Nicolas Winding Refn is inmiddels een van de gerenommeerdste regisseurs van Europa. Met o.a. de Pusher-trilogie en Bleeder heeft hij velen omver geblazen met zijn stilering en realistische en keiharde portrettering van het bestaan van individuen die vast zitten in het criminele circuit. Zijn overstap naar Amerika maakte zijn fans in eerste instantie huiverig, maar met Drive bevestigde Refn dubbel en dwars dat hij tot de beste regisseurs op deze planeet behoort.
Een van de betere horrorfilms die deze eeuw het levenslicht zag is The Babadook. Second Sight heeft het op zich genomen om de film uit te brengen op een 4k UHD disc, in een flinke slipcase met een 150 pagina’s tellend hardcover boek en zes artcards. De disc zelf heeft nog flink wat extra’s en Second Sight kennende is er heel wat liefde in de uitgave gestoken.
Een rampenfilm met Allison Williams (Get Out) en Keith David (The Thing) in de cast zou toch wel wat moeten opleveren, zou je denken. De Zweed Mikael Marcimain levert met Horizon Line zijn derde film af (Call Girl, 2012, en Gentlemen, 2014, gingen Horizon Line voor), al zou je een half uur in de film denken dat je hier met een debuut te maken hebt. Ergens is dat ook zo want dit is Marcimains eerste film over de grenzen, maar Horizon Line is uiteindelijk op veel vlakken een zeer moeilijk te behappen film geworden.… Lees verder “Recensie: Horizon Line (Mikael Marcimain)”
Wat had de Australische Jennifer Kent 7 jaar terug een enorme hit te pakken met The Babadook! Iedereen leek er mee weg te lopen en de film verscheen op zowat elk jaarlijstje van horror gerelateerde media. Ondergetekende bleek een zeldzame uitzondering. De film ging mij teveel richting drama, was voorspelbaar en dat joch… Zelden heb ik mij zó zitten ergeren aan een kind. Talent zag ik wel in The Babadook, maar een meesterwerk? Never. Nu is er dan een ‘nieuwe’ film van Kent.… Lees verder “Recensie: The Nightingale (Second Sight)”
In de afnemende markt van fysieke media blijft Splendid Film een rots in de branding. Regelmatig brengt het label verrassende titels op de Nederlandse markt (en daarbuiten) en dan ook nog eens voor een redelijke prijs. Hierdoor wil je nog wel eens het risico lopen door een onbekende film mee te pikken, zoals Castle in the Sky. Ik had er nog nooit van gehoord, maar heb onlangs Green Room en Black Christmas gezien, waarin Imogen Poots meespeelt.… Lees verder “Recensie: Castle in the Ground (Joey Klein)”
