Het is al vaker gezegd, ondergetekende houdt niet van moderne superheldenfilms. DC en Marvel wordt thuis enkel opgezet indien ons 8-jarige zoontje daar zin in heeft. Papa kijkt liever knullige superhelden uit de jaren 80 of zelfs Howard the Duck. Mijn zoontje was ook de reden om Wonder Woman 1984 in de speler te gooien en toegegeven, ik keek er niet 100% tegenop, want de film speelt zich af in de magische jaren 80. In 1984 welteverstaan, volgens ons het beste filmjaar ooit.… Lees verder “4K Ultra HD Recensie: Wonder Woman 1984 (Patty Jenkins)”
Alle berichten van Ricardo Dias
Win een Sonic the Hedgehog Blu-ray!
De verfilming van het Sega-personage Sonic the Hedgehog leek voor de release op een regelrechte ramp af te stevenen. Het design van het egeltje liep uit op een fiasco en de studio voelde zich verplicht om de fans tevreden te houden en met een nieuw design te komen. Dit bleek een gouden greep want Sonic the Hedgehog heeft het goed gedaan in de bioscopen. Voor Jim Carrey werd het zelfs zijn beste rol in een lange tijd.
De film is alweer een tijdje uit en is bijvoorbeeld ook te zien op Prime Video, maar wij geven in samenwerking met Triple P en Paramount alsnog een Blu-ray van de film weg.… Lees verder “Win een Sonic the Hedgehog Blu-ray!”
Recensie: Armageddon (Michael Bay)
Michael Bay is een naam die synoniem is aan kabaal. Met uitzondering van The Island draaien zijn films maar om een ding, en dat is actie. Amper serieus genomen door filmcritici, gaat Bay gewoon vrolijk verder met het vastleggen van een hoop cool gepraat, schaars geklede babes en vooral explosies, vaak met een draak van een film als resultaat. Maar in een enkel geval wil de overdaad aan machoïsme en spektakel werken. Armageddon is hier het voorbeeld van.
Plot: Een gigantische meteoriet zal over 18 dagen inslaan op aarde.… Lees verder “Recensie: Armageddon (Michael Bay)”
IOAM podcast #27: Lucio Fulci
Als we het hebben over de Italiaanse (horror) cinema dan hebben we het in ieder geval ook over Lucio Fulci, de man die gore tot een kunst heeft weten te verheffen. Johan en Ricardo gaan het uitgebreid hebben over de regisseur in de 27e IOAM podcast. Enjoy!
Recensie: Horizon Line (Mikael Marcimain)
Een rampenfilm met Allison Williams (Get Out) en Keith David (The Thing) in de cast zou toch wel wat moeten opleveren, zou je denken. De Zweed Mikael Marcimain levert met Horizon Line zijn derde film af (Call Girl, 2012, en Gentlemen, 2014, gingen Horizon Line voor), al zou je een half uur in de film denken dat je hier met een debuut te maken hebt. Ergens is dat ook zo want dit is Marcimains eerste film over de grenzen, maar Horizon Line is uiteindelijk op veel vlakken een zeer moeilijk te behappen film geworden.… Lees verder “Recensie: Horizon Line (Mikael Marcimain)”
Recensie: Sacrifice (Andy Collier/ Tor Mian)
Jongstleden hebben wij Cthulhu Mansion van pulpregisseur Juan Piquer Simón gerecenseerd, een film gebaseerd op de Cthulhu mythe gecreëerd door de Amerikaanse schrijver H.P. Lovecraft. Dat zijn schrijfwerk veel als inspiratie dient bewijst Sacrifice nu nogmaals. Met Barbara Crampton in de hoofdrol wordt ook meteen een link gelegd met de klassieke Lovecraft films Re-Animator en From Beyond. Of Sacrifice in de schaduw van die films mag gaan staan valt te betwijfelen, maar benieuwd zijn wij alleszins.
Plot: Na de dood van zijn moeder reist Isaac samen met zijn hoogzwangere vrouw Emma naar een klein eiland in Noorwegen om er het huis te verkopen dat van de moeder van Isaac was.… Lees verder “Recensie: Sacrifice (Andy Collier/ Tor Mian)”
Recensie: The New York Ripper (Lucio Fulci)
Lucio Fulci’s The New York Ripper heb ik jarenlang letterlijk als vreemde eend in de bijt beschouwd. Na voornamelijk zijn zombiewerk gezien te hebben, was The New York Ripper mijn eerste introductie met een andere Lucio Fulci. Inmiddels heb ik al veel werk van de man gezien en kan ik concluderen dat Lucio Fulci een oprechte meester in zijn genre(s) was. Recentelijk was het de hoogste tijd om The New York Ripper aan een herziening te onderwerpen met de gele Blu-ray van het Britse Shameless label.… Lees verder “Recensie: The New York Ripper (Lucio Fulci)”
Recensie: The Nightingale (Second Sight)
Wat had de Australische Jennifer Kent 7 jaar terug een enorme hit te pakken met The Babadook! Iedereen leek er mee weg te lopen en de film verscheen op zowat elk jaarlijstje van horror gerelateerde media. Ondergetekende bleek een zeldzame uitzondering. De film ging mij teveel richting drama, was voorspelbaar en dat joch… Zelden heb ik mij zó zitten ergeren aan een kind. Talent zag ik wel in The Babadook, maar een meesterwerk? Never. Nu is er dan een ‘nieuwe’ film van Kent.… Lees verder “Recensie: The Nightingale (Second Sight)”
Special: Een Bay’tje te veel
Een tijdje geleden heb ik mij gewaagd aan een herziening van een film van Michael Bay. Ik heb daarvoor nooit de moeite genomen om meer in Bay’s films te zien dan gefabriceerde Hollywoodprul, waar het script een leidraad is voor veel opgeblazen, druk in beeld gebrachte bombasme. The Rock steeg daar misschien bovenuit, maar verder was het voor mij inwisselbare nonsens. Tot de herziening van Armageddon, een film die ik een meer dan respectabele beoordeling heb gegeven. Die film deed mij inzien dat Michael Bay haast een kunst heeft weten te maken van eerdergenoemde prul.… Lees verder “Special: Een Bay’tje te veel”
Recensie: Satan’s Blood (Vinegar Syndrome)
Juan Piquer Simón en Vinegar Syndrome zijn een match die al eerder gemaakt is. Onlangs recenseerden wij Cthulhu’s Mansion, een film gebaseerd op het werk van H.P. Lovecraft. Met Satan’s Blood heeft Lovecraft niets te maken. Simón ook wat minder, want die mocht slechts assistent van Carlos Puerto zijn. Toch is Satan’s Blood weer een typisch 70’s, Europees cultwerkje geworden met een charme waar je als liefhebber moeilijk omheen kan.
Plot: Andy en Thelma ontmoeten Bruno en Anne, een vreemd stel dat hen uitnodigt naar hun landhuis net buiten Madrid.… Lees verder “Recensie: Satan’s Blood (Vinegar Syndrome)”