Al van zolang cinema bestaat worden er films gedraaid die steevast het bedenkelijke predicaat “pulp” opgeplakt krijgen. Een begrip met louter negatieve connotaties, waarvan waardeloos, kitsch of troep er slechts enkele zijn. Niet zelden wordt dit soort films ingeblikt door weinig getalenteerde en/of door winstbejag geobsedeerde cineasten, schijnbaar met als enige doel de eigen reputatie voor het grote publiek te grabbel te gooien. Elk ernstig filmcriticus zal u in zijn recensies behoeden voor pulp allerhande, al is het maar om een bepaald aanzien bij zijn lezerspubliek te verwerven.… Lees verder “Passie voor pulp – Tom’s special”
Horror Top 25 van de jaren 80
Na de Horror Top 25 van de jaren 70 is het nu tijd voor de Horror Top 25 van de jaren 80! Baanbrekend zoals in de 70’s waren de horrorfilms toen niet meer, maar wanneer we het over sfeer, extravagantie of ongekende pulp hebben, dan is er geen beter tijdperk dan dat van de permanenten, neon-lichten, synthesizers en ultra-coole cult- of horroriconen. De jaren 80 hebben ons veel mooie herinneringen gebracht, uren konden we doorbrengen in de plaatselijke videotheek, op zoek naar de ultieme horrorfilm voor op de zaterdagnacht.
Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)
Ruggero Deodato, de alom geprezen en verguisde regisseur van Cannibal Holocaust kon er in de jaren 80 ook niet omheen: de slasherfilm. Deze nieuwe trend kreeg uiting vanuit elke hoek in de filmwereld en ook Italië speelde in op deze nieuwe gekte. Slasher en Deodato, een combinatie die weleens leuk zou kunnen uitpakken.
Ruggero Deodato is een duizendpoot. Zo heeft hij zich gewaagd aan Gialli (Phantom of Death), het kannibalen genre (Cannibal Holocaust, Last Cannibal World), Science-Fiction (Atlantis Interceptors), confronterende shock-cinema (The House on the Edge of the Park) en de slasher dus met Body Count, in het Italiaans bekend als Camping del Terrore.… Lees verder “Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)”
Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)
Horrorfilms over wassen beelden of wassenbeeldenmusea eindigen niet bij House of Wax (1953) en diens remake uit 2005. Zo kennen we bijvoorbeeld ook nog Mystery of the Wax Museum (1933), Nightmare in Wax (1969) en Tourist Trap (1979). De jaren 80 kenden ook hun wassenbeeldenmuseumhorror in de vorm van Waxwork, een charmant filmpje met in de hoofdrol Zach ‘Gremlins’ Galligan.
De film
De artwork en de plot van Waxwork wekten in de schappen van de lokale videotheek veel nieuwsgierigheid op. In ieder geval bij ondergetekende.… Lees verder “Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)”
Recensie: Hardware (Richard Stanley)
De geboren Zuid-Afrikaan Richard Stanley is geen workaholic, maar met zijn twee feature films heeft hij genoeg naam kunnen vergaren binnen het cult-wereldje. Zijn tweede film, Dust Devil, was mijn introductie met Stanley, een kennismaking die was bevallen, maar Dust Devil kon bij mij zijn naam niet helemaal waarmaken. Hardware daarentegen, Stanley’s debuut, is een pareltje binnen het cyberpunkgenre en een film waarvan zijn sfeer enorm blijft hangen.
Richard Stanley heeft iets met het woestijn. Dust Devil speelt zich daar grotendeels in af en Hardware toont een post-apocalyptische setting waarin alles buiten de stad bedolven ligt onder het zand.… Lees verder “Recensie: Hardware (Richard Stanley)”
Recensie: Brainsmasher (Albert Pyun)
Albert Pyun, wie kent hem niet? Met klassiekers als Cyborg, Dollman, Nemesis en Kickboxer 2 en 4 is hij met gemak een van de grootste B-film regisseurs op aarde. En een van de betere. Zijn films hebben nooit het productionele niveau van menig Hollywoodfilm gehad, maar willen doorgaans wel behoorlijk vermaken. En daar is het meestal om te doen bij de genrefilm. Brain Smasher is een sympathieke actie-komedie die in de lijn ligt van de betere ‘Pyun-film’.
Hoofdrolspeler Andrew Dice Clay kende zijn hoogtijdagen in de jaren 80 en 90.… Lees verder “Recensie: Brainsmasher (Albert Pyun)”
Recensie: Popcorn (Mark Herrier)
Films die een ode brengen aan grootheden binnen het genre. Zo kennen we natuurlijk materiaal van Brian De Palma dat een grote knipoog is naar het werk van Alfred Hitchcock, maar ook op kleine schaal zien we veel regisseurs die de moeite nemen om genre bepalende films of regisseurs in de schijnwerpers te zetten. Mark Herriers Popcorn uit 1991 is het bewijs van een kleine film die een ode brengt aan een groot figuur.
The Tingler, House on Haunted Hill, 13 Ghosts, allemaal films die door middel van gimmicks de aandacht van het publiek moesten trekken.… Lees verder “Recensie: Popcorn (Mark Herrier)”
Horror Top 25 van de jaren 70
De jaren 70 was de periode waarin de horrorfilm echt tot bloei kwam en waarin grenzen werden verlegd. De filmwereld is in dit decennium voorgoed veranderd en daar heeft de horrorfilm een significante rol in gespeeld. Onderstaande lijst van 25 films is de uitkomst van een zoektocht waarbij ik op ontelbaar veel sterke en mooie titels stuitte. Deze confrontatie met veel pareltjes uit het genre maakte de samenstelling nog een bijzonder lastige klus, maar uiteindelijk is de It’s Only a Movie Top 25 van de beste horrorfilms van de jaren 70 een feit!… Lees verder “Horror Top 25 van de jaren 70”
Een interview met Sarah Voon, costume designer van Evil Dead
Eén van de films waar ik in 2013 het meeste naar heb uitgekeken was Evil Dead. Opmerkelijk, want het betreft een remake, en als we ergens genoeg van hebben, dan is het wel van die inspiratieloze remakes uit Hollywood. Maar met Evil Dead zat het anders. Sam Raimi, regisseur, en Bruce Campbell, ster van het origineel uit 1981, zijn nauw betrokken geweest bij deze ‘herziening’ die een waar spektakel beloofde te worden, als we de verhalen die op het net circuleerden mochten geloven.… Lees verder “Een interview met Sarah Voon, costume designer van Evil Dead”
Een interview met Drew Bolduc, regisseur van The Taint
Drew Bolduc en Dan Nelson hebben in 2010 het indie-horror genre verrijkt met het waanzinnige The Taint, een Troma-achtige film over door vergiftigd water op hol geslagen mannen, die het gemunt hebben op vrouwen. The Taint wist al snel een cult-status te verkrijgen en is zelfs op het Troma-label uitgebracht. It’s Only a Movie sprak met Drew Bolduc, tevens hoofdrolspeler van The Taint, en vroeg hem ook over zijn te komen project, Science Team.
Het is alweer een tijdje sinds The Taint. Volgens mij heeft de film het in bepaalde kringen goed gedaan en heeft het zelfs een cult-status verworven.… Lees verder “Een interview met Drew Bolduc, regisseur van The Taint”