Alle berichten van Tom Thys

Toms liefde voor het macabere is al op zeer jonge leeftijd ontstaan. Als klein jongetje dwaalde hij stiekem af naar de griezelafdeling van de videotheek om zich daar te vergapen aan talrijke videohoezen van horrorfilms. Toen hij oud genoeg was om deze films ook daadwerkelijk te mogen kijken, ging er een hele nieuwe wereld voor hem open.

Het groene gevaar: van Godzilla tot An Inconvenient Truth – Tom’s special

Nog voor het witte doek geteisterd werd door moordende maniakken met ronkende kettingzagen en vlijmscherpe machetes, kwam het gevaar uit een heel andere hoek. Datgene wat we zo vanzelfsprekend vinden, kan zomaar onze ergste vijand worden. We hebben het over Moeder Natuur die wraak neemt voor het haar aangedane leed. Voor filmmakers een welgekomen bron van inspiratie, zo blijkt uit de vele natuurgeïnspireerde horrorfilms die in de loop der jaren van de band rolden. In dit artikel zetten we de interessantste vertegenwoordigers van de ecohorror in de schijnwerpers.… Lees verder “Het groene gevaar: van Godzilla tot An Inconvenient Truth – Tom’s special”

Videodrome (David Cronenberg) – Long live the new flesh!

Van 22 juni t/m 14 september 2014 staat het EYE filminstituut in Amsterdam geheel in het teken van David Cronenberg. Met David Cronenberg: The Exhibition is het mogelijk vreemde rekwisieten, setfoto’s en kostuums uit zijn films te zien. Het thema van de exhibitie is de rode draad in Cronenbergs carrière: de fysieke en psychologische transformatie van zijn personages. Videodrome wordt door velen als Cronenbergs magnum opus gezien. Tom Thys neemt wellicht Cronenbergs beste film onder de loep.

Toen Videodrome in 1983 uitkwam, werd de film door sommigen gelauwerd en door anderen verafschuwd wegens zijn controversiële inhoud.… Lees verder “Videodrome (David Cronenberg) – Long live the new flesh!”

Recensie: The Fly (David Cronenberg)

Het is inmiddels een vaste gewoonte aan het worden. Ongeveer elk jaar zetten we een werk uit het indrukwekkende oeuvre van een van de meest intrigerende genrefilmmakers in de schijnwerpers. Eerder bespraken we al The Brood en Videodrome, twee onvervalste auteurfilms waarmee David Cronenberg bekendheid en aanzien verwierf. In die mate zelfs dat hem gevraagd werd mee te werken aan een commercieel project: de remake van The Fly uit 1958. Dit gegeven is op zich al bizar, aangezien Cronenberg aanvankelijk doof bleef voor de lokroep van Hollywood.… Lees verder “Recensie: The Fly (David Cronenberg)”

Recensie: Antiviral (Brandon Cronenberg)

David Cronenberg heeft het horrorgenre in de jaren 70 en 80 voorgoed veranderd met zijn eigenzinnige visie op geestelijke en vooral lichamelijke transformatie. Sindsdien is zijn naam onlosmakelijk verbonden met body-horror. Wie zich op zijn domein begeeft, ontkomt niet aan een kritische vergelijking. Zeker niet als je zijn zoon bent en een prent op de markt brengt onder de weinig verhullende titel Antiviral. Of het een goed idee is om in de voetsporen van iemand als Cronenberg te treden valt te betwijfelen, maar het getuigt alleszins van een flinke dosis lef.… Lees verder “Recensie: Antiviral (Brandon Cronenberg)”

Waar ligt jouw grens? – Tom’s special

Ik denk dat ik ongeveer twaalf was. Ik stond aan het begin van mijn puberteit en trok voornamelijk op met oudere jongens uit de buurt. Die buurt was een skyline van drie troosteloze woontorens waar druggebruik, vandalisme en vooral armoede welig tierden. Reden genoeg om je in een veel te krap appartementje op te sluiten met je Nintendo 8bit. Destijds keek ik nog geen horrorfilms, tenzij onbewust, wanneer Jaws (1975) of The X-Files op televisie uitgezonden werden. Maar mijn oudere vriend Serge, die twee verdiepingen boven mij woonde, bezocht al eens graag een videotheek.Lees verder “Waar ligt jouw grens? – Tom’s special”

London After Midnight: de meest gezochte verloren film – Tom’s special

Wie ooit de originele versie van London After Midnight (1927) gezien heeft, mag zich gelukkig prijzen. Geregisseerd door Tod Browning en met Lon Chaney in een legendarische dubbelrol wordt deze prent officieel als verloren beschouwd. Verloren films stammen uit het tijdperk van de stomme film en de eerste geluidfilms. Omwille van de chemische samenstelling van het celluloid dat zeer licht ontvlambaar was, zijn weinig kopieën bewaard gebleven, noch in studioarchieven, noch in privécollecties of openbare archieven. Gek genoeg kraait naar de meeste verloren films ondertussen geen haan meer, maar London After Midnight vormt hierop een uitzondering.… Lees verder “London After Midnight: de meest gezochte verloren film – Tom’s special”

Moderne monsters – Tom’s special

Tijden veranderen. Wie in de jaren ’30, ’40 en ’50 naar de bioscoop ging en ervan hield om bang gemaakt te worden, moest het stellen met het immense voorhoofd van Frankensteins monster, het mismaakte spook van de opera, ene graaf Dracula of een achterlijke bultenaar die de klokken van de Notre-Dame luidde. Deze monsters werden ontleend aan de gotische literatuur, veelal met een romantische inslag, en waren louter een vrucht van de verbeelding van de schrijver. Ze kwamen nogmaals tot leven op het witte doek en boezemden zo verschillende generaties angst in.… Lees verder “Moderne monsters – Tom’s special”

Coffin Joe: incarnatie van het kwaad – Tom’s special

Coffin Joe is het alter ego van de Braziliaanse cultregisseur José Mojica Marins die meer dan zestig titels op zijn palmares heeft staan. Filmtechnisch stelt zijn oeuvre helaas niet zoveel voor, maar sommige van zijn films hebben in de eerste plaats een historische en maatschappelijke waarde. Dat bewijst de controversiële en zelfs provocerende maatschappijkritiek van zijn werk dat verschillende polemieken heeft uitgelokt tot zelfs het weren van zijn films uit de Braziliaanse bioscopen toe. Gehuld in zwarte cape en hoge hoed terroriseert hij de kijker op zijn gekende manier: flamboyant, luidruchtig en filosofische oneliners spuiend.… Lees verder “Coffin Joe: incarnatie van het kwaad – Tom’s special”

De jeugd van tegenwoordig – Tom’s special

De jeugd van tegenwoordig is niet meer wat ze geweest is. Hangjongeren die overlast veroorzaken, straatschoffies die het openbaar vervoer terroriseren, schoolgaande ettertjes die hun leraar afrossen of jonge macho’s die schunnige opmerkingen maken telkens wanneer er een kortgerokte dame voorbij loopt… iedereen kent ze wel. Media houden ervan om deze immorele jongeren als een verloren generatie te bestempelen. Het zijn de jongeren die de straten van Parijs in brand staken, die de winkels in Londen plunderden tijdens een bevolkingsopstand en die eens om de zoveel maanden een bloedbad aanrichten in een Amerikaanse school.… Lees verder “De jeugd van tegenwoordig – Tom’s special”

Top 10 slasherfilms

10 Sleepaway Camp (1983)
Sleepaway Camp is een van de vele Friday-klonen waarin een op wraak beluste moordenaar een zomerkamp terroriseert. In essentie niets nieuws dus. Echter, Sleepaway Camp onderscheidt zich van vele genregenoten  in het feit dat alle clichés die het genre rijk is, hier tot in de perfectie worden uitgevoerd. Te beginnen met de idyllische, zorgeloze zomerkampsetting, maar ook de personages die omwille van hun stereotypering erg herkenbaar en “grijpbaar” zijn. Ook niet onbelangrijk zijn de goed gedoseerde gory scènes die van puur vakmanschap getuigen.… Lees verder “Top 10 slasherfilms”