Films met een misleidende titel kon je vooral vinden in de hoogtijdagen van de b-horrorfilm, de jaren 70 en 80. Men wou met zo min mogelijk middelen zoveel mogelijk geld verdienen en daar hoorde een bekend in de oren klinkende titel helemaal bij. In Zombie Island Massacre zou het over zombies moeten gaan, maar dat is dus niet helemaal het geval, al is er wel een begrijpelijke uitleg voor de titel. De film is in ieder geval erg vermakelijk.
Vinegar Syndrome heeft een titel aan hun catalogus toegevoegd die het Troma label eer aan zou doen. Flesh Eating Mothers is geen film van Lloyd Kaufmans paradepaardje maar heeft wel alles in zich wat het bedrijf karakteriseert. Dat wil dus vooral zeggen veel kolder en gore op een ultra laag budget.
Plot: Wanneer een man seks heeft gehad met de helft van alle moeders in een stad, blijkt dat hij een kannibalistische ziekte heeft overdragen. Het resultaat hiervan is dat moeders door de hele stad hun kinderen als maaltijd willen nuttigen.… Lees verder “Recensie: Flesh Eating Mothers (Vinegar Syndrome)”
Heel erg onder de indruk was ik niet van Ich Seh Ich Seh (Goodnight Mommy) uit 2014. Verontrustend vond ik de film zeker, maar ook best saai. Om er zeker van te zijn dat niet mijn gemoedstoestand op dat moment sprak heb ik de film daarna nog 2 keer bekeken, maar helaas bleef mijn oordeel hetzelfde. Het is wel jammer dat de makers, Veronika Franz en Severin Fiala, daarna eigenlijk weinig van zich hebben laten horen ondanks dat deze film hen wel op de kaart had gezet.… Lees verder “Recensie: The Lodge (Severin Fiala, Veronika Franz)”
Netflix’ grote succes is de laatste tijd vooral te danken aan hun originele films en series. Naast Amerikaanse hebben we ondertussen ook Engelse, Spaanse, Duitse en Vlaamse ‘originals’. Een serie van Hollandse bodem kon niet uitblijven. Uit een pitch van 15 ideeën pikten ze een horror. Oorspronkelijk ging het gerucht dat de serie zou gaan over de elitaire zuidas van Amsterdam en een demonische poort naar de Gouden Eeuw.
Hans en Grietje, wie is er niet groot mee geworden? Nou, ik in ieder geval wel en als kind scheet ik echt in mijn broek voor de heks die het gemunt heeft op Hans en Grietje. Het idee dat een vrouw je gevangen houdt, volpropt met lekkers om je uiteindelijk af te slachten en op te eten vind ik nog steeds angstaanjagend. En daarom vind ik vrouwen nog steeds eng… Just kiddin’. Het enige wat ik aan Hans en Grietje over heb gehouden is dat ik een voorliefde heb voor horrorfilms met heksen.… Lees verder “Recensie: Gretel & Hansel (Oz Perkins)”
Het eerste hoofdstuk van de nieuwe verfilming van Stephen King’s boek It was twee jaar terug een megasucces. Men liep weg met de nieuwe Pennywise en veel kijkers vonden de film het engste wat ze in tijden hebben gezien. Nu viel dat gevoel bij ondergetekende wel mee. De film was goed gemaakt maar deed de tv-serie uit 1990 niet vergeten. Een gewaagde uitspraak, maar de serie is bij mij altijd bijgebleven, zelfs na de vele herzieningen die volgden. Tim Curry heeft hier natuurlijk veel mee te maken want zijn Pennywise is niet voor niets een horror-icoon.… Lees verder “Recensie – It: Chapter Two (Andy Muschietti)”
James Wan is inmiddels een begrip in de hedendaagse horror. Saw zette hem op de kaart en Insidious is een film waar menig horrorliefhebber met veel plezier aan terugdenkt. Genreclichés zijn Wan niet vreemd. Waar ze voor velen een valkuil zijn, laat Wan zien een echte vakman te zijn en clichés juist te omarmen en ze eigen te maken. The Conjuring is zijn laatste film en ook hier hoeven we geen echte vernieuwing te verwachten. Enge poppen, bezetenheid, een spookhuis, een hoop bekende elementen zijn hier weer van de partij.… Lees verder “The Conjuring (James Wan) – Moderne klassieker”
Onlangs hadden we het in de It’s Only a Movie podcast over Giallo, maar wat is dat nu precies voor filmgenre? Ik deed er onderzoek naar voor mijn profielwerkstuk en zal het nog eens tot in de details uitleggen.
Giallo (meervoud gialli) is een filmgenre uit Italië en wordt ook wel Spaghetti Thriller of Spaghetti Slasher genoemd. In Italië wordt met Giallo alle Thrillers en Horrorfilms bedoeld. Buiten Italië wordt met de term naar een specifieke stijl van Moordmysterie-films met Horror-elementen verwezen, meestal afkomstig uit Italië.… Lees verder “Giallo – Wat is dat nu precies?”
Na de vorige podcast op locatie zijn we ditmaal weer terug in de diepste krochten in Amsterdam-Oost om vanuit Johans huiskamer wat bij te praten over 60’s horror. Wat heeft dit decennium betekend voor het genre? En wat zijn onze vijf favoriete 60’s horrors? Luisteren!
Eco-horror was een erg populair subgenre in de jaren 70. Films als Frogs, Long Weekend en, geen horror, maar wel eng, The China Syndrome lieten ons zien wat de consequenties kunnen zijn voor de mensheid als we blijven tornen met de natuur. Veel eco-horrors zijn ook tegelijkertijd monsterfilms. Alle Godzilla films zijn hier toch wel het beste voorbeeld van. In 1979 waagde John Frankenheimer (French Connection II, The Island of Dr. Moreau, Ronin) zich ook aan een eco-horror/monsterfilm met Prophecy, de film met de gemuteerde beer.… Lees verder “Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)”
