Fear Street Part One: 1994 – R.L. Stine meets Scream

Netflix heeft een nieuwe “Original” onder de leden: Fear Street, een trilogie gebaseerd op de boeken van R.L. Stine. Fear Street wordt gezien als een ‘volwassen versie’ van Goosebumps, de bekendste boekenserie van dezelfde schrijver. Vandaag verschijnt het tweede deel, 1978, op de streaming service. Wij bespreken nog even het eerste deel: 1994.

Plot: Een aantal angstaanjagende gebeurtenissen vindt plaats in het dorpje Shadyside, Ohio. Een groepje tieners ontdekt dat deze gebeurtenissen mogelijk met elkaar verbonden zijn. Erger nog, ze komen erachter dat ze zomaar eens de volgende slachtoffers kunnen worden.

Dat Fear Street voor een volwassener publiek is dan Goosebumps wordt in de beginscène wel duidelijk. Het bloed vloeit rijkelijk en de vibe doet heel erg denken aan Scream. Niet zo goed ook dat je moet denken aan de film van Wes Craven want een bepaalde scène lijkt zo een één op één kopie van een scène uit Scream. En dan is de muziek ook nog eens van Marco Beltrami, juist, de componist van de Scream films. Een zeer bewuste keuze, dus, maar Fear Street bereikt nergens het niveau van Cravens klassieker, bij lange na niet…

Scream was een film voor tieners, maar genietbaar voor mensen van alle leeftijden. Fear Street is eerder een film voor 12-jarigen die aan hun eerste horrorfilm toekomen en wordt voor volwassenen al gauw irritant. De film barst van de relativerende humor. Spanning blijft nooit hangen en natuurlijk wordt er een hoop seksuele poespas bij gehaald. Relatieperikelen zijn inherent aan slasherfilms, maar hier verstoren ze gewoonweg de horror. De killer, de kills, het mysterie, die worden allemaal naar achteren verdreven voor oninteressante zaken.

Opvallend is ook dat Fear Street ook nog wil inhaken op het succes van Stranger Things maar er blijft eigenlijk helemaal niets hangen van het tijdsbeeld dat de makers willen creëren. We zien een desktop pc met prehistorisch internet en we horen wat 90’s hitjes maar het gevoel van de 90’s wordt nergens opgewekt. 1994 wil eigenlijk van teveel succesjes iets meepikken en dat mislukt faliekant. Gelukkig krijgen we nog een leuke kill ergens tegen het einde en is het geen totale straf om de film uit te zitten, maar hier had in essentie echt veel meer ingezeten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.