De laatste weken staat DC Studios flink in het nieuws. Dat komt door de aanstelling van twee nieuwe twee topmannen, James Gunn en Peter Safran. Aan hen de taak om de concurrentie met Marvel aan te gaan. Beide heren worden verantwoordelijk voor de koers die de studio de komende jaren moet gaan nemen. Gunn scoorde eerder bij Marvel met zijn Guardians of the Galaxy-franchise en bij DC met Suicide Squad. Safran was producer van Shazam!, een van de meest succesvolle films uit het DC Extended Universe (DCEU).… Lees verder “Recensie: DC Club van Super-Pets (Jared Stern)”
Tag archieven: 2022
Recensie: Avatar: The Way of Water (James Cameron)
James Cameron is verantwoordelijk voor een aantal van mijn favoriete films. Sterker nog, ik beschouw The Terminator als mijn favoriete film. Ik draag die film al 30 jaar een warm hart toe. Hoe simpel de film ergens is, hoe mooi vind ik de uitwerking. Dat succes van The Terminator heeft Cameron wel gelanceerd naar het land der grote regisseurs. De budgetten werden groter en zo ook de successen. Aliens (1986), Terminator 2: Judgment Day (1991) en Titanic (1997). Vooral de laatste twee films torpedeerden zichzelf gelijk in het rijtje van meest succesvolle films aller tijden en Titanic werd ook nog eens beloond met de Oscar voor Beste Film en voor Beste Regisseur.… Lees verder “Recensie: Avatar: The Way of Water (James Cameron)”
Recensie: Jurassic World Dominion (Colin Trevorrow)
Wat was ik onder de indruk toen ik Jurassic Park in 1993 voor het eerst zag in de bioscoop. Je kunt het gevoel vergelijken met dat van Alan Grant en Ellie Sattler, die in de film voor het eerst een Brachiosaurus zien grazen. Ook de iconische woorden “Welcome to Jurassic Park” van acteur Richard Attenborough geven me nog steeds kippenvel. Na Jurassic Park verscheen nog The Lost World: Jurassic Park (1997) en Jurassic Park III (2001). Twee prima vervolgen, maar zonder de impact van het origineel.… Lees verder “Recensie: Jurassic World Dominion (Colin Trevorrow)”
Recensie: The Black Phone (Scott Derrickson)
The Black Phone was een film waar ik best naar heb uitgekeken. Scott Derrickson heeft bij mij namelijk punten gescoord met zijn film Sinister uit 2012. Vooral de eerste 3/4 van Sinister. Dat was namelijk van het engste dat ik ooit heb gezien. Die 8mm filmpjes met muziek van Aghast op de achtergrond.. Brr.. Van Deliver Us From Evil (2014) was ik niet zo onder de indruk en Doctor Strange (2016) was amper onderscheidend van ander Marvel-werk. Op naar The Black Phone dus, met opnieuw Ethan Hawke in een hoofdrol.… Lees verder “Recensie: The Black Phone (Scott Derrickson)”
Recensie: Black Panther: Wakanda Forever
Nog geen twee jaar geleden overleed Chadwick Boseman. Hij was een ware belofte en zijn dood raakte veel mensen, zo ook mij. Het bericht dat de verfilming van een tweede Black Panther-film gewoon doorging, na het enorme succes van de eerste film in 2018 natuurlijk geen verkeerde gedachte, vond ik op z’n zachts gezegd bijzonder. Ik snap dat de schoorsteen van Marvel/Disney moet blijven roken, maar misschien heb ik daar ouderwetse gedachten over. Het verhaal voor Black Panther 2, nu Black Panther: Wakanda Forever, werd herschreven, maar de belofte werd wel gemaakt dat de rol van Chadwick Boseman als T’Challa, oftewel Black Panther, niet zou worden vertolkt door iemand anders.… Lees verder “Recensie: Black Panther: Wakanda Forever”
Recensie: Barbarian (Zach Cregger)
Dit wordt een pittige recensie. Enkele weken geleden kreeg ik berichten door vanuit de VS over de film Barbarian en de berichten waren bijzonder positief. “De verrassing van het jaar!” hoorde ik zelfs iemand zeggen. Nou, dan maak je mij wel erg nieuwsgierig. Vorige week zag ik de film in de persvoorstelling, maar door verplichtingen elders kwam ik maar niet toe aan het schrijven van de recensie. Ondertussen ging Barbarian al in de voorpremière en kwamen de berichten ook van Facebookvrienden voorbij.… Lees verder “Recensie: Barbarian (Zach Cregger)”
Recensie: Hellraiser (David Bruckner)
Ruim 10 jaar werd er al gesproken over een remake of een reboot van de franchise die na de eerste paar films louter werden gemaakt voor de 5 euro bak bij de Free Record Shop. Niet dat daar wat mee mis is trouwens. Zo nu en dan heeft iedereen zin in pulp. Maar bij de fans van het eerste uur bleef een hardnekkig verlangen dat ook hun geliefde franchise opnieuw zou mogen beginnen. Dat is opvallend aangezien de meeste liefhebbers van een klassieke horrorfilm een remake of reboot vaak op voorhand al verguizen.… Lees verder “Recensie: Hellraiser (David Bruckner)”
Recensie: Smile (Parker Finn)
Bij het zien van de glimlach op de poster van Smile kwamen bij mij nare herinneringen terug van de film Truth or Dare uit 2018 van regisseur Jeff Wadlow. Wat heb ik mij geërgerd aan die film met cgi vergrote glimlachen. Het was zo saai… De glimlachen waren zo overdreven groot dat het eerder lachwekkend overkwam. Bij mij dan, maar toen ik de film in de bioscoop zag waren er tieners in de zaal die zich te pletter schrokken. Misschien heb ik gewoon erg veel horrorfilms gezien.… Lees verder “Recensie: Smile (Parker Finn)”
Recensie: Samaritan (Prime Video)
Zet Amazon Prime met Samaritan het superheldengenre op zijn kop? Helaas niet, maar toch weet de streamingsdienst tussen al het Marvel en DC geweld een vermakelijke actiefilm neer te zetten met niemand minder dan Sylvester Stallone als superheld.
Plot: De 13-jarige Sam Cleary (Javon ‘Wanna’ Walton) woont samen met zijn moeder in een van de vele achterstandswijken van Granite City. Hij herinnert zich de verhalen van de tweeling Samartian en Nemesis, supermensen met ongelofelijke krachten. De jongens zijn elkaars tegenpolen, want waar Samaritan de mensen wil helpen wil Nemesis Granite City is chaos storen.… Lees verder “Recensie: Samaritan (Prime Video)”
Recensie: Bodies Bodies Bodies (Halina Reijn)
Het was even dubbelchecken toen ik de naam van de regisseur bij Bodies Bodies Bodies zag staan. Het was triplechecken toen ik de naam van de studio zag staan. Halina Reijn en A24 die samen met een horrorfilm op de proppen komen? Hoe dan!? De nieuwsgierigheid groeide en het wantrouwen in een goede film van de hand van Reijn werd telkens rechtgezet door het idee dat we hier toch met een nieuwe film van A24 te maken hebben, een studio die inmiddels een handvol meesterwerken op zijn naam heeft staan.… Lees verder “Recensie: Bodies Bodies Bodies (Halina Reijn)”