Tagarchief: Halloween

Specials

Wat kijkt het IOAM-team met Halloween? Deel 4: Ricardo

Een reactie plaatsen

Het zijn gouden dagen voor de horrorliefhebber. Horror is voor even ’talk of the day’ en zelfs op tv zien we klassiekers als Halloween (1978) uitgezonden worden. Natuurlijk kan ook ik weer het meesterwerk van John Carpenter opzetten, maar dit jaar gaat ons team voor een andere aanpak. We laten de Halloween-franchise even voor wat het is en putten uit andere bronnen. Welke films kijk ik dit jaar? Check it out!

Child’s Play (1988, Tom Holland)

Dit jaar heb ik besloten om mijn 9-jarig zoontje te introduceren aan een paar (niet al te heftige) klassiekers. Mooi excuus om bepaalde favorieten opnieuw te bewonderen. Chucky sprak al erg tot de verbeelding van mijn zoontje dus was de eerste keuze een makkelijke. De film uit 1988 blijft een heerlijke trip. Van het iconische uiterlijk van Chucky tot de op momenten verbluffende effecten, Child’s Play was ook nu weer een heerlijke beleving. Graag wil ik ook de score van Joe Renzetti eens in de spotlight zetten. Vooral zijn ’theme’, te horen tijdens de aftiteling. Deze krijgt echt veel te weinig waardering.

Poltergeist (1982, Tobe Hooper)

Welke film nu te introduceren aan een kind van 9? Een van de eerste titels die mij te binnen schoot was natuurlijk Poltergeist van Tobe Hooper, of zullen we het toch maar een film van Steven Spielberg noemen? Poltergeist heeft namelijk alle ingrediënten van jaren 80 Spielberg, een periode waarin de man klassieker na klassieker afleverde. Ook Poltergeist mag met gemak een klassieker genoemd worden. Wie kent de scène met de clown niet? Of het gebadder met schijnbaar echte lijken? En dan zou de film ook nog eens vervloekt zijn omdat er castleden mysterieus hun dood tegemoet gingen. Erg triest natuurlijk dat kindsterretje Heather O’Rourke nooit oud heeft mogen worden. Een classic en ook een uitermate geschikte film om de jongsten onder ons te introduceren aan het genre.

Silent Hill (2006, Christophe Ganz)

Wat keek ik 15(!) jaar geleden ontzettend uit naar deze film. Ik was en ben namelijk een gigantische fan van de gamereeks en dan met name de eerste 4 delen. Het kon eigenlijk alleen maar fout gaan, zeker met de verfilming van de andere grote horrorgame in gedachten: Resident Evil. Gelukkig is Ganz ontzettend dicht bij de sfeer van de game gebleven en heeft hij ook de medewerking van drijvende kracht achter de games, componist Akira Yamaoka. Dat was toch wel de allerbelnagrijkste factor om de sfeer van de games over te kunnen brengen. Maar Silent Hill is gewoon een erg goede film geworden. Mysterieus, dreigend, sfeervol en knap in beeld gebracht (de scène met Pyramid Head op de kerktrap!). Waren er maar meer gameverfilmingen als deze. Het vervolg was helaas wat minder maar naar mijn beleving nog steeds beter dan elk deel uit de Resident Evil-(film)reeks.

Specials

Wat kijkt het IOAM-team met Halloween? Deel 3: André

Een reactie plaatsen

Oktober, de maand waarin de bladeren al een eind verkleurd zijn, de wind en de regen de straten geselen en je energieleverancier een stuk gelukkiger wordt nu iedereen de kachel weer eens goed opstookt. En natuurlijk de maand van Halloween dus je mag weer legitiem horrorfilms kijken! Maar dan slaat de keuzestress toe, want wat is nu precies de ultieme Halloween marathon? Terwijl Johan zich in zijn te strakke slutty nurse kostuum probeert te wurmen neem ik je mee naar mijn keuzes van dit jaar.

Phantasm (1979, Don Coscarelli)

Het idee voor Phantasm ontstond nog voor Halloween, die het landschap voor horror de komende vijftien jaar zou bepalen, dus Don Coscarelli kon nog alle kanten op. Hij baseerde de film op een droom die hij had waar een zilveren bol hem achtervolgde door lange eindeloze gangen. Dat combineerde hij met het mysterie van een mortuarium en de dingen die er achter gesloten deuren plaatsvinden. De film was echter zo vreemd dat niemand hem in eerste instantie wilde distribueren. Na het succes van Halloween kwam er echter een vernieuwde interesse in het genre  en kreeg de film een kans. Wat volgde was een succes en vijf vervolgen over vier decennia, terwijl het verhaal wel vloeiend verloopt met bijna exact dezelfde acteurs.  Een van mijn favoriete franchises en een perfecte Halloween film.

The Thing (1982, John Carpenter)

Op de een of andere manier kom ik vaak terug op favoriete films. Vaak heb ik niet de tijd om ze weer eens op te zetten dus is Halloween de uitgelezen kans voor een excuus om ze weer eens uit de kast te trekken. John Carpenter’s The Thing is een film die niet zal verrassen op een Halloweenlijstje maar die zijn plek er meer dan heeft verdiend. De hele sfeer op een totaal geïsoleerde plek waar geen ontsnappen uit is zorgt voor een perfecte film voor als je alleen thuis bent, in het donker met heel slecht weer.

Devil Story (1985, Bernard Launois)

Een film die ik voor de uitgave van Vinegar Syndrome nog nooit had gezien. Het plot is eigenlijk niet uit te leggen, maar omvat een heks, een misvormde nazi, een piratenschip, een mummie en een bezeten paard en dat allemaal aan de kust van Normandië. Deze Franse film zit vol bizarre en lachwekkende situaties. Mocht je met een groepje gelijkgestemde zitten die ook van films als Troll 2 houden is dit wel een redelijke safe bet.  Ondanks dat hij minder quotable is als een Troll 2 of The Room door de taal kan ik hem met een gerust hart aanraden als een van de meer bizarre films die je op Halloween zou kunnen kijken. Lees hier mijn uitgebreide recensie.

Specials

Wat kijkt het IOAM-team met Halloween? Deel 2: Dirk

Een reactie plaatsen

Oktober is de ideale maand om horrorfilms te kijken. Het wordt eerder donker, buiten is het guur en de blaadjes dwarrelen langzaam van de bomen. Daarnaast is oktober ook de maand van Halloween. Zelf heb ik niet zoveel met het verkleedfeest, maar ik ben wel altijd in voor een goeie horrorfilm. Dat geldt ook voor mijn collega’s van IOAM. Johan heeft de aftrap gedaan en nu is het mijn beurt.

Het is absoluut niet verkeerd om een film opnieuw te kijken, maar ik vind het ook leuk om mijzelf te verrassen met een onbekende film. Mijn keuze is dit jaar op de volgende films gevallen.

Halloween en Halloween 2 (2009, Rob Zombie)

Het is toepasselijk om met Halloween naar een ‘Halloween’ te kijken. De vraag is alleen welke dan? Er zijn er inmiddels zo veel en je kunt nu alle kanten op met de franchise. De laatste Halloween Kills draait nu in de bioscoop, maar die heb ik onlangs gezien. Het is een goed vervolg op Halloween uit 2018. Het origineel van John Carpenter uit 1978 heb ik al vaak gezien. Voor Halloween haal ik, net als Johan, een Rob Zombie film uit de kast. Ik zit te denken aan een marathon van Halloween (2007) en Halloween 2 (2009).  In deze remakes geeft Rob Zombie zijn eigen draai aan de Carpenters klassieker. Vooral het personage van Michael Myers, de moordenaar uit de filmreeks, krijgt veel aandacht. Een reusachtig monster dat door roeien en ruiten gaat. In Carpenters versie was Michael Myers ook indrukwekkend, maar was hij slechts ‘The Shape’. Dat maakte hem een stuk enger. De bodycount in deze moderne versies ligt ook vele malen hoger en is ook een stuk bloediger. In het tweede deel gaat Rob Zombie helemaal los en focust hij zich op de getraumatiseerde Laurie Strode. Het tweede deel is hysterisch, maar Zombie rondt het tweeluik goed af. Zin om deze weer te herzien, maar de Carpenter versie blijft op nummer één staan.

The Forest (2016, Jason Zada)

Als ik nog puf over heb dan wil ik The Forest (2016) gaan kijken. Deze film staat al een tijdje op mijn verlanglijstje van Netflix. Allereerst vanwege de mooie Nathalie Dormer (Game of Thrones). Daarnaast speelt de film zich af in het Aokigahara bos, aan de voet van Mount Fuji. Het bos wordt ook wel het zelfmoordbos genoemd en bestaat echt. Zoiets geeft een film toch wel een extra dimensie. Volgens Netflix is The Forest een bovennatuurlijke horrorfilm met een  met een vleugje arthouse. De tweelingzus van Sara (Dormer) is vermist in Japan. Ze is voor het laatst gezien aan de rand van het Aokigahara bos. Sara kan niet geloven dat haar zus zelfmoord heeft gepleegd  in het bos en gaat met behulp van een gids op zoek naar haar in het duistere bos in. Ik hoop dat de debuut film van regisseur Jason Zada een beetje goed is, want het is nou niet de eerste keer dat een Amerikaanse vrouw wordt geconfronteerd met Aziatische geesten en monsters. The Ring of The Grudge staan mij nog goed bij.

Housebound (2014, Gerard Johnstone)

Voor de laatste film, als ik nog wakker ben, duik ik toch weer in de kast en wil ik de film Housebound (2014) weer herzien. Een aantal jaar geleden zag ik deze grappige Nieuw-Zeelandse horrorfilm op het Imagine Film Festival. Het land heeft wel wat met komische horror, vooral regisseur Peter Jackson (Lord of the Rings) heeft naam gemaakt met zijn films Bad Taste (1989) en Braind (1982). Het zou mij niets verbazen als er voor Housebound inspiratie is gehaald uit de films van Jackson. De opstandige twintiger Kylie (Morgana O’Reilly)  wordt na een mislukte plofkraak veroordeeld tot huisarrest bij haar moeder, die er van overtuigd is dat het spookt in huis. Dan begint Kylie ook vreemde dingen te zien. Ik begrijp niet waarom, maar Housebound is in Nederland nooit op Blu-ray of DVD verschenen. Daarnaast is deze leuke en spannende horrorkomedie met een twist ook niet te zien op de verschillende streamingsdiensten in ons land. Mocht je toch nieuwsgierig zijn geworden, dan is de film gelukkig wel te krijgen als import via Duitsland of Engeland.

Specials

Wat kijkt het IOAM-team met Halloween? Deel 1: Johan

Een reactie plaatsen

Nog een paar dagen en dan is het zover: Halloween 2021! Sommige mensen gaan dan lekker verkleed als slutty nurse of als een of ander monster de dansvloer onveilig maken. Anderen zullen een van de vele horrormarathons in een bioscoop of buurthuis bezoeken. Toch zullen de meeste van ons in een onesie van de Primark of knus met diens geliefden vanaf de bank horrorfilms gaan kijken. Het IOAM-team kijkt dagelijks horrorfilms maar hebben zij ook bepaalde films die zij echt op Halloween gaan kijken? En waarom kijken zij juist die films rond hun favoriete feestdag?

Vandaag is het de beurt aan Johan om te vertellen welke drie films hij dit jaar wilt gaan kijken op Halloween 2021.

The Thing from Another World (Howard Hawks – 1951)

Met Halloween kijk ik het liefst films die ik spannend vind en lekker gek zijn. Ik moet het samen met mensen kunnen kijken en daar lol aan beleven en vooral niet te veel bij nadenken. Vanavond dus even geen A24-achtige films, hoewel ik die zeker wel kan waarderen. Vanavond wil ik lachen, gieren, brullen en ook angst ervaren. Omdat ik wel een beetje cultuur wil bijbrengen aan mijn gasten kies ik ook voor een klassieker: The Thing from Another World. Voor de een is dit een science fiction film, voor de ander weer horror. Eigenlijk is het een beetje van beide. Ja, het monster komt van een andere planeet, maar dit plantenmonster lijkt nog altijd het meest op een gemuteerd Frankenstein’s monster. Het is een van de eerste horror/science fiction films die ik ooit heb gezien en ben deze met de jaren steeds meer gaan waarderen. De basis op de Noordpool (Bij John Carpenter’s versie is die op Antartica) voelt enorm benauwd aan. Wat ga je doen? Buiten kan je de kou trotseren, maar uiteindelijk zal het je dood worden. Dan maar binnen blijven waar achter elke deur het monster kan schuil gaan… Spannend tot op de laatste minuut!

Death Screams (David Nelson – 1982)

Een slasher mag natuurlijk niet ontbreken op Halloween. Het liefst ook met een hoog bodycount of inventieve kills. Misschien zou je daarvoor alleen al Halloween Kills in de bioscoop moeten gaan kijken, want daar word je op dat vlak op je wenken bediend. Death Screams heb ik nog nooit eerder gezien. Online las ik regelmatig dat het in de categorie ‘Zo slecht dat die goed wordt’ valt. Dat leek mij heerlijk voor een Halloweenavond met vrienden en drank! Om die reden kocht ik de Blu-ray dan ook alweer een tijdje terug op de Arrow Video website en heb het sindsdien braaf weggelegd speciaal voor deze avond. Op een avond als Halloween hoef je niet per se de crème de la crème van wat horror te bieden heeft te laten zien. Als mijn gasten en ik het maar naar ons zin hebben en vooral kunnen lachen met z’n allen. Hopelijk slaagt Death Screams daar in.

House of 1000 Corpses (Rob Zombie – 2003)

Ik zeg eerlijk dat ik het best grappig vind om te zien hoe er een soort herwaardering plaatsvindt voor Rob Zombie’s kijk op Halloween na Halloween Kills. Ik had ook even het idee om zijn Halloween 2 op deze avond te gaan kijken. Aangezien ik al een slasher heb staan voor vanavond kies ik dan maar voor de film waar mijn liefde voor zijn filmwerk mee begon: House of 1000 Corpses. De film is flink gestoord en heeft een aantal memorabele karakters zoals Sid Haig als Captain Spaulding, de clown met een attitude. Of neem Zombie’s vrouw, Sheri Moon, als Baby Firefly. Een karakter waarbij vele hopen dat haar mond zal worden dichtgenaaid door dat hoge, schelle geluid wat er uitkomt. Persoonlijk vind ik het juist iets dat haar (nog meer) aantrekkelijk maakt en begrijp wel waarom Rob zijn vrouw steeds cast in zijn films. De film geeft voor mij goed weer hoe een nachtmerrie is die tot leven lijkt te zijn gekomen. Het is bizar, onsamenhangend en bloederig. Oftewel: goede kost voor een Halloweenavond!

https://www.youtube.com/watch?v=T5dwbZKd64Y

https://www.youtube.com/watch?v=KyF32_uwKPM

https://www.youtube.com/watch?v=xbRRD-cD7h4

Bioscoop, Recensies

Halloween Kills (David Gordon Green)

Een reactie plaatsen

Kun jij je een Halloween zonder Michael Myers voorstellen? Wij bij It’s Only a Movie in ieder geval niet. We zijn blij dat in deze donkere en regenachtige maand oktober maand Halloween Kills eindelijk in de bioscoop verschijnt. We hebben er een tijd op moeten wachten. Vanwege het coronavirus werd de release met een jaar uitgesteld. Dat geldt ook voor het “definitieve” einde van de reeks, Halloween Ends. Hierop moeten we alleen tot oktober volgend jaar wachten.  

Plot: Michael Myers wordt achtergelaten in het brandende huis van Laurie Strode (Jamie Lee Curtis). Zwaargewond wordt Laurie met haar dochter Karen (Judy Greer) en kleindochter Allyson (Andi Matichak) overgebracht naar het ziekenhuis van Haddonfield. Al gauw blijkt dat de gemaskerde seriemoordenaar zich heeft weten te bevrijden uit zijn val. Michael slaat opnieuw aan het moorden in Haddonfield met Laurie als einddoel. Ondertussen bewapenen de bewoners van het stadje zichzelf tegen het monster. Met de slogan “Evil dies tonight” wordt de jacht op Michael geopend. De opgekropte angst, die Haddonfield al meer dan 40 jaar in zijn greep houdt, komt er nu uit. Laurie, Karen en Allyson sluiten zich aan bij de menigte om voor eens en altijd met Michael af te rekenen. 

Met de komst van Halloween Ends wordt natuurlijk al een tipje van de sluier opgelicht hoe de film zal eindigen. Het mag overduidelijk zijn dat de onverwoestbare Michael Myers niet voor één gat te vangen is. In dat opzicht is deze tweede film van de tweede reboot, maar dan van de originele reeks geen verrassing. Snapt je het nog een beetje? Eigenlijk is het niet zo moeilijk. Volgens de makers moeten we Halloween II (1981), Halloween 4: The Return of Michael Myers (1988), Halloween 5: The Revenge of Michael Myers (1989), Halloween: The Curse of Michael Myers (1995), Halloween H20: 20 Years Later (1998) en Halloween: Resurrection (2002) allemaal vergeten. Ik maak hierbij geen link naar het bijzondere Halloween III: Season of the Witch (1982), waar overigens wel een knipoog naar wordt gemaakt in Halloween Kills. Halloween (2007) en Halloween 2 (2009) van regisseur Rob Zombie laat ik ook buiten beschouwing, maar dan hebben we wel alles gehad. 

De nieuwe trilogie is een vervolg op Halloween (1978). In 2018 kwam het vervolg uit met dezelfde titel. Het verhaal speelt zich 40 jaar na het origineel af. Michael Myers weet te ontsnappen en gaat opnieuw achter Laurie Strode aan. Het leuke aan Halloween Kills is dat de film zich direct afspeelt na Halloween (2018). Beide films zijn destijds ook back-to-back opgenomen. Ik zie wel een duidelijke gelijkenis met Halloween II, die zich ook direct afspeelt na het origineel uit 1978. Alleen moeten we die volgens de huidige tijdlijn dus vergeten. Beide film spelen zich voor een groot gedeelte af in het ziekenhuis van Haddonfield.

Het tempo van Halloween Kills ligt wel iets lager dan bij Halloween. Het verhaal kabbelt een beetje door en laat veel horrorclichés zien. In dat opzicht lijkt de film verdacht veel op de vervolgen zoals die in de jaren 80 en 90 zijn neergezet. Waarin de film uitblinkt is het houden van een link met het origineel. We zien een heel wat personages terug, die net als Laurie een stuk ouder zijn geworden. Actrice Kyle Richards speelde in 1978 de rol van verpleegster Marion Chambers en keert in 2021 terug. Ook acteur Charles Cyphers kruipt weer in de rol van Leigh Brackett, vader van de vermoorde Annie Brackett uit het origineel. Door middel van flashbacks weten de makers toch nog iets nieuws toe te voegen aan de duistere geschiedenis van Haddonfield. De film speel ook goed in op het fenomeen massahysterie en het spelen voor eigen rechter. In Amerika zijn hier de laatste jaren genoeg voorbeelden van geweest. 

Halloween blijft een iconische filmreeks. We kijken uit naar Halloween Ends. Na al die jaren laat Michael Myers zien dat hij een van de weinige slashers uit de jaren 70/80 is, waarvan een reboot succesvol is. Dit is Jason Voorhees uit Friday the 13th (2009) of Freddy Krueger’s uit  Nightmare on Elm Street (2010) niet gelukt. Het succes van Halloween heeft alles te maken met de visie van producent Jason Blum, maar ook met de liefde voor het origineel van schrijvers Danny McBride en David Gordon Green. Ze hebben de film uit 1978 van regisseur John Carpenter met respect behandeld en waren blij met zijn betrokkenheid als producent én als componist van de heerlijk herkenbare Halloween score.

Natuurlijk is oktober niet compleet zonder Halloween. De film draait vanaf 14 oktober in de bioscoop. Ga dus nu, of nog toepasselijker op Halloween, naar de bioscoop en geniet van deze ouderwets moderne slasher.