Alweer een ghost story dacht ik bij het verschijnen van Marrowbone op Netflix, maar na even kijken op IMDb zag ik dat dit het regie debuut is van de man die The Orphanage schreef. Die film had een paar alleraardigste creepy scènes. Even wachten op een geschikt moment want een film als deze kijk je niet gewoon overdag, hoeveel lockdown tijd je ook hebt.

Plot: Om alle drama en misbruik te ontsnappen die haar psychopathische man en vader heeft veroorzaakt waagt een moeder met haar vier kinderen de oversteek van Engeland naar Amerika. Daar heeft ze een groot oud huis ge-erft waar ze met haar gezin intrekt en alles wat in het verleden gebeurd is wil vergeten. Maar lang kan ze niet van de rust genieten, geveld door ziekte overlijdt ze. Voor haar dood belooft haar oudste zoon Jack de rest van de kinderen voor altijd bij elkaar te houden en voor ze te zorgen, maar aangezien hij nog geen 21 jaar is zal de overheid de kinderen weghalen. Daarom besluiten ze de dood van moeders stil te houden en contact met anderen zoveel mogelijk te beperken. Al snel na haar overlijden meldt vader zich echter ook weer.

We maken een klein sprongetje voorwaarts in de tijd. Dat er iets is voorgevallen is duidelijk. Zo heeft Jack een helende wond aan zijn gezicht, zijn alle spiegels in het huis bedekt en is de zolderdeur dichtgemetseld. En als de jongste telg van het gezin ook nog eens begint over een geest krijgen we onze vermoedens. Maar is dat ook zo?

Een groot pluspunt van de film is dat hij er mooi uitziet. Het oude huis, locaties, kostuums en belichting zijn allemaal erg mooi. Ook het acteerwerk is over het algemeen prima. Alleen wat dit soort films grootste troeven  behoren te zijn schieten nogal te kort. De spanning op weg naar de twist (waarvan je er tijdens het kijken van overtuigd bent dat hij gaat komen) of ontrafeling van het mysterie is praktisch niet aanwezig zodat je op den duur gewoon zit te wachten op het slotstuk. En dan is 1 uur en 50 minuten toch best lang.

Als de ontknoping dan uiteindelijk komt zullen de meeste filmliefhebbers gelijk aan twee andere films van begin 2000 denken. Dus heel erg origineel is het allemaal ook niet. Marrowbone is een leuk Netflix tussendoortje maar ook niet veel meer.