Alle berichten van Johan de Joode

In de diepste krochten van Amsterdam-Oost schrijft Johan met een bevlogen passie zijn stukken voor It's Only a Movie. Ook surft hij in zijn mancave regelmatig op het internet op zoek naar die ene speciale uitgave van een (cult)-klassieker.

Recensie: Imaginary (Jeff Wadlow)

Altijd heb ik gehoord en gedacht dat ik een behoorlijke fantasierijke geest had als kind, maar nooit heb ik een denkbeeldig vriendje of vriendinnetje gehad. Toch lijkt het, met name in Amerikaanse films, een vaak voorkomend gegeven te zijn bij kinderen. Blijkbaar was ik toch niet zo fantasierijk denk ik dan. Of het nu waar is of niet, het is natuurlijk wel voer voor films, en dan met name horrorfilms zoals Imaginary.

Plot: Illustrator Jessica is gelukkig getrouwd met Max en woont in de stad samen met zijn twee kinderen uit een eerder huwelijk, Taylor en Alice.… Lees verder “Recensie: Imaginary (Jeff Wadlow)”

Recensie: The Exorcist: Believer (David Gordon Green)

In 2018 scoorde regisseur David Gordon Green een gigantische hit met Halloween, de film die een direct vervolg was op de klassieker uit 1978. De film werd zo goed ontvangen dat direct de twee vervolgen het ja-woord kregen van de studio om zo Gordon Green’s idee van een trilogie te bewerkstelligen. In 2021 kwam Halloween Kills uit die nogal gemixte reacties opriep bij de fans en de reguliere bioscoopgangers. Ja, Michael Myers was lekker bruut. Zo bruut hebben we hem nog nooit eerder gezien, maar die meute die alsmaar “Evil dies tonight!”… Lees verder “Recensie: The Exorcist: Believer (David Gordon Green)”

Recensie: The Flash (Andy Muschietti)

The Flash heeft misschien niet de fanbase van een Batman of een Superman, maar dat deze film behoorlijk veel aandacht kreeg voor het uitbrengen was bijzonder te noemen. Alleen de redenen daarvoor waren niet allemaal rooskleurig.

Ten eerste de hoofdrolspeler Ezra Miller. Miller is een getalenteerd acteur die hoge ogen gooide met zijn spel in We Need to Talk About Kevin uit 2011 en The Perks of Being a Wallflower uit 2012. Sindsdien heeft Miller verdienstelijke rollen gespeeld in andere films, maar kwam de man de laatste paar jaar toch meer in het nieuws vanwege verontrustende zaken.… Lees verder “Recensie: The Flash (Andy Muschietti)”

Recensie: Talk To Me (Danny Philippou & Michael Philippou)

De bioscopen worden nog altijd gedomineerd door de films Oppenheimer en Barbie. Beide films behoren tot de succesvolste van het jaar en krijgen veel lof van zowel de bezoekers als de recensenten. Helemaal terecht trouwens, het zijn geweldige films. Maar het horrorgenre staat ook niet stil. Voor de horrorliefhebber is er namelijk ook iets op het grote scherm om blij van te worden. Een beetje stilletjes deed deze film zijn entree in de bioscoop, maar door mond tot mond reclame begint hij uit te groeien tot een ware hit.… Lees verder “Recensie: Talk To Me (Danny Philippou & Michael Philippou)”

Recensie: Link (Richard Franklin)

Link van Richard Franklin had een van die vele hoezen die ik telkens zag bij de horrorsectie van de videotheek maar die ik vreemd genoeg nooit huurde in de jaren 90. En dat terwijl ik een zwak heb voor horrorfilms waarbij doodnormale dieren ijskoude killers blijken. Vooral de aap. Dat begon denk ik met Dario Argento’s Phenomena, waarin een chimpansee iemand te lijf gaat met een klassiek scheermes. Dat beeld van dat zwartharige beest met die grote zwarte holle ogen, die ontblote tanden en dat ijzingwekkende gekrijs tezamen met een afschuwelijk moordwapen vond ik bijna enger dan de killer zelf.… Lees verder “Recensie: Link (Richard Franklin)”

Recensie: The Super Mario Bros. Movie (Aaron Horvath/ Michael Jelenic)

Eind jaren 80 had ik weinig verstand van spelcomputers. Ik zag ze vaak liggen in de speelgoedwinkel en ik vond ze maar wat interessant, maar ik was nog steeds een groot liefhebber van robots die veranderden in tanks en vliegtuigen en poppetjes met machinegeweren en zwaarden. Toen ik eenmaal belandde in de brugklas kreeg ik voor het eerst de vraag van een klasgenootje: “Wat is jouw favoriete computerspel?”. Ik had geen idee wat ik moest zeggen, want ik kende het eigenlijk niet.… Lees verder “Recensie: The Super Mario Bros. Movie (Aaron Horvath/ Michael Jelenic)”

Recensie: Shazam! Fury of the Gods (David F. Sandberg)

Ah DC… Ik hou zo van je, maar wat ben je ook een rommeltje op filmgebied. Er is meer dan genoeg gezegd over het DC Extended Universum en ik zal daarom niet al te veel daarover zeggen. Nu met James Gunn aan het roer gaat er een geheel nieuwe frisse wind aankomen, iets wat ik ook toejuich, maar er gaan ook nog een paar tranen vallen. Bijvoorbeeld voor Shazam! Het is namelijk bij lange na niet zeker dat deze verhaallijn nog een plek gaat krijgen in het nieuwe tijdperk van DC.… Lees verder “Recensie: Shazam! Fury of the Gods (David F. Sandberg)”

Recensie: Black Adam (Jaume Collet-Serra)

DC, de kraamkamer van Batman, Superman en Wonder Woman, heeft een aantal bewogen jaren achter de rug. Grote successen werden afgewisseld met flops en bijzonder veel kritiek. Het creëren van een film-universum, naar het voorbeeld van Marvel, bleek een stuk lastiger dan gedacht. Ondanks alles gaat DC verder. Hoe kan het ook anders met zo’n dikke catalogus aan interessante helden en vijanden. Na de twee Suicide Squad films is er weer een film die gaat over een anti held. Ditmaal gaat het om Black Adam, aartsvijand van Superman en Shazam, gespeeld door Dwayne ‘The Rock’ Johnson.… Lees verder “Recensie: Black Adam (Jaume Collet-Serra)”

Recensie: Winnie the Pooh: Blood and Honey (Rhys Frake-Waterfield)

Winnie the Pooh, wie is er niet groot mee geworden? De honing liefhebbende beer is nog altijd een van de bekendste gezichten uit de Walt Disney stal en zal dat ook wel zo blijven. Toch gaat er geknaagd worden aan het beeld dat wij hebben van ’s wereld bekendste beer. In 2022 zijn namelijk de rechten komen te vervallen en mogen anderen ook films maken met dit personage. Als het maar niet teveel op de creatie van Disney zelf lijkt. Nou, wat dat betreft hoeft Disney niets te vrezen van Winnie the Pooh: Blood and Honey, want Pooh Bear is hier geen lieve beer die graag op avontuur gaat.… Lees verder “Recensie: Winnie the Pooh: Blood and Honey (Rhys Frake-Waterfield)”

Recensie: Violent Night (Tommy Wirkola)

Ah kerst… Gezellig eten en drinken met familie en vrienden, spelletjes kijken en zoetsappige films kijken. Het samenzijn met de familie en vrienden tijdens kerst is natuurlijk ook wel een beetje afleiding zoeken van de dagelijkse beslommeringen. En daar is niets mis mee. Nu zoeken velen van ons het hele jaar door afleiding door het kijken van films waarin actie en bloedvergieten de boventoon voeren. Ook daar is helemaal niets mis mee. Maar wat als je die twee kan combineren? Nou, dat kan met Violent Night!… Lees verder “Recensie: Violent Night (Tommy Wirkola)”