11 jaar geleden is het alweer sinds de laatste Rambo (lees hier onze recensie van toen). Volgens velen was het de perfecte afsluiting, maar Sylvester Stallone wou uiteindelijk toch meer, met Rambo: Last Blood als resultaat. Zet de man zichzelf voor schut met zijn 73 jaar? Wordt het tijd om het iconische personage voorgoed vaarwel te zeggen? Het antwoord is op beide vragen een dikke NEE! Last Blood is gewoon nog bruter dan zijn voorganger en deed ondergetekende met een dikke grijns de bioscoopzaal verlaten.

Plot: Om verder te leven in anonimiteit heeft John Rambo (Sylvester Stallone) zich na zijn laatste missie teruggetrokken op een ranch in Texas. Hij leidt een rustig leven, tot de dag dat de kleindochter van een goede vriendin wordt ontvoerd door mensenhandelaren. Vastbesloten haar te redden vertrekt John naar Mexico, waar hij belandt in de heftige wereld van de sekshandel en zich genoodzaakt voelt om opnieuw naar zijn wapens te grijpen. Dat zet vanzelfsprekend kwaad bloed bij het Mexicaanse kartel, dat vanaf dat moment op niets anders zint dan wraak. John zal al zijn skills uit het verleden moeten gebruiken om dit gewelddadige kat-en-muisspel te overleven.

Natuurlijk is John Rambo inmiddels een oude knar. De poster laat duidelijk zien dat het leven niet genadig is geweest met Sly’s gezicht. Maar fysiek blijft de man een indrukwekkende verschijning en de schrijvers weten precies waar de zwaktes van het personage liggen. Rambo springt niet meer van hot naar her en rennen zie je hem ook niet meer, maar meer dan ooit worden de krachten van Rambo optimaal benut. Rambo is een beestachtige verschijning met zijn meer dan ooit lage bromstem, boze blik, ‘fuck the world’ attitude en belachelijk grote mes. De stelling dat dit deel overbodig zou zijn kunnen we overboord gooien. Rambo kan er nog makkelijk mee door. Maar hoe zit het met de rest van de film, zoals het verhaal en uiteraard de actie zelf?

Rambo is het soort actiefilm waar we tegenwoordig te weinig van hebben. Actiefilms met een plotje van niks als excuus voor geweld zijn er nog genoeg (The Equalizer, John Wick), maar Rambo gaat een stuk verder. Qua gore kan dit deel zich meten met een op zich al bloederige horrorfilm. Wanneer je dacht dat Rambo (2008) grenzen overschreed, dan staat je nog heel veel moois te wachten in Last Blood. John Rambo heeft totaal geen genade met de mensen die aan zijn familie durven te zitten en slacht er vrolijk op los. Rambo is bozer dan ooit en dat betaalt zich uit in een paar werkelijk schitterende scènes, met het slot toch wel als hoogtepunt. Alsof alle woede van elke Rambo-film ineens samenkomt en op je los wordt gevuurd. Heerlijk!

Zo zien wij gorehounds graag een actiefilm. Een excuus verzinnen om Rambo nog bozer te maken dan hij al was, een paar eersteklas eendimensionale klootzakken creëren om zijn frustratie op los te laten en een episch duel met een knallend slot als afsluiter. Geen vreemde subplotjes of politiebemoeienis, nee, het is Rambo tegen een heel leger aan rotzakken en killen maar. Dan willen we de best rare en underwhelming openingsscène wel voor lief nemen. Pak je popcorn, zet je schrap en geniet van deze gorefest en beste actiefilm in jaren.