Ik hou er van om zo af en toe naar een film van Steven Seagal te kijken (lees nog maar eensDriven to Kill). Gelukkig komen zijn films regelmatig op televisie en ligt het grootste gedeelte van zijn dvd’s voor een habbekrats in de bakken bij Media Markt. Toch is het op een gegeven moment ergens fout gegaan met de acteur, muzikant, producent, scenarist, sheriff, filantroop, vechtkunstenaar en natuurlijk boeddhist
Plot: De partner van politieagent Gino Felino (Steven Seagal) wordt op klaarlichte dag in het bijzijn van zijn vrouw en kinderen doodgeschoten. De dader is de gestoorde gangster Richie Madano (William Forsythe), die door het vele gebruik van drugs helemaal is doorgedraaid.… Lees verder “Recensie: Out for Justice (John Flynn)”
Het is ondertussen een ‘running gag’ bij de redactie dat ik een recensie zou afleveren van een bepaalde film. Ik denk dat ik ondertussen al 4 jaar beloof dat ik deze recensie zou gaan maken, maar dat deed ik steeds niet. Misschien weten jullie wel hoe dat gaat rond Kerst en Oud & Nieuw. Je hebt allemaal plannen en ideeën, maar van de helft daarvan komt niets omdat je blijft plakken bij feestjes, andere mensen komen nog het idee om een borrel hier en daar te doen, maar ook word je ouder en heb je steeds meer tijd nodig om die vervelende kater te verwerken.… Lees verder “Recensie: Intensive Care (Dorna X. van Rouveroy)”
In de afgelopen 30 jaar is All-American Murder aan mij voorbij gegaan, terwijl ik films met Christopher Walken meestal wel kan waarderen. Met de uitgave van Vinegar Syndrome kan ik eindelijk in de rebound en me storten op dit straight-to-video pareltje uit begin jaren 90. Dat is ook precies de bedoeling van Vinegar Syndrome. Ons (opnieuw) kennis laten maken met vergeten films. De catalogus van Vinegar Syndrome wordt steeds meer uitgebreid. Opvallend is dat All-American Murder nog niet eens zo oud is vergeleken met andere titels van het label.
Films die een ode brengen aan grootheden binnen het genre. Zo kennen we natuurlijk materiaal van Brian De Palma dat een grote knipoog is naar het werk van Alfred Hitchcock, maar ook op kleine schaal zien we veel regisseurs die de moeite nemen om genre bepalende films of regisseurs in de schijnwerpers te zetten. Mark Herriers Popcorn uit 1991 is het bewijs van een kleine film die een ode brengt aan een groot figuur.
The Tingler, House on Haunted Hill, 13 Ghosts, allemaal films die door middel van gimmicks de aandacht van het publiek moesten trekken. Regisseur William Castle maakte tijdens vertoningen van The Tingler bijvoorbeeld gebruik van stoeltjes die op een strak geregisseerd moment een kleine stroomstoot te verwerken kregen, dit tot grote ontsteltenis van de ’thrill seeker’.… Lees verder “Recensie: Popcorn (Mark Herrier)”
Als het op low-budget films aankomt spant Full Moon toch wel de kroon. De films die zijn ontsproten uit het brein van Charles Band, de man achter deze filmstudio, zien er goedkoop uit en lijken weinig aandacht te schenken aan bijvoorbeeld het acteerwerk. Toch zijn de meeste Full Moon-films meer dan de moeite waard omwille een paar epische creaties (Puppet Master, Demonic Toys) en regisseurs die aantoonbaar plezier in hun vak hebben. Stuart Gordon is zo’n regisseur, een man die vooral inspiratie opdoet uit verhalen van H.P. Lovecraft en in het geval van The Pit and the Pendulum Edgar Allan Poe.… Lees verder “The Pit and the Pendulum (Stuart Gordon) – DVD recensie”
