Ja, een nieuwe Cronenberg is erg fijn. Nóg fijner is dat David teruggrijpt naar de body-horror die hem zo kenmerkend heeft gemaakt. Crash, Existenz, Naked Lunch, Crimes of the Future (niet te verwarren met zijn eigen film uit 1970) heeft van al deze Cronenberg-klassiekers wel wat meegepikt en dat is een aangename terugkeer. A Dangerous Method, A History of Violence, Eastern Promises, allemaal prima films, maar wij zien Cronenberg toch het liefst wat klooien met het menselijk lichaam. Eén groot verschil met Cronenbergs hoogtijdagen: de productie.… Lees verder “Crimes of the Future (David Cronenberg) – The Flesh Lives Again!”
Tag archieven: David Cronenberg
Videodrome (David Cronenberg) – Long live the new flesh!
Van 22 juni t/m 14 september 2014 staat het EYE filminstituut in Amsterdam geheel in het teken van David Cronenberg. Met David Cronenberg: The Exhibition is het mogelijk vreemde rekwisieten, setfoto’s en kostuums uit zijn films te zien. Het thema van de exhibitie is de rode draad in Cronenbergs carrière: de fysieke en psychologische transformatie van zijn personages. Videodrome wordt door velen als Cronenbergs magnum opus gezien. Tom Thys neemt wellicht Cronenbergs beste film onder de loep.
Toen Videodrome in 1983 uitkwam, werd de film door sommigen gelauwerd en door anderen verafschuwd wegens zijn controversiële inhoud.… Lees verder “Videodrome (David Cronenberg) – Long live the new flesh!”
Titane (Julia Ducournau)
In 2016 zette regisseuse Julia Ducournau zichzelf op de kaart met haar film Grave (Raw). Op het Cannes Film Festival kreeg de film lovende kritieken, maar werd ook bekriteseerd door het grafische geweld. Dit jaar heeft Ducournau zich overtroffen met haar nieuwste film Titane. Op hetzelfde Cannes Film Festival nam ze de Gouden Palm in ontvangst voor beste film. Dit is wel uniek, allereerst omdat het pas de tweede keer is dat een vrouw deze prijs krijgt uitgereikt. Daarnaast omdat de film uitstekend past in het horrorgenre.… Lees verder “Titane (Julia Ducournau)”
Recensie: The Fly (David Cronenberg)
Het is inmiddels een vaste gewoonte aan het worden. Ongeveer elk jaar zetten we een werk uit het indrukwekkende oeuvre van een van de meest intrigerende genrefilmmakers in de schijnwerpers. Eerder bespraken we al The Brood en Videodrome, twee onvervalste auteurfilms waarmee David Cronenberg bekendheid en aanzien verwierf. In die mate zelfs dat hem gevraagd werd mee te werken aan een commercieel project: de remake van The Fly uit 1958. Dit gegeven is op zich al bizar, aangezien Cronenberg aanvankelijk doof bleef voor de lokroep van Hollywood.… Lees verder “Recensie: The Fly (David Cronenberg)”
Recensie: Antiviral (Brandon Cronenberg)
David Cronenberg heeft het horrorgenre in de jaren 70 en 80 voorgoed veranderd met zijn eigenzinnige visie op geestelijke en vooral lichamelijke transformatie. Sindsdien is zijn naam onlosmakelijk verbonden met body-horror. Wie zich op zijn domein begeeft, ontkomt niet aan een kritische vergelijking. Zeker niet als je zijn zoon bent en een prent op de markt brengt onder de weinig verhullende titel Antiviral. Of het een goed idee is om in de voetsporen van iemand als Cronenberg te treden valt te betwijfelen, maar het getuigt alleszins van een flinke dosis lef.… Lees verder “Recensie: Antiviral (Brandon Cronenberg)”
Horror, toen en nu – special
De horrorgenre is het meest onderschatte filmgenre ooit. De misvattingen over dit genre zijn ontelbaar en het is voor de fans vaak dan ook een kansloze missie om de onwetenden proberen uit te leggen wat horror nu zo mooi maakt. Het rare is dat hoe vaak het genre ook in het verkeerde daglicht wordt gezien, het nog immens populair blijft bij het bioscooppubliek. Menig nieuwe horrorfilm doet het goed in de bioscopen en in enkele gevallen zelfs uitstekend, denk bijvoorbeeld aan de Saw-franchise.… Lees verder “Horror, toen en nu – special”