Toen ik hoorde dat er een nieuwe Final Destination zou verschijnen, kon ik niet geloven dat er al veertien jaar waren verstreken sinds de laatste film uit de franchise. Ik moet eerlijk zeggen dat ik na Final Destination 5 (2011) ook wel een beetje klaar was met de reeks. Toch was ik na het zien van de trailer erg benieuwd naar Final Destination: Bloodlines en ik moet zeggen dat deze lange pauze de reeks wel goed heeft gedaan. Dit nieuwe deel zit erg goed in elkaar, inclusief de gruwelijke sterfscènes. Ga dus snel naar de bioscoop, want je wordt als liefhebber van horror en deze reeks op je wenken bedient.

Plot: Stefani (Kaitlyn Santa Juana) wordt de laatste tijd geplaagd door een herhalende nachtmerrie. De slapeloze nachten hebben invloed op haar studie en wanneer ze bijna haar studiebeurs kwijt raakt, gaat ze op onderzoek uit. Waar komt de droom, die zich eind jaren 60 afspeelt, – vandaan. In de droom bezoeken de zwangere Iris Campbell (Brec Bassinger) en haar vriend Paul de Skyview Restaurant Tower. Tijdens het openingsfeest krijgt Iris een naar voorgevoel dat de toren zal ontploffen en instorten. De droom eindigt dat de toren instort en iedereen om het leven komt.

Iris Campbell blijkt in het echt de grootmoeder van Stefanie te zijn en ze heeft de ramp overleefd. Stefani wil met haar grootmoeder in contact komen om over de droom te praten, maar de familie heeft geen contact meer met haar. Toch weet Stefani haar grootmoeder te vinden en komt achter een verschrikkelijk familiegeheim. Krijgt Stefanie een verklaring voor haar nachtmerries en kan ze haar familie redden van de dood?

De dood! We krijgen er uiteindelijk allemaal mee te maken, maar in 2000 wist een groep vrienden de dood te misleiden? Het idee voor Final Destination is gebaseerd op het vliegtuigongeluk van TWA-vlucht 800 naar Parijs van 17 juli 1996 en op een scenario dat Jeffrey Reddick schreef voor de televisieserie The X-Files. Die aflevering is er alleen nooit van gekomen, maar dit leidde wel tot het begin van de Final Destination reeks. Ondanks de ontvangst van de eerste film niet bijzonder was, verscheen in 2003 toch een tweede deel. Dit was het begin van de populaire filmreeks. In totaal verschenen er vijf Final Destination films tot 2011. De reeks bestaat nu 25 jaar en hoe kun je zo’n jubileum beter vieren met een nieuw deel.

Net als de vorige delen volgt Final Destination: Bloodlines de vaste formule van een voorspelling, het redden van een groep mensen en het uiteindelijk toch op een ongelukkige manier aan je einde komen. Ondanks die vaste formule blijft Final Destination: Bloodlines je toch verrassen en is de film erg vermakelijk. De reeks staat natuurlijk bekend om de combinatie van horror, gore én humor. Het lijkt wel of dit voor deze laatste film is geperfectioneerd.

Wat Bloodlines ook zo leuk maakt is dat de film eigenlijk alle Final Destinations met elkaar verbindt. Op subtiele wijze wordt er naar de eerdere delen verwezen. Ik hou wel van dit soort connecties. Het is ook goed om Tony Todd weer te zien als de mysterieuze Bludworth. Het is zijn laatste filmrol, want de acteur overleed op 6 november 2024 aan de gevolgen van kanker. Heel bijzonder zijn Todd’s laatste woorden in de film, die ook niet in het script stonden.

Als er tussen 2011 en 2025 geen rustpauze had gezeten, dan was het effect van Bloodlines niet zo goed geweest als nu. Ik had nu echt wel weer zin in een nieuw deel en de makers hebben het ontzettend goed aangepakt. Het is zo heerlijk over-the-top, dat het eigenlijk grappig wordt. Uit de reacties van het publiek in de bioscoop kon ik opmaken dat ik niet de enige was die me goed had vermaakt.

Verhaaltechnisch zou de reeks nu afgelopen moeten zijn, maar toch lijkt het er op dat dat niet het geval is. Ik heb al geruchten gehoord over een Final Destination: Last Chance en daar ben ik dan toch benieuwd naar, zeker vanwege het succes van dit laatste deel.

Final Destination: Bloodlines draait nu in de bioscoop.