Hoewel financieel succesvol is er veel kritiek op de eerste Star Wars-trilogie onder leiding van Disney. Het eerste deel van de trilogie, The Force Awakens, wordt door sommige gezien als een goedkope opsomming van Star Wars IV: A New Hope. Het tweede deel, The Last Jedi, kreeg het zwaarder te verduren door met name de fans van de oudere films. De verandering van Luke Skywalkers karakter van een hoopvolle jonge Jedi naar een gebroken oude man, die zich heeft teruggetrokken uit de samenleving en eigenlijk wacht op de dood, viel veel fans zwaar. En dat was niet het enige helaas. Er kwam geen uitleg waarom de Force zo sterk is bij Rey, wie en wat Snoke eigenlijk is werd ook niet duidelijk want voordat je met je ogen kon knipperen was hij al zonder moeite omgelegd. Ook was er een subplot met Finn dat als je er goed over nadenkt gewoon geen nut had voor het verhaal en zo kan ik nog wel even doorgaan. J.J. Abrams, regisseur van The Force Awakens, erkende ook dat er eigenlijk geen leidraad was voor de gehele trilogie. Regisseur Brian Johnson kreeg de vrijheid om het tweede deel van deze trilogie zelf in te vullen en dat is te zien. Er lijkt geen globale rode lijn te zijn die Johnson moest volgen. Je kan je afvragen waarom Disney zo omgaat met een franchise die miljarden moet opbrengen.
Nou, Disney zag de miljarden natuurlijk wel binnenkomen, maar ze hadden méér verwacht. De kritiek op de films is namelijk niet alleen terug te lezen op het internet, maar ook te zien in de verkoop van merchandise. De Star Wars fanbase uit de liefde voor de franchise niet alleen door het kijken van de films, maar vaak ook door zich suf te kopen aan poppetjes, mokken, tshirts, dekbedden, helmen en zowat alles waar je het Star Wars –logo of een afbeelding van Darth Vader of Chewbacca op kan plakken. Ooit was dat een goudmijn voor George Lucas, maar onder Disney houden de fans hun knip op slot en werd dat gemis nauwelijks opgevuld door de nieuwe Star Wars fans.
Bij Disney ging de knop om. In plaats van zelf hun fout te erkennen werd Rian Johnson de zondebok en zijn alle plannen om hem een volledig nieuwe trilogie toe te kennen geschrapt. J.J. Abrams kreeg weer de leiding over het laatste deel van de trilogie en zoals op te merken valt uit de trailers van The Rise of Skywalker wordt er een behoorlijk beroep gedaan op nostalgie. We zien de oude Star Destroyers weer terug en horen wij daar nou Palpatine praten? Die was toch dood?
Plot: Door de melkweg gaat een boodschap rond die veel onrust veroorzaakt. De Sith lord Palpatine is herrezen uit het graf en waarschuwt iedereen dat zij zich moeten neerleggen aan zijn wil willen zij niet worden vernietigd. De rebellen zijn verbijsterd en besluiten hem op te sporen en te vernietigen voordat hij wraak kan nemen. Rey gaat er met haar vrienden er op uit om een mysterieuze sleutel te zoeken die de schuilplaats van Palpatine moet aanwijzen en leidt hen tot een maan van Endor waar de restanten liggen van de laatste Death Star.
Als iets duidelijk wordt met The Rise of Skywalker is dat er echt geen globaal idee was hoe deze trilogie een begin, middenstuk en een einde had moeten krijgen. Er zit namelijk heel veel in The Rise of Skywalker. Zoveel zelfs dat je er eigenlijk twee, misschien drie films over zou moeten doen om het verhaal enigszins recht te doen. Dat is hier dus niet het geval. In de eerste helft van de film twijfelde ik even of niet J.J. Abrams maar Michael Bay de regie deed. We vliegen echt van scène naar scène. Het is schreeuwerig, niet alleen qua tafereel maar ook qua dialogen. In een scène zie ik Rey, Po en Finn met elkaar praten zoals je Shia LaBeouf tegen zijn ouders zag praten in de Transformers films. Inderdaad, op dat ADHD toontje. Sommige plotontwikkelingen zijn zo dun, makkelijk, nee, zelfs kinderlijk simpel dat je je even afvraagt of je niet naar een fanfiction film zit te kijken met een achterlijk hoog budget. De plotselinge toevoeging van Palpatine aan deze trilogie is duidelijk een noodgreep. We hebben maar te geloven dat al die tijd hij aan de touwtjes zat te trekken. Er is enige uitleg, maar ook hier is het mager.
Veel van de ontwikkelingen die plaatsvonden in The Last Jedi worden in zekere zin terzijde geschoven. Rey krijgt de achtergrond die zij verdient en er is ook enig herstel van Luke Skywalkers karakter. Dat lijkt ergens heel fijn, maar is ook erg veilig. Dat moet ik Rian Johnson dan ook wel nageven; hij ging andere wegen in dan je zou verwachten. Nu ben ik niet bepaald blij met de wegen die hij bewandelde, maar het is ten minste niet zo voorspelbaar als het werk van Abrams hier.
Wanneer je een boek leest stop je niet bij twee derde van het boek en leg je het weg. Nee, je leest het dan uit ook. Zo zal het ook met The Rise of Skywalker gaan. Mensen willen een einde en ik ben zelf ook blij dat The Rise of Skywalker er nu eindelijk is. Deze trilogie is nu eindelijk afgesloten, ik kan het vergeten en hopen dat er over een paar jaar een nieuwe trilogie komt op het witte doek. Een betere mag ik hopen.
Trouwens, Disney, Star Wars was nooit politiek. Ook al zijn het speldenprikken, je doet het gewoon niet, oké?
