Tag archieven: Cult

Recensie: Blood Delirium (Vinegar Syndrome)

Vinegar Syndrome heeft al wat maffe titels uitgebracht in hun 10-jarig bestaan. Het Italiaanse Blood Delirium (Delirio di Sangue) is op dat vlak wel weer een hoogtepuntje. Een idioter plot zul je niet snel tegenkomen. Blood Delirium is niet goed, maar voor de fan van trash valt hier genoeg te genieten.

Plot: Na de dood van zijn vrouw gaat een onevenwichtige schilder, die denkt dat hij een reïncarnatie is van Vincent van Gogh, volledig door het lint en graaft hij met de hulp van zijn necrofiele butler haar lichaam op.… Lees verder “Recensie: Blood Delirium (Vinegar Syndrome)”

Devil Story (Vinegar Syndrome) – Franse weirdness

Soms heb je wel eens zo’n film waar je niet precies weet wat je er nu van moet vinden. Je ziet dat hij niet goed in elkaar zit, maar toch heeft hij een soort vreemde hypnotiserende werking op je. Het kleine beetje plot wat er is lijkt wel geschreven door zes verschillende kleuterklassen die van elkaar niet wisten wat ze aan het doen waren en van enig budget lijkt geen sprake. Toch blijf je gebiologeerd kijken naar wat zich voor je op het scherm ontvouwt.… Lees verder “Devil Story (Vinegar Syndrome) – Franse weirdness”

Surf II (Vinegar Syndrome) – The End of the “Trilogy”

Vinegar Syndrome heeft als doelstelling (haast) vergeten films te redden van de vergetelheid en uit te brengen op Blu-ray of tegenwoordig ook op glimmende 4k schijfjes. Een van hun nieuwe projecten is Surf II, een cultfilmpje dat perfect in hun doelstelling past. Surf deel één bestaat niet, waarschijnlijk een knipoog naar de eerste surftape Off the Wall II, waarvan ook geen eerste deel bestaat. Tel daarbij de subtitel “The End of the Trilogy” op en je weet je ongeveer wat je kan verwachten.… Lees verder “Surf II (Vinegar Syndrome) – The End of the “Trilogy””

Special: Neo-exploitation

Er was eens een tijd waar je op een bepaald moment, wanneer je de Rocky’s en de Kramer vs. Kramers beu was, de donkere kant van je ziel een pleziertje kon gunnen. De bioscopen gaven je destijds, we praten hier over voornamelijk de jaren 70, de mogelijkheid om de vunzige hoekjes van cinema te exploreren. Nazisploitation, nunsploitation, blaxploitation, je kon het zo gek niet maken, alles mocht en kon geëxploiteerd worden. Heilige huisjes werden omver gegooid en dat alles kon zomaar in de bioscoop aanschouwd worden.… Lees verder “Special: Neo-exploitation”