Volgens velen is de in Oostenrijk geboren Arnold Schwarzenegger de grootste actieheld aller tijden. De laatste jaren kunnen we gelukkig weer van zijn films genieten nadat hij 8 jaar heeft gespendeerd als gouverneur in ‘zijn’ Californië. Deze politieke filmpauze heeft ervoor gezorgd dat Arnie in zijn comeback in The Expendables (2011) er in een klap een stuk ouder uitzag dan in Terminator 3 (2003). De jaren zijn helaas steeds meer van hem af te lezen en de 80’s en 90’s lijken daarmee steeds verder weg.… Lees verder “Top 10 old school Schwarzenegger films”
Horror Top 25 van de jaren 90
Na de Horror Top 25 van de jaren 70 en 80 mag een Horror Top 25 van de jaren ’90 natuurlijk niet ontbreken. De jaren 90 zijn op horrorgebied minder spannend dan de jaren 70 en 80, maar baanbrekender dan menigeen zou denken. De hoeveelheid aan echt goede horror is wel afgenomen en ook gevestigde regisseurs haalden vaak niet hun oude niveau, maar dat wil nog niet zeggen dat de jaren 90 zijn toppers niet kent. It’s Only a Movie heeft de 25 films die hoog scoren en het horrorhart sneller doen kloppen op een rijtje gezet.
Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)
Eco-horror was een erg populair subgenre in de jaren 70. Films als Frogs, Long Weekend en, geen horror, maar wel eng, The China Syndrome lieten ons zien wat de consequenties kunnen zijn voor de mensheid als we blijven tornen met de natuur. Veel eco-horrors zijn ook tegelijkertijd monsterfilms. Alle Godzilla films zijn hier toch wel het beste voorbeeld van. In 1979 waagde John Frankenheimer (French Connection II, The Island of Dr. Moreau, Ronin) zich ook aan een eco-horror/monsterfilm met Prophecy, de film met de gemuteerde beer.… Lees verder “Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)”
Recensie: Eyes of Laura Mars (Irvin Kershner)
Je kent het wel. Je raakt enthousiast door het artwork van een filmposter, je wilt weten wat voor film dit is, dus je leest verder. Je wordt nog meer enthousiast wanneer je leest dat Irvin Kershner, de man die verantwoordelijk is voor The Empire Strikes Back, de regie op zich nam. Je krijgt bijna een hartverzakking wanneer je leest dat je favoriete horror regisseur, John Carpenter, zowel het verhaal als het scenario heeft geschreven! Je plaats direct een order op eBay voor de dvd van Columbia Tristar en wacht met smart op het pakketje.… Lees verder “Recensie: Eyes of Laura Mars (Irvin Kershner)”
Recensie: Assault on Precinct 13 (John Carpenter)
Nog voordat hij met Halloween de wereld zou gaan veroveren, kwam John Carpenter met een film die weinig met horror te maken heeft, maar wel alle kenmerken kent die Carpenter zou gaan typeren. Assault on Precinct 13 toont in retrospectief hoe goed Carpenter eigenlijk overweg kon met andere genres en moeiteloos zijn stempel kon behouden. Het is vooral Carpenters muziek die Carpenter Carpenter maakt en met de score van Assault on Precinct 13 maakte hij een van zijn beste werken. Op de Blu-ray release van Scream Factory komt deze bijzonder goed uit de verf, maar deze release kent wel meer moois.… Lees verder “Recensie: Assault on Precinct 13 (John Carpenter)”
Cover art: vergane glorie – special
VHS-dozen die met inhoud bijna een halve kilo wegen, Laserdiscs met een omvang die met moeite in een Albert-Heijn tasje passen, het is voor de meesten tegenwoordig ondenkbaar dat er tijden zijn geweest waar je met een tas vol aan weekfilms thuiskwam van de videotheek. Wat de dupe is geworden van de evolutie van de mediadrager is de handgetekende cover-art, een haast vergeten kunstvorm die voor meer impact heeft gezorgd dan menigeen voor mogelijk houdt. Als kind vergaapte je je aan de veelbelovende cover-art van de VHS-hoezen in de videotheek.… Lees verder “Cover art: vergane glorie – special”
Passie voor pulp – Tom’s special
Al van zolang cinema bestaat worden er films gedraaid die steevast het bedenkelijke predicaat “pulp” opgeplakt krijgen. Een begrip met louter negatieve connotaties, waarvan waardeloos, kitsch of troep er slechts enkele zijn. Niet zelden wordt dit soort films ingeblikt door weinig getalenteerde en/of door winstbejag geobsedeerde cineasten, schijnbaar met als enige doel de eigen reputatie voor het grote publiek te grabbel te gooien. Elk ernstig filmcriticus zal u in zijn recensies behoeden voor pulp allerhande, al is het maar om een bepaald aanzien bij zijn lezerspubliek te verwerven.… Lees verder “Passie voor pulp – Tom’s special”
Horror Top 25 van de jaren 80
Na de Horror Top 25 van de jaren 70 is het nu tijd voor de Horror Top 25 van de jaren 80! Baanbrekend zoals in de 70’s waren de horrorfilms toen niet meer, maar wanneer we het over sfeer, extravagantie of ongekende pulp hebben, dan is er geen beter tijdperk dan dat van de permanenten, neon-lichten, synthesizers en ultra-coole cult- of horroriconen. De jaren 80 hebben ons veel mooie herinneringen gebracht, uren konden we doorbrengen in de plaatselijke videotheek, op zoek naar de ultieme horrorfilm voor op de zaterdagnacht.
Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)
Ruggero Deodato, de alom geprezen en verguisde regisseur van Cannibal Holocaust kon er in de jaren 80 ook niet omheen: de slasherfilm. Deze nieuwe trend kreeg uiting vanuit elke hoek in de filmwereld en ook Italië speelde in op deze nieuwe gekte. Slasher en Deodato, een combinatie die weleens leuk zou kunnen uitpakken.
Ruggero Deodato is een duizendpoot. Zo heeft hij zich gewaagd aan Gialli (Phantom of Death), het kannibalen genre (Cannibal Holocaust, Last Cannibal World), Science-Fiction (Atlantis Interceptors), confronterende shock-cinema (The House on the Edge of the Park) en de slasher dus met Body Count, in het Italiaans bekend als Camping del Terrore.… Lees verder “Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)”
Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)
Horrorfilms over wassen beelden of wassenbeeldenmusea eindigen niet bij House of Wax (1953) en diens remake uit 2005. Zo kennen we bijvoorbeeld ook nog Mystery of the Wax Museum (1933), Nightmare in Wax (1969) en Tourist Trap (1979). De jaren 80 kenden ook hun wassenbeeldenmuseumhorror in de vorm van Waxwork, een charmant filmpje met in de hoofdrol Zach ‘Gremlins’ Galligan.
De film
De artwork en de plot van Waxwork wekten in de schappen van de lokale videotheek veel nieuwsgierigheid op. In ieder geval bij ondergetekende.… Lees verder “Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)”