Horror is een grote passie van mij, maar voor ik mij echt helemaal overgaf aan horror, sterker nog, voordat ik ook echt een horrorfilm mocht zien, was er een andere passie die daarna nooit meer is weggegaan en dat is Transformers. Bij het verschijnen van de eerste Transformers tekenfilm in 1984 was ik, en vele leeftijdgenoten met mij, direct verkocht. Elke aflevering die ik zag op Sky Channel werd die maandag daarop besproken op het schoolplein met mijn vriendjes. De eeuwig durende strijd tussen de Decepticons en de Autobots vonden wij geweldig en wij keken er dan ook elke week weer naar uit of onze favoriete personages weer hun opwachten zou maken en wie er nog meer zouden worden geïntroduceerd in de volgende aflevering.… Lees verder “Recensie: Transformers One (Josh Cooley)”
Categoriearchief: Recensies
Recensie: Child’s Play 2 (John Lafia)
Na het grote succes van Child’s Play was een vervolg onvermijdelijk. Al na twee jaar verscheen Child’s Play 2 in de bioscopen, een vervolg dat verdergaat waar deel een is geëindigd. De populariteit van Chucky bereikte hier haar hoogtepunt en een nieuwe horrorserie werd geboren. In de regiestoel zit ditmaal John Lafia, een van de schrijvers van het origineel.
Andy Barclay heeft zijn intrek genomen bij pleegouders, omdat zijn moeder in een psychiatrische inrichting is beland na de gebeurtenissen uit deel één.… Lees verder “Recensie: Child’s Play 2 (John Lafia)”
Recensie: Godzilla x Kong: The New Empire (Adam Wingard)
Zijn wij nog maar net bekomen van het geweldige Godzilla: Minus One, is het alweer tijd voor de volgende film in de zogenaamde ‘Monsterverse’ waarin Godzilla, en ook weer King Kong, het tegen elkaar moeten opnemen. De laatste film in de serie, Godzilla vs Kong, was een behoorlijk succes in de bioscopen ondanks dat deze ook gelijk te zien was via streaming vanwege de hele Covid pandemie. Duidelijk was wel dat de film een minder serieuze benadering had van de Kaiju, die in dit universum Titans worden genoemd, dan in de eerdere Godzilla-films.… Lees verder “Recensie: Godzilla x Kong: The New Empire (Adam Wingard)”
Recensie: Alien: Romulus (Fede Álvarez)
“In Space Nobody Can Hear You Scream”.. Nou, dat deden wij anders wel hier op Aarde toen Ridley Scott’s film, Alien, in 1979 in de bioscoop verscheen, We werden geïntroduceerd met de Xenormorph dat zich via een (menselijke) gastheer ontpopt tot een gruwelijk wezen. Het publiek wilde meer, en kreeg meer. Eerst in 1986 waarbij James Cameron volledig los ging en leverden wat fans van de eerste konden waarderen, maar met Alien 3 kwam er kritiek. Die kritiek is eigenlijk altijd wel gebleven in de 30 jaar die erna volgde.… Lees verder “Recensie: Alien: Romulus (Fede Álvarez)”
Recensie: Santa Sangre (Alejandro Jodorowsky)
Alejandro Jodorowsky, regisseur van surrealistische klassiekers als El Topo (1970) en The Holy Mountain (1973) maakte niet echt films aan de lopende band. Een beetje in de stijl van Stanley Kubrick. Niet zo heel gek, want net als Kubrick was film voor Jodorowsky meer dan enkel entertainment. Elke film is een kunstwerk op zich en een uitlaatklep waar weinig rekening wordt gehouden met de wensen van het bioscooppubliek. Na jaren radiostilte maakte Jodorowsky in 1980 Tusk en in 1989 kwam de regisseur met Santa Sangre.… Lees verder “Recensie: Santa Sangre (Alejandro Jodorowsky)”
Recensie: Abigail (Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett)
Een nieuwe film uit de koker van de heren achter Radio Silence (Scream 5, Scream 6 en Ready or Not) zorgt natuurlijk voor een zekere interesse. Hoewel de meningen behoorlijk verdeeld zijn over de Scream-films heeft het duo eerder wel degelijk laten zien waar zien waar zij toe in staat zijn. Maar doen zij dat ook met Abigail, een horrorfilm waarin liters bloed en een klein meisje in ballerina outfit de hoofdmoot is?
Het verhaal: Een groep criminelen, die elkaar niet kennen, worden ingehuurd om iemand te kidnappen om zo een flinke som geld op te gaan eisen.… Lees verder “Recensie: Abigail (Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett)”
Recensie: Dune – Part Two (Denis Villeneuve)
Denis Vileneuves Dune was een film waar ik ontzettend naar heb uitgekeken. Als ik de vraag gesteld zou krijgen jaren geleden wie de ideale regisseur zou zijn voor een nieuwe verfilming van Frank Herberts Dune dan had ik Denis Villeneuve honderd procent genoemd. Met Blade Runner 2049 had hij zich namelijk definitief gevestigd als een van de, misschien wel de beste sci-fi regisseur van zijn generatie. En toch was Dune een deceptie. Lees in mijn recensie waarom dit het geval was.… Lees verder “Recensie: Dune – Part Two (Denis Villeneuve)”
Recensie: A Quiet Place: Day One (Michael Sarnoski)
A Quiet Place was een verrassend grote hit in 2018. De film van John Krasinski gaf ons een wereld waarin de mensheid bijna is uitgestorven door de komst van redelijk unieke buitenaardse wezen die jagen op basis van geluid. In deze wereld ben je dus stil, heel stil, want anders ga je er aan. Het succes moest natuurlijk worden opgevolgd met een vervolgfilm, en die kwam dan ook in 2020, nou ja, eigenlijk 2021 want er was een zeker virus dat in de echte wereld onze planeet in zijn greep hield.… Lees verder “Recensie: A Quiet Place: Day One (Michael Sarnoski)”
Recensie: Lady Reporter (Vinegar Syndrome)
Het testostorongehalte in actiefilms uit de jaren 80 was hoog. Stoere oneliners en spierballen van oa. Stallone, Schwarzenegger, Norris en Van Damme domineerden de filmindustrie. Vrouwen waren in films vooral ‘damsels in distress’. Tussen al dat machogedrag was er alleen een dame die niet met zich liet sollen, Cynthia Rothrock. Ze begon haar filmcarrièrefilm in Hong Kong, waar een vrouwelijke actieheld heel normaal was. Haar eerste film was dan ook met niemand minder dan Michelle Yeoh. Vinegar Syndrome heeft onlangs Lady Reporter uitgebracht.… Lees verder “Recensie: Lady Reporter (Vinegar Syndrome)”
Recensie: Aquaman and the Lost Kingdom (James Wan)
Superheldenfilms zijn bezig aan een retour. Sommigen zullen er blij mee zijn want DC en Marvel hebben jarenlang de box-office gedomineerd en nu komt er wellicht wat meer ruimte voor andere filmmakers. Bioscoopuitbaters zullen er minder gelukkig mee zijn want zonder DC en vooral Marvel lijkt het de laatste tijd vooral overleven. Aquaman and the Lost Kingdom heeft hier weinig invloed op gehad. De eerste film deed het aardig maar als liefhebber van James Wans vroege werk had je bij Aquaman weinig te zoeken.… Lees verder “Recensie: Aquaman and the Lost Kingdom (James Wan)”