In de diepste krochten van Amsterdam-Oost schrijft Johan met een bevlogen passie zijn stukken voor It's Only a Movie. Ook surft hij in zijn mancave regelmatig op het internet op zoek naar die ene speciale uitgave van een (cult)-klassieker.
The Flash heeft misschien niet de fanbase van een Batman of een Superman, maar dat deze film behoorlijk veel aandacht kreeg voor het uitbrengen was bijzonder te noemen. Alleen de redenen daarvoor waren niet allemaal rooskleurig.
Ten eerste de hoofdrolspeler Ezra Miller. Miller is een getalenteerd acteur die hoge ogen gooide met zijn spel in We Need to Talk About Kevin uit 2011 en The Perks of Being a Wallflower uit 2012. Sindsdien heeft Miller verdienstelijke rollen gespeeld in andere films, maar kwam de man de laatste paar jaar toch meer in het nieuws vanwege verontrustende zaken. Zo kwam Miller steeds meer verward over, raakte hij betrokken bij geweldsdelicten en bleek hij een minderjarige jarenlang drugs en alcohol te hebben gegeven.… Lees verder “Recensie: The Flash (Andy Muschietti)”
In 2018 scoorde regisseur David Gordon Green een gigantische hit met Halloween, de film die een direct vervolg was op de klassieker uit 1978. De film werd zo goed ontvangen dat direct de twee vervolgen het ja-woord kregen van de studio om zo Gordon Green’s idee van een trilogie te bewerkstelligen. In 2021 kwam Halloween Kills uit die nogal gemixte reacties opriep bij de fans en de reguliere bioscoopgangers. Ja, Michael Myers was lekker bruut. Zo bruut hebben we hem nog nooit eerder gezien, maar die meute die alsmaar “Evil dies tonight!” bleef schreeuwen alsof ze op de A12 aan het demonstreren waren, nee, dat was niet goed.… Lees verder “Recensie: The Exorcist: Believer (David Gordon Green)”
De bioscopen worden nog altijd gedomineerd door de films Oppenheimer en Barbie. Beide films behoren tot de succesvolste van het jaar en krijgen veel lof van zowel de bezoekers als de recensenten. Helemaal terecht trouwens, het zijn geweldige films. Maar het horrorgenre staat ook niet stil. Voor de horrorliefhebber is er namelijk ook iets op het grote scherm om blij van te worden. Een beetje stilletjes deed deze film zijn entree in de bioscoop, maar door mond tot mond reclame begint hij uit te groeien tot een ware hit. Volgens sommigen is het zelfs ‘de beste horrorfilm sinds jaren’. Dat is nogal een uitspraak, maar de positieve ervaringen van bioscoopbezoekers laten zien dat mensen wel heel erg te spreken zijn over deze film.… Lees verder “Recensie: Talk To Me (Danny Philippou & Michael Philippou)”
Link van Richard Franklin had een van die vele hoezen die ik telkens zag bij de horrorsectie van de videotheek maar die ik vreemd genoeg nooit huurde in de jaren 90. En dat terwijl ik een zwak heb voor horrorfilms waarbij doodnormale dieren ijskoude killers blijken. Vooral de aap. Dat begon denk ik met Dario Argento’s Phenomena, waarin een chimpansee iemand te lijf gaat met een klassiek scheermes. Dat beeld van dat zwartharige beest met die grote zwarte holle ogen, die ontblote tanden en dat ijzingwekkende gekrijs tezamen met een afschuwelijk moordwapen vond ik bijna enger dan de killer zelf.
Eind jaren 80 had ik weinig verstand van spelcomputers. Ik zag ze vaak liggen in de speelgoedwinkel en ik vond ze maar wat interessant, maar ik was nog steeds een groot liefhebber van robots die veranderden in tanks en vliegtuigen en poppetjes met machinegeweren en zwaarden. Toen ik eenmaal belandde in de brugklas kreeg ik voor het eerst de vraag van een klasgenootje: “Wat is jouw favoriete computerspel?”. Ik had geen idee wat ik moest zeggen, want ik kende het eigenlijk niet. Er was wel één naam die ik had gehoord ergens en ik besloot die maar te noemen: “Super Mario”.… Lees verder “Recensie: The Super Mario Bros. Movie (Aaron Horvath/ Michael Jelenic)”
