Dat Hellraiser een vervolg zou krijgen was al heel vroeg duidelijk. Terwijl de eerste film in productie was en er Amerikaans geld via productiemaatschappij New World Pictures binnen kwam bleek dat de Amerikanen zoveel vertrouwen hadden in het succes van Hellraiser dat een vervolg al groen licht kreeg terwijl de eerste film nog in de bioscoop moest verschijnen. De Amerikanen kregen gelijk, Hellraiser was een succes. Het budget van één miljoen dollar werd dubbel en dwars terug verdiend. In totaal bracht de film 14 miljoen op in de bioscoop en eenmaal in de videotheek kwam er nog veel meer bij.… Lees verder “Recensie: Hellbound: Hellraiser II (Tony Randel)”
Categoriearchief: Vintage Reviews
Recensie: Hellraiser (Clive Barker)
7 oktober verschijnt de nieuwe Hellraiser film op Hulu (en op Disney Plus). De eerste geluiden zijn hartstikke positief en ook wij bij It’s Only a Movie moeten bekennen dat de eerste trailer ons niet onberoerd liet. Zou het dan eindelijk? Een nieuwe Hellraiser die eindelijk in de voetsporen weet te treden van de eerste paar films uit de franchise? Deze release is in ieder geval een mooi excuus om de hele Hellraiser franchise weer eens onder de loep te nemen.… Lees verder “Recensie: Hellraiser (Clive Barker)”
Videodrome (David Cronenberg) – Long live the new flesh!
Van 22 juni t/m 14 september 2014 staat het EYE filminstituut in Amsterdam geheel in het teken van David Cronenberg. Met David Cronenberg: The Exhibition is het mogelijk vreemde rekwisieten, setfoto’s en kostuums uit zijn films te zien. Het thema van de exhibitie is de rode draad in Cronenbergs carrière: de fysieke en psychologische transformatie van zijn personages. Videodrome wordt door velen als Cronenbergs magnum opus gezien. Tom Thys neemt wellicht Cronenbergs beste film onder de loep.
Toen Videodrome in 1983 uitkwam, werd de film door sommigen gelauwerd en door anderen verafschuwd wegens zijn controversiële inhoud.… Lees verder “Videodrome (David Cronenberg) – Long live the new flesh!”
Recensie: The Fly (David Cronenberg)
Het is inmiddels een vaste gewoonte aan het worden. Ongeveer elk jaar zetten we een werk uit het indrukwekkende oeuvre van een van de meest intrigerende genrefilmmakers in de schijnwerpers. Eerder bespraken we al The Brood en Videodrome, twee onvervalste auteurfilms waarmee David Cronenberg bekendheid en aanzien verwierf. In die mate zelfs dat hem gevraagd werd mee te werken aan een commercieel project: de remake van The Fly uit 1958. Dit gegeven is op zich al bizar, aangezien Cronenberg aanvankelijk doof bleef voor de lokroep van Hollywood.… Lees verder “Recensie: The Fly (David Cronenberg)”
Recensie: The Black Cat (Lucio Fulci)
Midden in zijn meest productieve periode maakte Lucio Fulci tussen zijn zombi-trilogie door een eerbetoon aan de Poe-verfilmingen van Roger Corman. The Black Cat is een film over een klein dorpje op het Britse platteland waarin steeds meer mensen dood worden aangetroffen. De enige verdachte: een zwarte kat…
Patrick Magee is zonder twijfel de beste acteur van de film. Alleen zijn onheilspellende blik was al voldoende. Als dit een film van Corman was geweest zou zijn rol ongetwijfeld door Vincent Price worden vertolkt.… Lees verder “Recensie: The Black Cat (Lucio Fulci)”
Recensie: Contraband (Lucio Fulci)
Alweer heel wat jaartjes geleden zag ik een poster van een zombiehoofd waar de maden en wormen uit een van de ogen liepen. Gefixeerd door dat beeld besloot ik als zestienjarige een ondernemingsplan te ontwikkelen om de film met de simpele titel Zombie te bemachtigen. Al vele videotheken was ik afgegaan om een kopie te zoeken maar deze was nergens te vinden. Toen ik uiteindelijk met mijn zuur verdiende krantenwijkcentjes bij Boudisque op de Nieuwendijk terecht kwam werd ik verwezen naar een videoband, ja ja zo oud ben ik al, met de titel Zombie Flesh Eaters.… Lees verder “Recensie: Contraband (Lucio Fulci)”
Recensie: The New York Ripper (Lucio Fulci)
Lucio Fulci’s The New York Ripper heb ik jarenlang letterlijk als vreemde eend in de bijt beschouwd. Na voornamelijk zijn zombiewerk gezien te hebben, was The New York Ripper mijn eerste introductie met een andere Lucio Fulci. Inmiddels heb ik al veel werk van de man gezien en kan ik concluderen dat Lucio Fulci een oprechte meester in zijn genre(s) was. Recentelijk was het de hoogste tijd om The New York Ripper aan een herziening te onderwerpen met de gele Blu-ray van het Britse Shameless label.… Lees verder “Recensie: The New York Ripper (Lucio Fulci)”
Recensie: Hausu (Ôbayashi Nobuhiko)
Zaterdag 11 april is de invloedrijke Japanse filmmaker Ôbayashi Nobuhiko overleden aan kanker. Vrijdag zou zijn laatste film, Labyrinth of Cinema in premiere gaan, echter is dit door het corona virus uitgesteld. Ôbayashi Nobuhiko werkte aan zo’n 40 films waarvan zijn bekendste waarschijnlijk Hausu (ook wel House) is. In 1977 krijgt de regisseur de kans zijn eerste speelfilm te maken. Zijn 13-jarige dochter is gek van film en is net haar haar aan het kammen voor de spiegel. Nobuhiko zegt dat hij gevraagd is voor een spannende film als Jaws.… Lees verder “Recensie: Hausu (Ôbayashi Nobuhiko)”