James Wan is inmiddels een begrip in de hedendaagse horror. Saw zette hem op de kaart en Insidious is een film waar menig horrorliefhebber met veel plezier aan terugdenkt. Genreclichés zijn Wan niet vreemd. Waar ze voor velen een valkuil zijn, laat Wan zien een echte vakman te zijn en clichés juist te omarmen en ze eigen te maken. The Conjuring is zijn laatste film en ook hier hoeven we geen echte vernieuwing te verwachten. Enge poppen, bezetenheid, een spookhuis, een hoop bekende elementen zijn hier weer van de partij.… Lees verder “The Conjuring (James Wan) – Moderne klassieker”
Tag archieven: Verenigde Staten
Recensie: Basic Instinct (Paul Verhoeven)
In 1992 was Basic Instinct dé film waar iedereen het over had. En het was nog van een Nederlander ook! Paul Verhoeven, niet onbekend met het scheppen van controverse, overschrijdt alle grenzen die daarvoor gebonden waren aan een grote publieksfilm. Verhoeven bombardeerde het publiek met expliciete seks en grof geweld in een film die balanceert tussen Hitchcock en film-noir. Basic Instinct was dé film van 1992 maar zelfs nu, meer dan 25 jaar later, laait de discussie nog regelmatig op bij de kijkers ervan of de kut van Sharon Stone nu wel of niet te zien is in de film.… Lees verder “Recensie: Basic Instinct (Paul Verhoeven)”
Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)
Eco-horror was een erg populair subgenre in de jaren 70. Films als Frogs, Long Weekend en, geen horror, maar wel eng, The China Syndrome lieten ons zien wat de consequenties kunnen zijn voor de mensheid als we blijven tornen met de natuur. Veel eco-horrors zijn ook tegelijkertijd monsterfilms. Alle Godzilla films zijn hier toch wel het beste voorbeeld van. In 1979 waagde John Frankenheimer (French Connection II, The Island of Dr. Moreau, Ronin) zich ook aan een eco-horror/monsterfilm met Prophecy, de film met de gemuteerde beer.… Lees verder “Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)”
Recensie: Eyes of Laura Mars (Irvin Kershner)
Je kent het wel. Je raakt enthousiast door het artwork van een filmposter, je wilt weten wat voor film dit is, dus je leest verder. Je wordt nog meer enthousiast wanneer je leest dat Irvin Kershner, de man die verantwoordelijk is voor The Empire Strikes Back, de regie op zich nam. Je krijgt bijna een hartverzakking wanneer je leest dat je favoriete horror regisseur, John Carpenter, zowel het verhaal als het scenario heeft geschreven! Je plaats direct een order op eBay voor de dvd van Columbia Tristar en wacht met smart op het pakketje.… Lees verder “Recensie: Eyes of Laura Mars (Irvin Kershner)”
Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)
Ruggero Deodato, de alom geprezen en verguisde regisseur van Cannibal Holocaust kon er in de jaren 80 ook niet omheen: de slasherfilm. Deze nieuwe trend kreeg uiting vanuit elke hoek in de filmwereld en ook Italië speelde in op deze nieuwe gekte. Slasher en Deodato, een combinatie die weleens leuk zou kunnen uitpakken.
Ruggero Deodato is een duizendpoot. Zo heeft hij zich gewaagd aan Gialli (Phantom of Death), het kannibalen genre (Cannibal Holocaust, Last Cannibal World), Science-Fiction (Atlantis Interceptors), confronterende shock-cinema (The House on the Edge of the Park) en de slasher dus met Body Count, in het Italiaans bekend als Camping del Terrore.… Lees verder “Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)”
Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)
Horrorfilms over wassen beelden of wassenbeeldenmusea eindigen niet bij House of Wax (1953) en diens remake uit 2005. Zo kennen we bijvoorbeeld ook nog Mystery of the Wax Museum (1933), Nightmare in Wax (1969) en Tourist Trap (1979). De jaren 80 kenden ook hun wassenbeeldenmuseumhorror in de vorm van Waxwork, een charmant filmpje met in de hoofdrol Zach ‘Gremlins’ Galligan.
De film
De artwork en de plot van Waxwork wekten in de schappen van de lokale videotheek veel nieuwsgierigheid op. In ieder geval bij ondergetekende.… Lees verder “Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)”
Recensie: Brainsmasher (Albert Pyun)
Albert Pyun, wie kent hem niet? Met klassiekers als Cyborg, Dollman, Nemesis en Kickboxer 2 en 4 is hij met gemak een van de grootste B-film regisseurs op aarde. En een van de betere. Zijn films hebben nooit het productionele niveau van menig Hollywoodfilm gehad, maar willen doorgaans wel behoorlijk vermaken. En daar is het meestal om te doen bij de genrefilm. Brain Smasher is een sympathieke actie-komedie die in de lijn ligt van de betere ‘Pyun-film’.
Hoofdrolspeler Andrew Dice Clay kende zijn hoogtijdagen in de jaren 80 en 90.… Lees verder “Recensie: Brainsmasher (Albert Pyun)”
Recensie: Popcorn (Mark Herrier)
Films die een ode brengen aan grootheden binnen het genre. Zo kennen we natuurlijk materiaal van Brian De Palma dat een grote knipoog is naar het werk van Alfred Hitchcock, maar ook op kleine schaal zien we veel regisseurs die de moeite nemen om genre bepalende films of regisseurs in de schijnwerpers te zetten. Mark Herriers Popcorn uit 1991 is het bewijs van een kleine film die een ode brengt aan een groot figuur.
The Tingler, House on Haunted Hill, 13 Ghosts, allemaal films die door middel van gimmicks de aandacht van het publiek moesten trekken.… Lees verder “Recensie: Popcorn (Mark Herrier)”
Recensie: Deathdream (Bob Clark)
28 Days Later, Braindead, Romero’s zombie trilogie, Snyders Dawn of the Dead, allemaal titels die de zombie-liefhebbers wel kennen en minstens een paar keer hebben gezien. Er bestaan ook films die doorgaans een veel te klein publiek bereiken, vaak geheel onterecht. Zo’n film is Deathdream van Bob Clark. De film is een haast vergeten werkje van een regisseur die zijn stempel wel heeft gedrukt op het horrorgenre.
Bob Clark mag zonder twijfel een pionier in het genre genoemd worden. Veel horrorfilms heeft hij niet gemaakt, maar zijn twee belangrijkste zijn wel meteen genre-bepalende films geweest.… Lees verder “Recensie: Deathdream (Bob Clark)”
Eraserhead (1977, David Lynch)
De debuutfilm van David Lynch is opnieuw uitgebracht op DVD en Blu-ray en hij ziet er mooier uit dan ooit. De nachtmerrie van de sullige Henry Spencer is nog nooit zo scherp en helder weergegeven en dat geeft ons de ultieme mogelijkheid de bevreemdende wereld van David Lynch opnieuw te betreden. Eraserhead is briljant op meerdere vlakken en is een must voor iedereen die ook maar een beetje interesse in cinema heeft.
Eraserhead is een van de beste debuutfilms ooit, gemaakt door een jonge regisseur die toen al tekenen van genialiteit vertoonde.… Lees verder “Eraserhead (1977, David Lynch)”