De jaren 70 waren de hoogtijdagen voor de blaxploitation of blackploitation films. Het genre was oorspronkelijk gericht op het Afro-Amerikaanse publiek, maar trok al snel een breder publiek. We hebben allemaal wel eens gehoord van Shaft (1971) en Foxy Brown (1974). Fabulous Films brengt nu voor het eerst twee onbekendere films uit dit genre uit op Blu-ray. Allereerst The Take, die mijn IOAM-collega Martijn al heeft gezien en nu dan Black Gunn.

Plot: Een illegaal gokhuis van de maffia wordt overvallen door een bende. Achter de overval zit Scott Gunn, een Vietnam-veteraan. Hij is lid van de militante Afro-Amerikaanse organisatie Black Action Group (BAG), die met het geld hun activiteiten wil financieren. Tijdens de overval vallen er aan beide kanten slachtoffers. De overvallers gaan er vandoor met een zooitje geld en belangrijke notities van de maffia. Scott vlucht naar de nachtclub van zijn broer om daar te schuilen. Ondertussen doet de maffia er alles aan om het geld en de notities terug te krijgen. Ze schakelen de hulp in van de gestoorde huurmoordenaar Ray Kriley. Als Scott op brute wijze wordt vermoord door de maffia gaat Gunn op jacht naar de moordenaars. Samen met de leden van BAG gaan ze de strijd aan met de maffia.

Black Gunn is een heerlijke heist en wraak film uit de jaren 70 met flink wat actie. Aan het einde vernam ik pas dat de film is geregisseerd door de Britse Robert Hartford-Davis. Hij regisseerde ook The Take. Verbazingwekkend hoe een (stijve) Britse regisseur een typisch Amerikaans genre zich zo eigen kan maken. Black Gunn ademt funk en soul uit, mede door de soundtrack. Die is eveneens afkomstig is van een Brit, de componist, Tony Osbourne. Ik maak natuurlijk een groot vooroordeel, door aan te nemen dat een Britse regisseur of componist geen goeie blaxploitation  zou kunnen maken. Dat mag best bij deze film, want Black Gunn zit vol met vooroordelen en stereotypen. Alle donkere acteurs zijn hip en funky. Vooral Gunn is een echte player, die alle vrouwen het hoofd op hol brengt. De blanke maffiosi’s zijn stijve harken in hun 3-delige pakken en allemaal racisten. Beide partijen slingeren ook de meest kleurrijke benamingen naar elkaar. Mocht je je hieraan storen, probeer de film dan in de juiste tijdsgeest te plaatsen.

Voormalig American footballspeler Jim Brown is een grote charismatische kerel en uitermate geschikt voor de rol van de charmante Gunn. Al tijdens zijn sportcarriere begon Brown met acteren. Hij speelde mee in onder andere The Dirty Dozen en Ice Station Zebra. In de jaren 70 was hij vaak te zien in blaxploitation films. Verder zien we nog Martin Landau (Ed Wood) als de maffiabaas Capelli. Herbert Jefferson Jr. speelt de rol van Gunn’s broer, maar is voornamelijk bekend als luitenant Boomer uit Battlestar Galactica. De rol van Ray Kriley wordt vertolkt door Bruce Glover en is duidelijk te herkennen als de vader van Crispin Glover. 

Blaxploitation is en blijft een genre uit de jaren 70. Er zijn na die periode nog verschillende pogingen gedaan om het genre levend te houden. Helaas lukt het moderne filmmakers niet om dat sfeertje van toen te creëren. Natuurlijk hebben moderne titels zoals Shaft (2000/2019) en Superfly (2018) een voornamelijk Afro-Amerikaanse cast, maar de films zijn te mooi, te scherp en missen die authentieke sfeer uit de jaren ‘70.   

Net als The Take heeft de Black Gunn van Fabulous Films een scherp, grainy beeld dat heel goed past bij de periode waarin de film werd gemaakt. Alleen jammer dat het schijfje verder geen extra’s heeft. Hiermee had een titel als Black Gunn net even wat interessanter geweest.