Link van Richard Franklin had een van die vele hoezen die ik telkens zag bij de horrorsectie van de videotheek maar die ik vreemd genoeg nooit huurde in de jaren 90. En dat terwijl ik een zwak heb voor horrorfilms waarbij doodnormale dieren ijskoude killers blijken. Vooral de aap. Dat begon denk ik met Dario Argento’s Phenomena, waarin een chimpansee iemand te lijf gaat met een klassiek scheermes. Dat beeld van dat zwartharige beest met die grote zwarte holle ogen, die ontblote tanden en dat ijzingwekkende gekrijs tezamen met een afschuwelijk moordwapen vond ik bijna enger dan de killer zelf.
Ik hou er van om zo af en toe naar een film van Steven Seagal te kijken (lees nog maar eensDriven to Kill). Gelukkig komen zijn films regelmatig op televisie en ligt het grootste gedeelte van zijn dvd’s voor een habbekrats in de bakken bij Media Markt. Toch is het op een gegeven moment ergens fout gegaan met de acteur, muzikant, producent, scenarist, sheriff, filantroop, vechtkunstenaar en natuurlijk boeddhist
Plot: De partner van politieagent Gino Felino (Steven Seagal) wordt op klaarlichte dag in het bijzijn van zijn vrouw en kinderen doodgeschoten. De dader is de gestoorde gangster Richie Madano (William Forsythe), die door het vele gebruik van drugs helemaal is doorgedraaid.… Lees verder “Recensie: Out for Justice (John Flynn)”
Na in een aantal ‘Sword and Sandal’ films en een moordlustige robot gespeeld te hebben lijkt het erop dat filmmakers weinig vertrouwen hebben in Arnold Schwarzenegger om ee hele film te dragen. Mark L. Lester en producer Joel Silver hebben daar echter andere ideeën over. Ze zien de Oostenrijkse kolos als een actieheld en om het taalprobleem op te lossen krijgt Mark L. Lester de opdracht om Schwarzeneggers dialoog te minimaliseren voor de spierballenfilm Commando.
Lester is een echte exploitatie filmmaker en hoewel hij later wat meer mainstream is gegaan met een film als Firestarter begint hij zijn carrière met films als Class of 1984 en Truck Stop Women.… Lees verder “Recensie: Commando (Mark L. Lester)”
Het is ondertussen een ‘running gag’ bij de redactie dat ik een recensie zou afleveren van een bepaalde film. Ik denk dat ik ondertussen al 4 jaar beloof dat ik deze recensie zou gaan maken, maar dat deed ik steeds niet. Misschien weten jullie wel hoe dat gaat rond Kerst en Oud & Nieuw. Je hebt allemaal plannen en ideeën, maar van de helft daarvan komt niets omdat je blijft plakken bij feestjes, andere mensen komen nog het idee om een borrel hier en daar te doen, maar ook word je ouder en heb je steeds meer tijd nodig om die vervelende kater te verwerken.… Lees verder “Recensie: Intensive Care (Dorna X. van Rouveroy)”
Het is vandaag Thanksgiving! Daar doen wij in Nederland natuurlijk geen fuck mee en dat is helemaal prima. Maar ik vind het een mooie gelegenheid om een recensie te plaatsen van een slasher uit de jaren 80 die ik werkelijk hilarisch vind. De film heeft meerdere titels gehad in het verleden zoals het mysterieuze Nightmare at Shadow Woods of het supersimpele Slasher. Tegenwoordig kennen wij deze bloederige, maar hilarische slasher onder een andere titel: Blood Rage.
Plot: De eeneiige tweeling Todd en Terry zijn samen met hun moeder Maddy in een drive-in bioscoop. De twee sneaken er vandoor wanneer hun moeder gaat zitten zoenen met een voor hun onbekende kerel.… Lees verder “Recensie: Blood Rage (John Grissmer)”
