Het is vandaag Thanksgiving! Daar doen wij in Nederland natuurlijk geen fuck mee en dat is helemaal prima. Maar ik vind het een mooie gelegenheid om een recensie te plaatsen van een slasher uit de jaren 80 die ik werkelijk hilarisch vind. De film heeft meerdere titels gehad in het verleden zoals het mysterieuze Nightmare at Shadow Woods of het supersimpele Slasher. Tegenwoordig kennen wij deze bloederige, maar hilarische slasher onder een andere titel: Blood Rage.
Plot: De eeneiige tweeling Todd en Terry zijn samen met hun moeder Maddy in een drive-in bioscoop. De twee sneaken er vandoor wanneer hun moeder gaat zitten zoenen met een voor hun onbekende kerel.… Lees verder “Recensie: Blood Rage (John Grissmer)”
Waar te beginnen met deze film… Een ding is zeker, dit is weer een typische Vinegar Syndrome release. Ik had nog nooit van Master of the World gehoord, ondanks dat deze film onderdeel was van een subgenre dat op het moment redelijk populair was, namelijk dat van holbewonerfilms. Jean-Jacques Annauds Quest for Fire (1981) heeft de populariteit van deze films in gang gezet en laat het maar weer aan de Italianen over om er, op hun manier, een slaatje uit te slaan.
Een van de meest populaire games uit de jaren 90 is toch wel Mortal Kombat. Het type spel, in 2D vechten tegen elkaar, was niet nieuw. Wat wel nieuw was was de gore die daarbij kwam kijken. Niet een paar armzalige bloedspetters, maar direct naar ruggengraten die er uit werden getrokken en bliksemschichten die je tot moes verpulveren. Ja, dat vond ik geweldig als viertienjarig jochie. Mortal Kombat is voor mij knokken en als daar een verhaal bij komt kijken, dan wil ik daar best in mee gaan.
Als we het hebben over de Italiaanse (horror) cinema dan hebben we het in ieder geval ook over Lucio Fulci, de man die gore tot een kunst heeft weten te verheffen. Johan en Ricardo gaan het uitgebreid hebben over de regisseur in de 27e IOAM podcast. Enjoy!
