In 2019 schreef ik al een recensie over de eerste tekenfilm van The Addams Family. Het ging mij lastig af aangezien ik de tekenfilm oké vond, maar duidelijk merkte dat ik niet tot de doelgroep behoor. Dat gebeurt vaker als recensent, en daar valt weinig aan te veranderen. ‘It comes with the job’ zouden de Engelsen zeggen. En ze hebben gelijk.

Toch ga ik er weer fris en fruitig tegenaan. Misschien weet de tweede Addams Family tekenfilm mij wel te verrassen.

Plot: Wednesday Addams is duidelijk intelligenter dan haar klasgenoten, maar voelt zich niet begrepen. Ook krijgt zij twijfels over haar familie die haar frustraties niet serieus lijkt te nemen. Gomez en Morticia zien dat zij iets moeten doen om de familie bij elkaar te houden en besluiten een tripje te organiseren naar de plek waar iedereen wel naartoe wilt: Death Valley. Net voor zij willen vertrekken staat een advocaat voor de deur van de familie Addams met het bizarre verhaal dat Wednesday waarschijnlijk bij de geboorte is verwisseld. Heeft Wednesday dan misschien gelijk? Hoort zij eigenlijk helemaal niet bij de familie Addams?

Bij de voorbereidingen voor het schrijven van deze recensie ging ik even het internet op. Ik heb de film moeten missen in de bioscoop, wat op zich niet zo vreemd is, want Corona, maar als ik heel eerlijk ben had ik ook niet direct de behoefte om de film daar te gaan kijken, ondanks het feit dat ik een Pathé-pas heb. Op IMDb schrok ik wel even. De film krijgt een 5.4 op basis van ongeveer 9600 mensen. Even dacht ik: “Waar begin je in hemelsnaam aan Johan?!” Maar beloofd is beloofd. Ik deed de Blu-ray in de speler en liet de film over mij heen komen. En… Ik vond het verrassend leuk! Zo zie je maar weer dat je films ook echt een kans moet geven en niet alleen moet afgaan op een eerste ervaring en de meningen van anderen.

Er zijn wat verschillen met de eerste film en dat is direct al voelbaar in het script. Hoewel het een direct vervolg is op de eerste film uit 2019, is het schrijversteam geheel nieuw. Weg is de maatschappijkritiek die in de eerste film nogal opdringerig voelde. Niet dat dat niet zou kunnen of mogen. Ik denk dat daar altijd wel ruimte voor is, maar ook ik heb misschien wel iets te vaak een opdringerig vingertje naar mijn hoofd geslingerd gekregen en heb daar bij tijd en wijlen een afkeer tegen. Ook voelde de eerste film ‘klein’ en weinig speels. Dat is in The Addams Family 2 anders. Allereerst door de setting. De familie trekt er op uit en doen een paar toeristische trekpleisters aan die vooral Amerikanen zelf zullen begrijpen maar alsnog aantrekkelijk worden voorgeschoteld voor de anderen.

Ook in The Addams Family 2 ligt de focus voornamelijk op Wednesday. Dat komt voornamelijk door de Wednesday uit de jaren 90 films waar Christina Ricci de rol zo heerlijk op zich nam. Maar ook omdat Wednesday en haar uitspraken een hoge ‘meme waardigheid’ hebben. Gelukkig krijgen andere figuren van de familie ook nog een aantal erg leuke scènes waar zij echt in uitspatten. Mijn favoriete is misschien toch wel Lurch in een bikerscafé die nota bene een dansscène weet te starten. De scène begint al mooi met een uitspraak van Wednesday zelf. Bij het aanschouwen van de bikers somt zij even mooi op wat voor lui het precies zijn: “Ah, mensen die op een luidruchtige wijze en met snelle voertuigen hun jeugdtrauma’s proberen te verwerken.” Au..

De stemmen van de figuren zijn wederom weer erg leuk. Chloe Grace Moretz doet een goede Wednesday, Oscar Isaac heeft volgens mij ontzettend veel lol in het inspreken van Gomez.

Al met al heb ik mij eigenlijk erg vermaakt met The Addams Family 2 en heeft voor mij zelfs een meerkijkwaarde die ik niet bij de eerste film had. Misschien is die 5.4 op IMDb te verklaren door enkele enge scènes en een echte eindbattle die je misschien niet direct verwacht bij deze bizarre, maar vooral vrolijke familie. Voor mij viel dat eigenlijk allemaal best wel goed, al snap ik dat je de film daardoor niet aan de allerkleinsten onder ons laat zien.