Altijd heb ik gehoord en gedacht dat ik een behoorlijke fantasierijke geest had als kind, maar nooit heb ik een denkbeeldig vriendje of vriendinnetje gehad. Toch lijkt het, met name in Amerikaanse films, een vaak voorkomend gegeven te zijn bij kinderen. Blijkbaar was ik toch niet zo fantasierijk denk ik dan. Of het nu waar is of niet, het is natuurlijk wel voer voor films, en dan met name horrorfilms zoals Imaginary.

Plot: Illustrator Jessica is gelukkig getrouwd met Max en woont in de stad samen met zijn twee kinderen uit een eerder huwelijk, Taylor en Alice. Het is een gelukkig huwelijk, al heeft de oudste dochter van Max, Taylor, wel moeite met Jessica als stiefmoeder. De stad is verleidelijk, maar zowel Jessica als Max merken dat het eigenlijk helemaal niet verkeerd is om ook op een rustigere plek te gaan wonen. Dat verlangen krijgt een push als de vader van Jessica moet worden opgenomen en haar ouderlijk huis, in een wijk ver van de stad vandaan, leeg komt te staan. Deze kans grijpen zij beide aan en besluiten met het hele gezin te verhuizen. Alles lijkt voor de wind te gaan, maar wanneer Alice Jessica’s oude teddybeer Chaunsey vindt in de kelder van het huis lijkt de rust van korte duur..

Denkbeeldige vriendjes van kinderen hebben vaker een plek in horrorfilms dan je op het eerste moment zou denken, toch hebben zij een plek in een paar van de grootste horrorfilms aller tijden. Denk maar een aan Captain Howdy, Regan’s denkbeeldige vriendje in The Exorcist. In The Shining heeft het jongetje Danny een denkbeeldig vriendje genaamd Tony. Weinig speelt het denkbeeldige vriendje in deze films echt de hoofdrol, maar die films zijn er wel degelijk zoals het zwaar ondergewaardeerde May, waarbij onze hoofdpersoon haar hele leven begint te laten leiden door het denkbeeldige vriendinnetje Suzie, die haar in de vorm van een pop vergezelt.

In Imaginary lijkt in eerste instantie het denkbeeldige vriendje Chaunsey de echte hoofdrol te gaan vertolken, maar gelukkig vervalt het verhaal niet in dat cliché. In ieder geval niet in deze, maar wel heel veel andere. Wie wel eens eerder een horrorfilm heeft gezien ziet alles eigenlijk wel ruim van tevoren aankomen. Er wordt hier en daar behoorlijk leentjebuur gespeelt bij enkele welbekende horrorfilms, maar ook de geweldige kinderanimatiefilm Coraline uit 2009. Dat is allemaal voor de horrorliefhebber die al wat meer heeft gezien best frustrerend, maar ik vraag mij dan ook wel af of de film voor ons is bedoeld.

Er valt qua verhaal en acteren behoorlijk wat op te merken aan Imaginary. Sommige stukken in het verhaal leiden nergens naartoe en zijn soms ook volstrekt onlogisch. Een beetje blood and gore zou het goed kunnen maken, maar helaas. Alles gebeurt buiten beeld en het enige bloed dat vloeit komt onder een deur vandaan waar achter net iets gruwelijks zou moeten hebben plaats gevonden. Regisseur Wadlow speelt op safe. Veel te braaf als je het mij vraagt, maar daarom denk ik dat de film ook niet bedoeld is voor mensen zoals jij en ik, maar voor de personen die net horror ontdekken of die nog moeten worden overtuigd dat horror ook leuk kan zijn. Imaginary is namelijk een prima instaphorrorfilm geworden.

Ja, het kan allemaal beter, en ja, persoonlijk had ik gewild dat Chaunsey echt zijn tanden zou zetten in bepaalde personages, maar voor wie niet veel gewend is en voor wie graag zijn/haar kinderen klaarstoomt voor het echte werk, is Imaginary een prima film geworden. Begin met Imaginary, volg deze op met Megan, en voordat je het weet kijk je naar The Texas Chainsaw Massacre, hoop ik..