Superheldenfilms zijn bezig aan een retour. Sommigen zullen er blij mee zijn want DC en Marvel hebben jarenlang de box-office gedomineerd en nu komt er wellicht wat meer ruimte voor andere filmmakers. Bioscoopuitbaters zullen er minder gelukkig mee zijn want zonder DC en vooral Marvel lijkt het de laatste tijd vooral overleven. Aquaman and the Lost Kingdom heeft hier weinig invloed op gehad. De eerste film deed het aardig maar als liefhebber van James Wans vroege werk had je bij Aquaman weinig te zoeken. Nu is er het vervolg, wederom geregisseerd door Wan.

Plot: Nadat het Black Manta eerder niet is gelukt om Aquaman te verslaan, is hij nog steeds vastbesloten om zijn vaders dood te wreken en Aquaman voorgoed uit te schakelen. Dit keer is Black Manta sterker dan ooit tevoren, want hij heeft de mythische Zwarte Drietand, waarin een oude, kwaadaardige kracht schuilt. Om hem te verslaan keert Aquaman zich tot zijn broer Orm, de voormalige koning van Atlantis die opgesloten zit. Ze moeten zich over hun meningsverschillen heen zetten om samen hun koninkrijk, Aquamans familie en de wereld te redden die ten onder dreigt te gaan.

De meesten zullen het erover eens zijn dat de superheldenfilmmarkt behoorlijk aan het verzadigen is. Aquaman and the Lost Kingdom gooit daar nog een schepje bovenop. Dit vervolg heeft werkelijk waar amper wat toe te voegen aan het origineel. De plot is generiek, binnen een dag alweer vergeten, maar het blijft een DC, dus niet per se het belangrijkste. Maar wat is de rest toch ontzettend flauw. Dolph Lundgren is nooit de beste acteur geweest maar na zijn farce in de laatste Expendables film maakt hij het hier nog bonter. Nicole Kidman, normaal toch een respectabele actrice, vre-se-lijk. De enige die er nog een beetje plezier uit lijkt te halen is Jason Momoa, wat natuurlijk niet vreemd is aangezien Aquaman zijn carrière zowat heeft gemaakt. Hij mag DC dankbaar zijn wat dat betreft, want ik kan werkelijk waar niet begrijpen wat men in hem ziet.

Verder speelt iedereen op de automatische piloot, maar wat wellicht nog erger is: zo ook James Wan. Met zijn avontuurtje in de Fast and the Furious reeks en zijn twee Aquaman films mag hij echt weer terug naar zijn roots wat mij betreft. Zo snel mogelijk! Zijn talenten worden in deze films volledig teniet gedaan, maar waar je in de eerste Aquaman film nog een stuiptrekking hier en daar van zijn horror achtergrond kon herkennen, in dit vervolg is daar helemaal niets meer van over.