De korte verhalen van Edgar Allen Poe zijn een inspiratiebron voor veel filmmakers, maar soms wordt er wel heel gemakkelijk gebruik gemaakt van zijn naam. Veel van Poe’s bizarre en macabere verhalen vormen de basis voor films en dat geldt ook voor de Vinegar’s nieuwste release, Buried Alive (1989). Ik weet dat er verschillende films zijn met deze titel, maar van deze had ik nog nooit gehoord. Hier blinkt Vinegar Syndrome natuurlijk in uit. Ik heb inmiddels aardig wat films van het label gezien. Niet iedere film is goed, maar de missie om vergeten films te redden van de ondergang spreekt mij altijd aan. Daarnaast bevatten de films meestal veel extra’s, die de films een meerwaarde geven.

Plot: Ravens Croft is een hervormingsschool voor vrouwelijke jeugddelinquenten. Aan het hoofd staat Gary Julian (Robert Vaughn). Hij wordt geholpen door dr. Schaeffer (Donald Pleasence). Ze behandelen de jonge vrouwen met hun psychische en sociale problemen om ze weer terug te laten keren naar de maatschappij. Op raadselachtige wijze verdwijnen er regelmatig vrouwen. Ravens Croft is geen gevangenis, dus wordt er aangenomen dat ze zijn weggelopen. Ondertussen start Janet (Karen Witter) met haar nieuwe baan aan het instituut. Ze geeft les, maar dat is geen gemakkelijke taak omdat de meiden elkaar regelmatig in de haren vliegen. Er heerst een enorme rivaliteit tussen Debbie (Ginger Allen Lynn) en Fingers (Nia Long). Vanaf het moment dat Janet begint aan Ravens Croft wordt ze zelf ook geplaagd door angstige visioenen. Ondertussen blijven vrouwen verdwijnen en ontdekt Janet dat er iets vreemds aan de hand is in de gewelven van Ravens Croft.

Wanneer je kijkt naar Buried Alive heb je niet het idee dat de film is opgenomen in Zuid-Afrika. Ik kwam hier ook achter na de interviews met hoofdrolspelers Ginger Lynn Allen en William Butler. Een bijzondere locatie, waar beide acteurs goede herinneringen aan hebben. Buiten de filmlocatie heeft Buried Alive nog wel een paar bijzondere eigenschappen. Allereerst de regisseur, dat is de Fransman Gérard Kikoïne. Voordat hij aan Buried Alive begon had hij voornamelijk erotisch werk op zijn naam staan. Uiteindelijk heeft hij ook wat mainstreamfilms gemaakt, zoals Edge of Sanity met Anthony Perkins. Verder bevat de film een aantal grote namen waarvan de carrière toen al op hun retour aan het gaan was. Robert Vaughn was in de jaren 60 uitermate populair als spion Napoleon Solo in The Man from U.N.C.L.E. In Buried Alive maakt hij een uitgebluste indruk en doet zijn werk op de automatische piloot. De rol van Donald Pleasence is kleiner, maar wel veel leuker. Hij speelt weer eens een dokter, net als in de Halloween reeks. Beide acteurs zijn helaas niet meer onder ons, net als veteraan John Carradine. Hij speelde in Buried Alive zijn laatste rol. Kort na de opnames in Zuid-Afrika overleed hij in Italië. Tenslotte herkent een oplettende kijker misschien Arnold Vosloo in een klein rolletje als sheriff.

Ondanks de grote namen van de mannelijke acteurs gaat de aandacht meer uit naar de vrouwelijke hoofdrolspelers. Met name Ginger Allen Lynn, die voor deze film al een omvangrijke carrière had in de porno-industrie. Ze is een van de weinige pornoactrices die het lukte om naast pornofilms ook te acteren in uiteenlopende mainstream producties. In Buried Alive is ze goed gecast als de opstandige ‘trashy’ tiener Debbie. Karen Witter is als Janet een engelachtige verschijning tussen al het tuig op Ravens Croft. In 1982 schitterde ze als Playmate of the Month in Playboy en na Buried Alive acteerde ze nog in verschillende films en series. Voor Nia Long was Buried Alive haar filmdebuut. Inmiddels is zij uitgegroeid tot een zeer succesvolle actrice.

Buried Alive is opnieuw gescand en gerestaureerd in 2K. Het beeld en (mono) geluid is goed. Het kan niet anders dat deze uitgave een verbetering moet zijn ten opzichte eerdere DVD/VHS uitgaves, hoewel ik niet heb kunnen vergelijken. Het is de eerste keer dat Buried Alive op Blu-ray wordt uitgebracht, maar helaas alleen als regio A, dus niet af te spelen op standaard Europese Blu-ray spelers. Verder vond ik de extra’s een beetje mager. We moeten het doen met twee interviews, die overigens wel leuk en informatief zijn. In ‘Ginger’s Antics’ blikt actrice Ginger Allen terug op de film. Enthousiast vertelt ze over haar tijd in Botswana en de samenwerking met haar collega’s. Acteur William Butler heeft er ook lol in en vertelt in ‘Well, I Wanna Be An Actor’ zijn verhaal over de samenwerking met Ginger Lynn Allen en Donald Pleasence en de eerste keer dat hij de film zag in de videotheek. De film is Engels ondertiteld en de omgekeerde kaft bevat de originele cover en een nieuwe dreigende cover van Chris Barnes.

De film wordt overduidelijk aangekondigd met de titel ‘Edgar Allan Poe’s Buried Alive’, maar eigenlijk heeft de film weinig te maken met het werk van de schrijver. We zien een paar keer een zwarte kat voorbijschieten, een link naar het korte verhaal The Black Cat. Verder heeft Poe een aantal verhalen geschreven waarin een hoofdpersonage levend wordt begraven, zoals The Premature Burial. Dit moet genoeg zijn geweest voor de makers om de naam van de schrijver pontificaal in de titel te noemen. Het heeft voor de release van de film niet veel geholpen, want die werd direct op video uitgegeven.

Vinegar Syndrome verrast ons opnieuw met een “vergeten” film en breidt hun bestaande catalogus steeds meer uit met films uit de jaren ’80. Wij worden hier blij van. Met iets meer extra’s en een regiovrije editie zou de film wel hoger scoren met het eindcijfer. Buried Alive is geen meesterwerk, maar blijft wel leuk om te kijken. Zeker om eerdergenoemde actrices.