De vijfde aflevering van The Mandalorian is weer een korte, dus kijkt lekker snel weg. De Mandalorian past uitstekend in het huidige Star Wars Universum. Het ziet er allemaal prachtig uit, maar toch mis ik een beetje de rode draad in de verhaallijn.

Plot: De Mandalorian wordt nog steeds achterna gezeten door premiejagers. Tijdens een wilde achtervolging in de ruimte wordt zijn schip onder vuur genomen en raakt zwaar beschadigd. Mando weet te ontkomen, maar moet zijn schip laten repareren. Hij gaat hiervoor naar Tatooine. Op zoek naar werk, om de reparaties te betalen, struint Mando de schimmige cafés van het stadje Mos Eisley af. Hier maakt hij kennis met de jonge premiejager Toro Calican, die wil toetreden tot het gilde van premiejagers. Calican wil graag zijn deel van de premie afstaan als Mando hem de fijne kneepjes van het vak leert. Ze slaan de handen ineen om een gevaarlijke huurmoordenaar op te sporen.

Het valt op dat deze laatste aflevering opnieuw simpel en voorspelbaar is. De serie moet het weer hebben van bekende locaties (Tatooine) en bijfiguren (Sand People) om het Star Wars sfeertje vast te houden. Dit keer wordt er een hommage gebracht aan de spaghetti westerns, hoe kan het ook anders met een titel als ‘The Gunslinger’. De actie in de serie is prima in orde. Ondanks dat Star Wars nu onder Disney hangt leeft niet iedereen lang en gelukkig. De makers van de serie maken best wel wat slachtoffers en niet iedereen komt ongeschonden uit de strijd.

Aan de ‘look and feel’ van de serie valt dus niets aan te merken, maar ik hoop wel dat de verhaallijn van de laatste drie afleveringen wat beter gaan worden.