Het is 1966 en de Spaghettiwestern groeit in rap tempo uit tot ongekende populariteit. Sergio Leone ontketent in 1964 de gekte met zijn A Fistful of Dollars en al snel volgen er meer regisseurs die geld zien in dit nieuwe subgenre. Een van die regisseurs is Sergio Corbucci, maker van een stel gerenommeerde titels als Il Mercenario (The Mercenary) en Il Grande Silenzio (The Great Silence). In 1966 was hij er vroeg bij en maakte hij, in hetzelfde jaar dat The Good, The Bad and the Ugly uitkwam, Django. Een nieuwe (anti)held was geboren.
Het uitgangspunt is er eentje dat we wel kennen uit het western-genre: een eenling die een stadje binnenwandelt en te maken krijgt met rivaliserende bendes of een persoonlijke rekening te vereffenen heeft.… Lees verder “Recensie: Django (Sergio Corbucci)”
Wanneer men de titel van de film, de poster en de naam van de regisseur naast elkaar zet krijgt men al snel het vermoeden dat we hier te maken hebben met een soort van post-apocalyptische bikerfilm in de stijl van The Bronx Warriors, of iets in die richting. George Romero heeft ons goed beet, want Knightriders is niets minder dan een zeer persoonlijk drama, waar vooral sterk acteerwerk de leidraad doorheen de film is.
Knightriders is George Romero’s Easy Rider. Waar die film gaat over de hippie, gaat het hier over een andere vrijheidsstrijder: de moderne ridder. Paarden zijn vervangen door motors en middels het organiseren van middeleeuwse steekspelen onderhouden zij zichzelf.… Lees verder “Knightriders (George A. Romero) – recensie”
Als het op low-budget films aankomt spant Full Moon toch wel de kroon. De films die zijn ontsproten uit het brein van Charles Band, de man achter deze filmstudio, zien er goedkoop uit en lijken weinig aandacht te schenken aan bijvoorbeeld het acteerwerk. Toch zijn de meeste Full Moon-films meer dan de moeite waard omwille een paar epische creaties (Puppet Master, Demonic Toys) en regisseurs die aantoonbaar plezier in hun vak hebben. Stuart Gordon is zo’n regisseur, een man die vooral inspiratie opdoet uit verhalen van H.P. Lovecraft en in het geval van The Pit and the Pendulum Edgar Allan Poe.… Lees verder “The Pit and the Pendulum (Stuart Gordon) – DVD recensie”
De horrorgenre is het meest onderschatte filmgenre ooit. De misvattingen over dit genre zijn ontelbaar en het is voor de fans vaak dan ook een kansloze missie om de onwetenden proberen uit te leggen wat horror nu zo mooi maakt. Het rare is dat hoe vaak het genre ook in het verkeerde daglicht wordt gezien, het nog immens populair blijft bij het bioscooppubliek. Menig nieuwe horrorfilm doet het goed in de bioscopen en in enkele gevallen zelfs uitstekend, denk bijvoorbeeld aan de Saw-franchise. Het is echter niet dit werk dat de bescherming van de fans geniet.
