Mortal Kombat uit 1995 is een raar ding. Qua productie een misbaksel, maar 26 jaar na dato is de film van Paul W.S. Anderson (Event Horizon) nog steeds een cultfavoriet. Niet alleen onder liefhebbers van de games, maar ook onder liefhebbers van 90’s pulp. Het is lachen geblazen met Mortal Kombat. Christopher Lambert is de houterigheid an sich en de rest van de cast doet het niet beter. De film mist ook nog eens de karakteristieke gore uit de games. Maar die opening met die moddervette track van The Immortals maakt weer een hoop goed. Ook ondergetekende heeft de cd-single … Lees verder “Recensie: Mortal Kombat (Simon McQuoid)”
Tagarchief: Australië
Recensie: 2067 (Seth Larney)
Klimaatverandering is een van de hot topics van de laatste jaren. Niet heel gek natuurlijk, aangezien de Tunberg’s en Gore’s je er om de dag aan herinneren. Nu is er 2067, een sci fi film van visual effects supervisor maar nu ook schrijver/regisseur Seth Larney. De hoes doet zijn best om zoveel mogelijk titels te noemen waar het zich mee zou kunnen meten. Van Avengers: Endgame naar Bladerunner en zelfs Walkabout wordt genoemd. Dit wekt enige verwachtingen op, maar kan de film deze ook waarmaken?
Plot: Stel je voor, het is het jaar 2067. Door de klimaatveranderingen verdwijnen alle … Lees verder “Recensie: 2067 (Seth Larney)”
Recensie: Little Monsters (Abe Forsythe)
De grens tussen horror en humor is dun. Waar bloed vloeit, mag gelukkig ook gelachen worden. Splendid Film bracht vorig jaar de Australische komische zombiefilm Little Monsters uit. Het zombiegenre is uitermate geschikt voor de combinatie horror/humor. Regisseur Peter Jackson had dit in 1992 al in het snotje met Braindead, een heerlijk ‘gore’ feest met absurdistische humor. Met Zombieland en Zombieland: Double Tap gooit regisseur Ruben Fleischer ook hoge ogen. Ook Anne and the Apocalypse was een pareltje, maar er zitten ook draken van films tussen. Een goed voorbeeld hiervan is The Walking Dead spoof, The Walking Deceased (2015) van … Lees verder “Recensie: Little Monsters (Abe Forsythe)”
Recensie: Walkabout (Nicolas Roeg)
Regisseur Nicolas Roeg was al vroeg een van de regisseurs waar ik tegen op keek. Overdonderd was ik toen ik voor het eerst Don’t Look Now zag. Ik was waarschijnlijk een jaartje of 14 en had ergens in een boekje gelezen dat dit een film was die ik wel goed móest vinden. En warempel, ik vond het ook oprecht een hele goede film! Ik probeerde de film aan mijn vriendjes te laten zien, maar die vonden er geen fuck aan, behalve de eindscène. Zo ging dat nog heel wat jaartjes door. Eenmaal in een studentenhuis liet ik het aan mijn … Lees verder “Recensie: Walkabout (Nicolas Roeg)”