilla jaren later uit zou groeien tot een popcultuur fenomeen. Een essentiële film, ook voor kijkers die doorgaans niks met monsterfilms hebben. Natuurlijk zijn de speciale effecten lang en breed ingehaald en zo nu en dan zit er misschien een scène in die tegenwoordig als knullig ervaren wordt, toch overheerst de bewondering voor de manier waarop gestalte wordt gegeven aan het monster en hoe de vernietiging in beeld wordt gebracht.
We vervolgen de box met de sequel Godzilla Raids Again (1955), een vlottere film maar met gelijk een stuk minder diepgang waarin Godzilla het voor de eerste keer opneemt tegen een ander gigantisch monster. De onderliggende boodschap is ingeruild voor meer actie en effecten wat een aardige monsterfilm oplevert, toch doet deze film daardoor wel wat meer gedateerd aan dan het eerste deel en zo nu en dan duren de aanvallen op Godzilla nogal lang waardoor de vaart uit de film gehaald wordt.
En dan maakt de volgorde van de set een sprong van 47 jaar naar Godzilla vs. Mechagodzilla (2002)! Een wat vreemde keuze lijkt het maar dat is snel vergeven want dit is een uiterst vermakelijke actierijke monsterfilm. Aan de ene kant een hele grote stap verwijderd van het serieuze origineel met zijn kleurrijke miniaturen, monsters en voertuigen. Aan de andere kant is er weinig veranderd in bijna 50 jaar want godzilla en zijn vijanden zijn nog steeds Japanse mannen in pakken die op de set elkaar en de Japanse skyline kort en klein meppen. Alleen worden ze nu en dan geholpen door wat computer effecten.
Het wordt duidelijk waarom de film uit 2002 de derde in de box is want Godzilla vs. Mechagodzilla II (1993) is de vierde blu-ray. Je ziet het goed, een film uit 1993 en niet het vervolg op Godzilla against Mechagodzilla maar op de Mechagodzilla film uit 1974. Van mij hadden ze gewoon de films op chronologische volgorde mogen doen want dit is ook maar een vreemde keuze. Het eerste wat gelijk gezegd moet worden is dat er voor deze blu-ray alleen de Engelse en Duitse audio beschikbaar is. De Engelse dub is van hetzelfde niveau als de anime dubs uit die tijd en dat is niet zo heel best. Het past echter goed bij de film, want in de jaren 90 werden niet de beste Godzilla films gemaakt. Vermakelijk is het nog wel altijd, we worden onder meer getrakteerd op een trainingsmontage, een old school gevecht tussen Godzilla en Radon (een nogal stijfjes vliegende Ptereradon), een New Age subplot, een baby godzilla, wat vroege CGI en Godzilla op het Suzuki circuit! De soundtracks van de Godzilla films zijn vaak van hoge kwaliteit en deze keer is die extra goed. De beeldkwaliteit is trouwens wat minder op deze blu-ray. Godzilla vs. Spacegodzilla (1994) is dan wel weer een vervolg op de vorige film in de box, alhoewel je al deze films ook prima los kan kijken van de rest. Jammer genoeg weer alleen in het Engels en ook is deze film net zo rommelig als zijn voorganger. Te veel kleine subplotjes die er niet toe doen en eigenlijk alleen de looptijd wat opdrijven (zo zit er zelfs een Yakuza shoot-out in). Baby Godzilla is ook weer terug en ziet er niet uit, Mothra komt ook even kijken en neemt natuurlijk die vreemde miniatuur tweeling ook mee. De makers konden ook moeilijk afscheid nemen van de mechanische Godzilla want in deze film wordt Mogera geïntroduceerd, een heel erg Japanse robot die uit verschillende voertuigen bestaat. En tja, Spacegodzilla is ook niet echt de meest tot de verbeelding sprekende tegenstander.

Godzilla vs. Destoroyah (1995) gaat nog even op dezelfde voet verder, weer een Engelse dub en weer een vermakelijke maar ook rommelige film. De film begint trouwens in een erg kleurrijk Hong Kong, een scene die wellicht in de smaak viel bij Guillermo del Toro want het doet erg denken aan de zuurstok look van Pacific Rim. En ook Godzilla heeft wat meer kleur deze keer, hij is vuurrood en gloeiend heet omdat hij inmiddels zo radioactief is geworden dat een meltdown niet meer af te wenden lijkt. Wat ook gelijk het einde van de aarde zou betekenen. De inzet is dus nog hoger dan normaal. Godzilla’s tegenstander Destoroyah is ontstaan door het wapen dat in het origineel uit 1953 gebruikt werd en er wordt dan ook gebruik gemaakt van flashbacks. Terloops wordt er ook nog even ongegeneerd gejat van Aliens, zo krijgen we opeens wat scenes van een team uitgerust met bewegingssensoren en wapens die wel erg doen denken aan die van de mariniers uit eerder genoemde film. En alsof het nog niet duidelijk genoeg was blijken de kleine Destoroyahs ook nog een uitschuif-bek a la de aliens van Giger te hebben. Een vreemd uitstapje zo midden in een Godzilla film. Maar niet gevreesd, hierna gaan we gewoon verder met twee reusachtige monsters.
Inmiddels zijn we aangekomen bij de Millennium serie (op de valse start van Godzilla against Mechagodzilla na dan) met Godzilla 2000 (1999). Deze film lijkt gelijk een stuk meer gefocust. De originele Japanse audiotrack is ook weer terug en dat helpt ook aanzienlijk. We krijgen Godzilla niet gelijk helemaal te zien en er wordt zowaar wat spanning en sfeer opgebouwd, al wordt er deze keer behoorlijk van Jurrasic Park geleend in het begin. Maar toch duiken er ook weer personages op in de film die niet veel bijdragen aan het toch al dunne verhaal. Dit keer duikt er een soort van UFO op die al vrij snel korte metten maakt met Godzilla, al komt deze natuurlijk wel weer terug zodat de UFO in een groot monster kan veranderen en er gewoon weer een tijdje ouderwets gemat kan worden. Nieuwe serie Godzilla films of niet er is nooit echt veel veranderd. Of het moet al het gebruik van matige CGI zijn. De millennium series gaat verder met Godzilla vs. Megaguirus (2000) en dat is de minste uit deze serie die in de box is opgenomen. Na de iets serieuzere Godzilla 2000 gaan we weer terug naar de campy monsterfilm en creëren de door middel van een zwart gat waar ze Godzilla mee willen vernietigen een super agressieve libelle! De film springt wat van de hak op de tak en wederom worden we getrakteerd op wat slechte CGI. Misschien ben je tegen deze tijd wel al een beetje Kaiju-moe aan het worden maar zet nog even door want de laatste twee films in de collectie zijn echt wel de moeite waard. In Godzilla, Mothra and King Ghidorah: Giant Monsters All-Out Attack (2001) wordt er qua verhaal een beetje een andere weg ingeslagen. Mothra en King Ghidorah zijn de mythische monsters die Japan moeten beschermen tegen Godzilla, die dit keer gedreven wordt door de zielen van vergeten tweede wereldoorlog slachtoffers. Een erg vermakelijke film met veel gevechten en special effecten die er een stuk beter uitzien dan de voorgaande films. En dan de afsluiter van de box: Godzilla Tokyo S.O.S. (2003). Hiervoor moeten we weer even terugdenken naar de derde film in de box want dit is dan wel weer een rechtstreeks vervolg op Godzilla against Megagodzilla. Drie jaar na dat vernietigende effect zijn godzilla en zijn mechanische tegenstander weer terug en komt Mothra ook weer langs. Al lijkt de reuzenmot deze keer niet helemaal achter de mensen te staan, ze eist dat godzilla’s botten die gebruikt zijn voor het bouwen van mechagodzilla (ja, er zijn altijd meerdere godzilla’s geweest) terug naar de zeebodem gebracht worden. Als dit niet gebeurt dan zal zij Tokyo aanvallen. Maar de overheid heeft meer vertrouwen in de verdediging van Mechagodzilla dan in die van Mothra. Dus eindigt het weer in een groot gevecht tussen de drie monsters!

Bijna alle Godzilla films hebben wel iets te bieden voor de liefhebber. Of het nu een serieuze film uit de jaren 50 is of een meer campy uit de 90’s, dezelfde positieve en negatieve punten zul je altijd terugzien. De miniaturen van hoge kwaliteit, de vaak mooie en bombastische muziek, een lange speeltijd die vaak best wat teruggebracht had kunnen worden, de niet altijd even interessante subplots van de aanwezige mensen, special effecten die bijna altijd leuk maar lang niet altijd overtuigen, logica die ver te zoeken is, en lange gevechten tussen rubberen monsters inclusief de ravage die dat aanricht in Japan! Monsters die, in het geval van Godzilla in ieder geval, 60 jaar na het uitkomen van de eerste film nog steeds door mannen in pakken wordt gespeeld. En ook al is dat helemaal niet meer van deze tijd ik vind het mooi dat ze hem in Japan nog nooit vervangen hebben voor een zielloze special effect uit een computer, dat het soms wat knullig overkomt zijn de films vergeven. En vergevingsgezind moet je sowieso zijn als liefhebber van Kaiju films, want eerlijk is eerlijk, echt goed zijn ze maar zelden. Naar mijn mening kun je pas echt genieten van deze films als je ze kunt kijken door de ogen van jouw 12 jarige ik die uit z’n dak kan gaan van torenhoge vechtende monsters, robots die samenvoegen tot een gigantische vechtmachine en tankbataljons die tevergeefs hun hele munitie voorraad legen.

Wat ik wel wat jammer vind is de keuze van films, het heeft ongetwijfeld te maken met de voorhanden masters die beschikbaar zijn in HD maar er worden nu 30 jaar aan Godzilla films overgeslagen. We springen van de jaren 50 gelijk naar de jaren 90. Ik had het toch liever gezien dat er uit elke decennia wat films vertegenwoordigd waren.

De boxset
Ten eerste wat over de vormgeving van de box want die mag er zeker zijn! Een mooie doos van hard karton die door middel van een magneetje dichtblijft. Erg strak vormgegeven en geen standaard kartonnetje. In de doos is ruimte voor de tien films die stuk voor stuk in een amaray case zitten voorzien van volledige eigen cover. Daarnaast vind je ook nog een kleine poster en een certificaat met het nummer van jouw editie, dit vind je ook nog handgeschreven achter op de doos terug. De box is gelimiteerd tot 5000 stuks!

De beeldkwaliteit van de blu-ray’s verschilt natuurlijk per film aangezien er films uit de jaren 50, 90 en 00 vertegenwoordigd zijn. De originele Godzilla is erg goed opgepoetst en ziet er mooi uit. Sommige van de films uit de 90’s hebben een iets mindere beeldkwaliteit maar nergens wordt het echt storend. De rest zijn zeker geen hoogvliegers maar voldoen goed.
Wat het geluid betreft is het jammer dat de Duitse tracks bijna allemaal in DTS-HD 5.1 gepresenteerd worden en de Japanse slechts in DTS-HD 2.0. Al moet gezegd worden dat deze DTS-HD 2.0 ook uitstekend klinkt en dat je die extra kanalen tijdens de films eigenlijk niet mist. Wat puristen meer zal storen is dat er bij drie films geen Japanse audiotrack beschikbaar is maar alleen een Engelse (of Duitse).

De extra’s bestaan jammer genoeg alleen uit een Godzilla trailers selectie en is op elke disc hetzelfde. Erg jammer want een paar making ofs of featurettes hadden de box helemaal af kunnen maken.