Op vrijdag 7 oktober jl. is de nieuwste Hellraiser in première op de Amerikaanse streamingdienst Hulu. Veel content van Hulu verschijnt in Nederland op Disney+. Op moment van schrijven heeft Disney nog niet officieel bevestigd of de film op de streamingdienst gaat verschijnen. De cast van Hellraiser denkt hier anders over. Volgens hun zou de nieuwe (vrouwelijke) Pinhead zo maar de nieuwste Disney Prinses kunnen worden. Het is de vraag of het publiek van Disney+ zoveel genot en lijden aan kan. Ondertussen gaan wij bij It’s Only a Movie vrolijk door met het (her)zien van de originele reeks. We laten ons hier niet tegen houden door de slechtere delen in de franchise.

Plot: Detective Joseph Thorne (Craig Sheffer) neemt het niet zo letterlijk met de regels. Hij laat zijn gezin regelmatig in de steek en stort zich in de wereld van prostitutie en drugs. Op het plaats delict van een rituele moord vindt Thorne een mysterieus puzzeldoosje. Hij is gek raadsels en neemt de box mee naar huis. Vanaf dat moment wordt hij geplaagd door angstaanjagende hallucinaties. In het onderzoek naar de moord komt Thorne op het spoor van een sadistische moordenaar, die bekend staat als ‘The Engineer’. Alle moorden lijken verband te hebben met Thorne. Op een of andere manier kent hij de slachtoffers en maakt ‘The Engineer’ het steeds persoonlijker. Bij iedere nieuwe moord wordt een vinger van een kind achtergelaten. Thorne zet alles op alles om de moordenaar te vinden, het kind te redden en daarmee ook zijn eigen ziel.

Hellraiser: Inferno (2000) is de eerste film waarbij bedenker Clive Barker niet bij betrokken was. Het is ook het eerste deel dat direct-naar-video werd uitgebracht. Dit kwam de kwaliteit van de reeks niet ten goede. In Hellraiser: Bloodline (1996) werd de geschiedenis van de mysterieuze box mooi afgerond en leken we definitief verlost te zijn van Pinhead. Echter had Dimension Films hele andere ideeën. Na ‘Pinhead in Space’ keren we weer terug naar de aarde. De film staat compleet los van de gebeurtenissen uit Hellraiser: Bloodline. Het lijkt er op dat we het voorgaande deel gewoon moeten vergeten. Dat is niet zo heel erg, want deze trend is nog steeds erg populair in Hollywood.

Hellraiser: Inferno komt op mij een beetje over als een project dat al een tijd op de plank lag. Een anoniem verhaal waarin we wel een paar scenes met Pinhead kunnen proppen. Dan hebben we een nieuwe Hellraiser film. Het verhaal van een detective die langzaam doordraait is interessant, maar de toegevoegde Hellraiser elementen komen geforceerd over. Pinhead is niet het figuur dat in de Hellraiser films op de voorgrond treedt, alleen krijgen hij en de Cenobites wel erg weinig speeltijd. Jammer, want dit ligt niet aan het optreden van Doug Bradley. Die stort zich weer volledig op zijn rol als Pinhead. Die momenten zijn dan ook wel de hoogtepunten van de film. Het is alleen niet voldoende om de volledige film te dragen.

Voor regisseur Scott Derrickson was Hellraiser: Inferno zijn regiedebuut. Zonder te leunen op de voorgaande delen zet hij een creepy en erotische sfeer neer die goed past in het ‘pleasure and pain’ concept van Hellraiser. Toch blijf ik de film meer zien als een bovennatuurlijke misdaadfilm dan een echte Hellraiser. Derrickson is inmiddels flink gegroeid als regisseur in het horrorgenre. Met titels als The Exorcism of Emily Rose (2005), Sinister (2012) en het onlangs verschenen The Black Phone (2021) heeft hij aardig wat succes geboekt. Ook de eerste Doctor Strange (2016) van Marvel is van zijn hand. Er valt dus genoeg op te merken aan Hellraiser: Inferno, maar ondanks dat is het zeker niet het slechtste deel uit de reeks.