Denis Vileneuves Dune was een film waar ik ontzettend naar heb uitgekeken. Als ik de vraag gesteld zou krijgen jaren geleden wie de ideale regisseur zou zijn voor een nieuwe verfilming van Frank Herberts Dune dan had ik Denis Villeneuve honderd procent genoemd. Met Blade Runner 2049 had hij zich namelijk definitief gevestigd als een van de, misschien wel de beste sci-fi regisseur van zijn generatie. En toch was Dune een deceptie. Lees in mijn recensie waarom dit het geval was.… Lees verder “Recensie: Dune – Part Two (Denis Villeneuve)”
Categoriearchief: Recensies
Recensie: A Quiet Place: Day One (Michael Sarnoski)
A Quiet Place was een verrassend grote hit in 2018. De film van John Krasinski gaf ons een wereld waarin de mensheid bijna is uitgestorven door de komst van redelijk unieke buitenaardse wezen die jagen op basis van geluid. In deze wereld ben je dus stil, heel stil, want anders ga je er aan. Het succes moest natuurlijk worden opgevolgd met een vervolgfilm, en die kwam dan ook in 2020, nou ja, eigenlijk 2021 want er was een zeker virus dat in de echte wereld onze planeet in zijn greep hield.… Lees verder “Recensie: A Quiet Place: Day One (Michael Sarnoski)”
Recensie: Lady Reporter (Vinegar Syndrome)
Het testostorongehalte in actiefilms uit de jaren 80 was hoog. Stoere oneliners en spierballen van oa. Stallone, Schwarzenegger, Norris en Van Damme domineerden de filmindustrie. Vrouwen waren in films vooral ‘damsels in distress’. Tussen al dat machogedrag was er alleen een dame die niet met zich liet sollen, Cynthia Rothrock. Ze begon haar filmcarrièrefilm in Hong Kong, waar een vrouwelijke actieheld heel normaal was. Haar eerste film was dan ook met niemand minder dan Michelle Yeoh. Vinegar Syndrome heeft onlangs Lady Reporter uitgebracht.… Lees verder “Recensie: Lady Reporter (Vinegar Syndrome)”
Recensie: Aquaman and the Lost Kingdom (James Wan)
Superheldenfilms zijn bezig aan een retour. Sommigen zullen er blij mee zijn want DC en Marvel hebben jarenlang de box-office gedomineerd en nu komt er wellicht wat meer ruimte voor andere filmmakers. Bioscoopuitbaters zullen er minder gelukkig mee zijn want zonder DC en vooral Marvel lijkt het de laatste tijd vooral overleven. Aquaman and the Lost Kingdom heeft hier weinig invloed op gehad. De eerste film deed het aardig maar als liefhebber van James Wans vroege werk had je bij Aquaman weinig te zoeken.… Lees verder “Recensie: Aquaman and the Lost Kingdom (James Wan)”
Recensie: Kingdom of the Planet of the Apes (Wes Ball)
Er is alweer 7 jaar verstreken sinds wij voor het laatst een Planet of the Apes-film in de bioscoop hebben mogen verwelkomen. Dat was toen War for the Planet of the Apes van Matt Reeves. War for the Planet of the Apes was een waardige afsluiter en volgens sommigen de beste uit alle films over een wereld waarin mensen niet meer dominant zijn, maar waar intelligente apen, eigenlijk primaten, de overhand hebben.
‘War’ sloot af met de dood van Caesar, de aap waar het allemaal mee begon.… Lees verder “Recensie: Kingdom of the Planet of the Apes (Wes Ball)”
Recensie: 5 Card Stud (Vinegar Syndrome)
Een van de nieuwste releases van Vinegar Syndrome is de klassieke western 5 Card Stud met Hollywood legendes Dean Martin en Robert Mitchum. Een verrassende release, omdat ik van Vinegar Syndrome gewend ben dat ze vooral bijzondere en vergeten films uitgeven. Dat valt met deze film volgens mij wel mee, want in Nederland kun je de film makkelijk kopen op dvd.. Verder hoor je me niet klagen, want ik ben blij dat Vinegar Syndrome weer eens een western uitbrengt op Blu-ray.… Lees verder “Recensie: 5 Card Stud (Vinegar Syndrome)”
Recensie: Wednesday – seizoen 1 (Tim Burton)
We zien steeds vaker dat populaire films en series op streamingdiensten een fysieke release krijgen. Een van de releases waar ik naar uit keek is die van Wednesday. Ik heb de serie al op Netflix gekeken, maar dit is een titel die in je in de kast moet hebben staan. Netflix vond dat de jongste telg uit de Addams Family een plek moest krijgen in de spotlights. De serie was een groot succes op de streamingsdienst en ik hoop dat de fysieke release daar nog eens een schepje bovenop doet.… Lees verder “Recensie: Wednesday – seizoen 1 (Tim Burton)”
Recensie: Abigail (Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett)
Een nieuwe film uit de koker van de heren achter Radio Silence (Scream 5, Scream 6 en Ready or Not) zorgt natuurlijk voor een zekere interesse. Hoewel de meningen behoorlijk verdeeld zijn over de Scream-films heeft het duo eerder wel degelijk laten zien waar zien waar zij toe in staat zijn. Maar doen zij dat ook met Abigail, een horrorfilm waarin liters bloed en een klein meisje in ballerina outfit de hoofdmoot is?
Het verhaal: Een groep criminelen, die elkaar niet kennen, worden ingehuurd om iemand te kidnappen om zo een flinke som geld op te gaan eisen.… Lees verder “Recensie: Abigail (Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett)”
Recensie: The First Omen (Arkasha Stevenson)
We hebben allemaal goeie herinneringen aan onze klassiekers, zoals The Exorcist (1973), The Omen (1976) of Halloween (1978) en vele andere horrorfilms. Onder klassiekers schaar ik baanbrekende films, die er voor gezorgd hebben dat we op een andere manier naar films zijn gaan kijken. Succesvolle klassiekers brengen alleen ook vele vervolgen met zich mee, want er moet tenslotte ook geld verdient worden. Helaas komen de fans van het eerste uur er meestal bekaaid vanaf. Toch zet deze trend zich nog steeds voort.… Lees verder “Recensie: The First Omen (Arkasha Stevenson)”
Recensie: Ghostbusters: Frozen Empire (Gil Keenan)
Ik weet nog goed hoe ik de première van Ghostbusters: Afterlife, in november 2021, ervaarde. We kwamen net een beetje uit lockdown en iedereen had wel even behoefte aan een feestje. Ik waande mij tussen allemaal influencers en artiesten waar ik nog nooit van had gehoord, maar gelukkig waren er ook leden van de GBDD, de Ghostbusters Dutch Division, die ,gekleed in Ghostbusters kostuum, inclusief Proton Packs, al jaren bij iedere Con aanwezig zijn en waar ik altijd wel een beetje happy van word.… Lees verder “Recensie: Ghostbusters: Frozen Empire (Gil Keenan)”