Soms heb je wel eens zo’n film waar je niet precies weet wat je er nu van moet vinden. Je ziet dat hij niet goed in elkaar zit, maar toch heeft hij een soort vreemde hypnotiserende werking op je. Het kleine beetje plot wat er is lijkt wel geschreven door zes verschillende kleuterklassen die van elkaar niet wisten wat ze aan het doen waren en van enig budget lijkt geen sprake. Toch blijf je gebiologeerd kijken naar wat zich voor je op het scherm ontvouwt. Devil Story is zo’n film. Door mijn fascinatie met dit soort films door de jaren heen dacht ik de meeste titels toch wel te kennen, al is het alleen maar van naam en dubieuze faam. Maar Devil Story is er eentje die slechts mondjesmaat zijn weg buiten Frankrijk heeft gevonden. Tot Vinegar Syndrome het tijd vond deze film te redden van de vergetelheid.

Een kleine poging tot een uitleg van de plot: een misvormde man in een nazi uniform moordt zonder scrupules iedereen die zich in of rond zijn bos ophoudt. Kampeerders of gestrande automobilisten maken het niet lang. Vlakbij het bos ligt een klein afgelegen vissersdorpje waar een pasgetrouwd stel aankomt met een lekke band. Midden in de nacht tijdens een flinke storm krijgen ze onderdak in een hotel. Het oude stel dat het hotel runt lijkt niet geheel op hun gemak. Ze vertellen de twee over een oude zigeunerin die als een kluizenaar in het bos woont met haar misvormde zoon en een dochter die niemand ooit ziet. Ook krijgen ze een gratis geschiedenisles over de Normandische kust waar het dorpje aan grenst. Kennelijk waren er vijf broers (ook al blijkt uit de flashback dat er toch zeker één zus bij zat, tenzij de film zijn tijd ver vooruit was natuurlijk) die eeuwen geleden valse vuren aanstaken om schepen op de rotsen te laten varen en zo de goederen te jutten en eventuele overlevenden te vermoorden en van hun bezittingen te ontdoen. Tijdens een extreme storm laten de broers het schip El Condor stranden, een Spaans schip dat uit Egypte kwam. Waarom het via de Franse kust naar Spanje voer is een hele goede vraag, al zou dat wel verklaren waarom de kapitein richting een groot vuur voer in plaats van de kustlijn te ontwijken. Echter schijnt het schip mede door de zware regenval zo het strand op gevaren te zijn, over de vijf broers heen en zijn deze met het schip nooit teruggevonden. De oude vrouw en haar kinderen in het bos blijken afstammelingen van de broers te zijn. Later die nacht wordt de aandacht van de jonge vrouw gewekt door geschreeuw van het oudere echtpaar. Er blijkt ook een demonisch paard over het platteland te zwerven dat zorgt voor onheil. De oude man is overigens volledig gekleed in een camouflage outfit en een shotgun. Kennelijk is dit volledig normaal in Frankrijk want er is niemand die er naar vraagt. De jonge vrouw (niemand heeft een naam in de film) gaat poolshoogte nemen en wordt aangevallen door het paard (lees: de vrouw kijkt naar rechts, het paard hinnikt en gaat een keer op zijn achterpoten staan). Geschrokken rent ze naar de auto en vertrekt met piepende banden. De optie om gewoon terug het hotel in te gaan is kennelijk de stomste van de twee en als je nog maar net getrouwd ben kan je echtgenoot kijken wat ie verder doet. De auto komt echter niet ver en de vrouw is gedwongen door het bos te zwerven. Vanaf hier krijgen we te maken met een spookschip uit een berg (via een erg matige miniatuurscène), een mummie, en een levende dode. De zus van de misvormde nazi is namelijk dood, maar wordt tot leven gewekt door een mummie. Hoe deze twee elkaar kennen blijft een mysterie, ook waarom de zus als twee druppels water op de jonge vrouw uit het hotel lijkt wordt niet uitgelegd.

Geen paniek, de film is dusdanig onsamenhangend dat spoilers bijna onmogelijk zijn. Devil Story is waarschijnlijk het beste te omschrijven als een nachtmerrie, aangezien droomlogica het enige is wat de film nog een beetje kan redden. Bernard Launois zegt in een van de extra’s dat hij de film ook voor de internationale markt heeft gemaakt en de Amerikanen wilde verslaan met hun eigen spelletjes. Dat dit niet helemaal gelukt is is een understatement. Het is de eerste en tevens laatste horrorfilm van de regisseur en schijnt de enige horrorfilm te zijn opgenomen in Normandië. De film is er eentje die je wil kijken met vrienden die ook genieten van een film als Troll 2, al heeft die film nog een beetje een coherent plot. Dat is hier volledig het raam uit, al is er met een beetje fantasie wel wat van te maken.

Het beeld is wel scherp aangezien de film een 4k scan kreeg van de originele 35mm film. De leeftijd is er af te lezen maar dat geeft juist wat meer karakter aan het geheel. We kunnen deze rariteit aanschouwen in de originele Franse taal als Il Etait une Fois… Le Diable of met de Engelse dub als Devil Story (Ook Once Upon a Time… The Devil). De Mono soundtrack is voor het overgrote deel perfect te verstaan, al zijn er enkele korte stukken waar het geluid plots erg zacht wordt. De extra’s zijn moeite waard en geven je net wat meer inzicht in hoe zoiets als dit bestaansrecht kreeg. Een making of en een interview met de regisseur worden afgerond met enkele scènes die voorzien zijn van commentaar en een originele trailer.

Als je fan bent van waanzin op je scherm, je je niet stoort aan scènes die te lang doorgaan en van nacht naar dag springen, hele rare dialogen en het ontbreken van een budget, is dit er zeker een om een keer gezien te hebben. De groeiende cultstatus van Devil Story is ergens wel te begrijpen en misschien zet ik hem wel op tijdens een van mijn Halloween marathons met gelijkgezinden…