Het heeft even geduurd voordat ik de moed heb kunnen verzamelen om de recensie van Countdown te schrijven. Het is namelijk alweer een tijd geleden dat ik zo’n slechte film heb mogen zien. Slechte recensies zijn over het algemeen de leukste om te schrijven, maar Countdown is gewoon een film die ik zo snel mogelijk wil vergeten.
Plot: Wanneer verpleegster Quinn van een patiënt te horen krijgt dat de voorspellingen die de Countdown-app doet, over hoe lang je nog te leven hebt, volgens hem uit zullen komen én dat hij daarom denkt binnen 24 uur te sterven, besluit ze uit nieuwsgierigheid de app zelf te downloaden.… Lees verder “Recensie: Countdown (Justin Dec)”
Vinegar Syndrome heeft als missie de onbekendere en ondergewaardeerde cult- en genrefilms te redden en restaureren. Xtro (1982) is er zo eentje, een Alien rip off waarbij een vader wordt ontvoerd door aliens en na drie jaar terugkeert. Xtro is een bizarre film die alle kanten op gaat maar zeker voor fans van ‘so bad it’s good’ films een aanrader. Uiteraard kwamen er vervolgen van dezelfde regisseur. Deel 2 houdt zich bezig met reizen door alternatieve dimensies met Airwolfs Jan-Michael Vincent in de hoofdrol.… Lees verder “Recensie: Xtro 3: Watch the Skies (Harry Bromley-Davenport)”
Vraag de gemiddelde comic book-liefhebber, en ondertussen ook de gemiddelde filmliefhebber, naar de uitgeverijen van comics en vrijwel iedereen kent wel Marvel en DC. Dat er nog een hele wereld te ontdekken valt buiten die twee ontdek je misschien pas in de comic book store. Want er zijn er meer, veel meer. En ook deze hebben net zulke interessante personages als Marvel en DC. In de jaren 90 explodeerde de ene na de andere uitgeverij uit de grond. Veelal opgericht door ex werknemers van Marvel en DC die niet tevreden waren met o.a.… Lees verder “Recensie: Bloodshot (Dave Wilson)”
Poppen hebben, net als clowns, iets angstaanjagends. We kennen allemaal Chucky en in de bioscoop draait momenteel Brahms: The Boy II. Voor Magic moeten we iets verder terug in de tijd. De film stamt namelijk uit 1978, maar ziet er op de Blu-ray van Second Sight Films uit als nieuw. Natuurlijk zie je aan de kleding, kapsels en auto’s dat het om een oude film gaat, maar dat mag de pret niet drukken. Hoofdrolspeler Antony Hopkins had toen nog nooit van Hannibal Lecter gehoord en het zou nog 10 jaar duren voordat de eerste Child’s Play in de bioscoop zou verschijnen. … Lees verder “Recensie: Magic (Richard Attenborough)”
Stop-motion blijft een boeiende filmtechniek en bij Aardman zijn ze er meester in. De filmstudio is bekend van Wallace & Gromit en Chicken Run. In dit digitale tijdperk zouden ze zich er makkelijk mee af kunnen maken door over te stappen naar computeranimatie. Gelukkig kiezen ze er voor om deze oude filmtechniek te blijven gebruiken en Shaun het Schaap: Het Ruimteschaap is hun nieuwste film. Voor een tweede keer mag Shaun opdraven in zijn eigen film. Hij deed dat al eerder in 2015 en bewees daarmee dat hij makkelijk een film kan dragen, natuurlijk wel met hulp van de andere schapen en Bitzer, de schaapshond.… Lees verder “Shaun het Schaap: Het Ruimteschaap (Richard Phelan en Will Becher)”
Is het nu Brahms: The Boy II, The Boy 2: Brahms of The Boy: Brahms’ Curse? Ach, wat maakt het uit… Zelf was ik niet helemaal verbaasd over het verschijnen van een vervolgfilm op The Boy uit 2016. Onlangs zag ik de film voorbij komen op Netflix en dacht: “Hey, die heb ik al eens eerder gezien.. En haatte ik!” Haten is misschien een groot woord, maar positief over de film was ik niet. Zoals jullie kunnen lezen in mijn recensie voor De Nachtvlinders toen.… Lees verder “Recensie: Brahms: The Boy II (William Brent Bell)”
Films met een misleidende titel kon je vooral vinden in de hoogtijdagen van de b-horrorfilm, de jaren 70 en 80. Men wou met zo min mogelijk middelen zoveel mogelijk geld verdienen en daar hoorde een bekend in de oren klinkende titel helemaal bij. In Zombie Island Massacre zou het over zombies moeten gaan, maar dat is dus niet helemaal het geval, al is er wel een begrijpelijke uitleg voor de titel. De film is in ieder geval erg vermakelijk.
Vinegar Syndrome heeft een titel aan hun catalogus toegevoegd die het Troma label eer aan zou doen. Flesh Eating Mothers is geen film van Lloyd Kaufmans paradepaardje maar heeft wel alles in zich wat het bedrijf karakteriseert. Dat wil dus vooral zeggen veel kolder en gore op een ultra laag budget.
Plot: Wanneer een man seks heeft gehad met de helft van alle moeders in een stad, blijkt dat hij een kannibalistische ziekte heeft overdragen. Het resultaat hiervan is dat moeders door de hele stad hun kinderen als maaltijd willen nuttigen.… Lees verder “Recensie: Flesh Eating Mothers (Vinegar Syndrome)”
Regelmatig verschijnt er in het nieuws dat populaire actieduo’s uit de jaren 80 en 90 terug keren naar het witte doek. Al jaren wordt er gesproken over een vijfde Lethal Weapon en een vierde Rush Hour. Hetzelfde gold ook voor Bad Boys, die na 17 jaar daad bij het woord voegt. Een paar jaar terug bewees Sylvester Stallone met zijn Expendables-reeks dat de actiehelden van toen nog niet zijn afgeschreven en dat doen regisseurs Arbi en Fallah nu ook met hun Bad Boys for Life.… Lees verder “Recensie: Bad Boys for Life (Adil El Arbi en Bilall Fallah)”
James Wan is inmiddels een begrip in de hedendaagse horror. Saw zette hem op de kaart en Insidious is een film waar menig horrorliefhebber met veel plezier aan terugdenkt. Genreclichés zijn Wan niet vreemd. Waar ze voor velen een valkuil zijn, laat Wan zien een echte vakman te zijn en clichés juist te omarmen en ze eigen te maken. The Conjuring is zijn laatste film en ook hier hoeven we geen echte vernieuwing te verwachten. Enge poppen, bezetenheid, een spookhuis, een hoop bekende elementen zijn hier weer van de partij.… Lees verder “The Conjuring (James Wan) – Moderne klassieker”
