Het eerste hoofdstuk van de nieuwe verfilming van Stephen King’s boek It was twee jaar terug een megasucces. Men liep weg met de nieuwe Pennywise en veel kijkers vonden de film het engste wat ze in tijden hebben gezien. Nu viel dat gevoel bij ondergetekende wel mee. De film was goed gemaakt maar deed de tv-serie uit 1990 niet vergeten. Een gewaagde uitspraak, maar de serie is bij mij altijd bijgebleven, zelfs na de vele herzieningen die volgden. Tim Curry heeft hier natuurlijk veel mee te maken want zijn Pennywise is niet voor niets een horror-icoon.… Lees verder “Recensie – It: Chapter Two (Andy Muschietti)”
Categoriearchief: Recensies
Weathering With You (Makoto Shinkai)
Toen ik op de middelbare school zat stortte ik mij op anime. Voor mij was het op dat moment “nieuw” en verslond ik Akira, Ghost in the Shell, Fist of the North Star en natuurlijk Urotsukidoji. Enkele van deze films waren visueel heel aantrekkelijk, maar ieder was ook nog eens super gewelddadig. Wist ik veel dat ik al van jongs af aan anime voor mijn kiezen had gekregen. Series als Schateiland, Nils Holgersson, Heidi, Alleen op de Wereld en Candy Candy behoorden tot mijn dagelijkse portie tekenfilms waar iedereen van mijn leeftijd wel mee is opgegroeid en waar weinig tot geen geweld in voorkwam.… Lees verder “Weathering With You (Makoto Shinkai)”
Recensie: Bad Boys for Life (Adil El Arbi en Bilall Fallah)
Regelmatig verschijnt er in het nieuws dat populaire actieduo’s uit de jaren 80 en 90 terug keren naar het witte doek. Al jaren wordt er gesproken over een vijfde Lethal Weapon en een vierde Rush Hour. Hetzelfde gold ook voor Bad Boys, die na 17 jaar daad bij het woord voegt. Een paar jaar terug bewees Sylvester Stallone met zijn Expendables-reeks dat de actiehelden van toen nog niet zijn afgeschreven en dat doen regisseurs Arbi en Fallah nu ook met hun Bad Boys for Life.… Lees verder “Recensie: Bad Boys for Life (Adil El Arbi en Bilall Fallah)”
The Conjuring (James Wan) – Moderne klassieker
James Wan is inmiddels een begrip in de hedendaagse horror. Saw zette hem op de kaart en Insidious is een film waar menig horrorliefhebber met veel plezier aan terugdenkt. Genreclichés zijn Wan niet vreemd. Waar ze voor velen een valkuil zijn, laat Wan zien een echte vakman te zijn en clichés juist te omarmen en ze eigen te maken. The Conjuring is zijn laatste film en ook hier hoeven we geen echte vernieuwing te verwachten. Enge poppen, bezetenheid, een spookhuis, een hoop bekende elementen zijn hier weer van de partij.… Lees verder “The Conjuring (James Wan) – Moderne klassieker”
Recensie: Basic Instinct (Paul Verhoeven)
In 1992 was Basic Instinct dé film waar iedereen het over had. En het was nog van een Nederlander ook! Paul Verhoeven, niet onbekend met het scheppen van controverse, overschrijdt alle grenzen die daarvoor gebonden waren aan een grote publieksfilm. Verhoeven bombardeerde het publiek met expliciete seks en grof geweld in een film die balanceert tussen Hitchcock en film-noir. Basic Instinct was dé film van 1992 maar zelfs nu, meer dan 25 jaar later, laait de discussie nog regelmatig op bij de kijkers ervan of de kut van Sharon Stone nu wel of niet te zien is in de film.… Lees verder “Recensie: Basic Instinct (Paul Verhoeven)”
Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)
Eco-horror was een erg populair subgenre in de jaren 70. Films als Frogs, Long Weekend en, geen horror, maar wel eng, The China Syndrome lieten ons zien wat de consequenties kunnen zijn voor de mensheid als we blijven tornen met de natuur. Veel eco-horrors zijn ook tegelijkertijd monsterfilms. Alle Godzilla films zijn hier toch wel het beste voorbeeld van. In 1979 waagde John Frankenheimer (French Connection II, The Island of Dr. Moreau, Ronin) zich ook aan een eco-horror/monsterfilm met Prophecy, de film met de gemuteerde beer.… Lees verder “Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)”
Recensie: Eyes of Laura Mars (Irvin Kershner)
Je kent het wel. Je raakt enthousiast door het artwork van een filmposter, je wilt weten wat voor film dit is, dus je leest verder. Je wordt nog meer enthousiast wanneer je leest dat Irvin Kershner, de man die verantwoordelijk is voor The Empire Strikes Back, de regie op zich nam. Je krijgt bijna een hartverzakking wanneer je leest dat je favoriete horror regisseur, John Carpenter, zowel het verhaal als het scenario heeft geschreven! Je plaats direct een order op eBay voor de dvd van Columbia Tristar en wacht met smart op het pakketje.… Lees verder “Recensie: Eyes of Laura Mars (Irvin Kershner)”
Recensie: Assault on Precinct 13 (John Carpenter)
Nog voordat hij met Halloween de wereld zou gaan veroveren, kwam John Carpenter met een film die weinig met horror te maken heeft, maar wel alle kenmerken kent die Carpenter zou gaan typeren. Assault on Precinct 13 toont in retrospectief hoe goed Carpenter eigenlijk overweg kon met andere genres en moeiteloos zijn stempel kon behouden. Het is vooral Carpenters muziek die Carpenter Carpenter maakt en met de score van Assault on Precinct 13 maakte hij een van zijn beste werken. Op de Blu-ray release van Scream Factory komt deze bijzonder goed uit de verf, maar deze release kent wel meer moois.… Lees verder “Recensie: Assault on Precinct 13 (John Carpenter)”
Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)
Ruggero Deodato, de alom geprezen en verguisde regisseur van Cannibal Holocaust kon er in de jaren 80 ook niet omheen: de slasherfilm. Deze nieuwe trend kreeg uiting vanuit elke hoek in de filmwereld en ook Italië speelde in op deze nieuwe gekte. Slasher en Deodato, een combinatie die weleens leuk zou kunnen uitpakken.
Ruggero Deodato is een duizendpoot. Zo heeft hij zich gewaagd aan Gialli (Phantom of Death), het kannibalen genre (Cannibal Holocaust, Last Cannibal World), Science-Fiction (Atlantis Interceptors), confronterende shock-cinema (The House on the Edge of the Park) en de slasher dus met Body Count, in het Italiaans bekend als Camping del Terrore.… Lees verder “Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)”
Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)
Horrorfilms over wassen beelden of wassenbeeldenmusea eindigen niet bij House of Wax (1953) en diens remake uit 2005. Zo kennen we bijvoorbeeld ook nog Mystery of the Wax Museum (1933), Nightmare in Wax (1969) en Tourist Trap (1979). De jaren 80 kenden ook hun wassenbeeldenmuseumhorror in de vorm van Waxwork, een charmant filmpje met in de hoofdrol Zach ‘Gremlins’ Galligan.
De film
De artwork en de plot van Waxwork wekten in de schappen van de lokale videotheek veel nieuwsgierigheid op. In ieder geval bij ondergetekende.… Lees verder “Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)”