De grens tussen horror en humor is dun. Waar bloed vloeit, mag gelukkig ook gelachen worden. Splendid Film bracht vorig jaar de Australische komische zombiefilm Little Monsters uit. Het zombiegenre is uitermate geschikt voor de combinatie horror/humor. Regisseur Peter Jackson had dit in 1992 al in het snotje met Braindead, een heerlijk ‘gore’ feest met absurdistische humor. Met Zombieland en Zombieland: Double Tap gooit regisseur Ruben Fleischer ook hoge ogen. Ook Anne and the Apocalypse was een pareltje, maar er zitten ook draken van films tussen. Een goed voorbeeld hiervan is The Walking Dead spoof, The Walking Deceased (2015) van Scott Dow. Hier was niet doorheen te komen, maar gelukkig kunnen we Little Monsters onder de betere films in dit genre scharen.
Plot: Dave (Alexander England) ligt continu overhoop met zijn vriendin. Ze wil dat Dave zijn verantwoordelijkheid neemt in hun relatie en op zoek gaat naar werk. Sinds het … Lees verder “Recensie: Little Monsters (Abe Forsythe)”
Wat had de Australische Jennifer Kent 7 jaar terug een enorme hit te pakken met The Babadook! Iedereen leek er mee weg te lopen en de film verscheen op zowat elk jaarlijstje van horror gerelateerde media. Ondergetekende bleek een zeldzame uitzondering. De film ging mij teveel richting drama, was voorspelbaar en dat joch… Zelden heb ik mij zó zitten ergeren aan een kind. Talent zag ik wel in The Babadook, maar een meesterwerk? Never. Nu is er dan een ‘nieuwe’ film van Kent. The Nightingale verscheen al in 2018 op festivals, maar is nu pas door Second Sight uitgegeven op Blu-ray.
Plot: Het is het jaar 1825. De jonge Ierse Clare is een veroordeelde vrouw in Tasmanië. Ze zweert wraak op een officier voor de gruwelijke misdaad die hij pleegde op haar familie waarbij hij Claires man en baby heeft vermoord. Tegen haar zin wordt zij vergezeld door de … Lees verder “Recensie: The Nightingale (Second Sight)”
Een tijdje geleden heb ik mij gewaagd aan een herziening van een film van Michael Bay. Ik heb daarvoor nooit de moeite genomen om meer in Bay’s films te zien dan gefabriceerde Hollywoodprul, waar het script een leidraad is voor veel opgeblazen, druk in beeld gebrachte bombasme. The Rock steeg daar misschien bovenuit, maar verder was het voor mij inwisselbare nonsens. Tot de herziening van Armageddon, een film die ik een meer dan respectabele beoordeling heb gegeven. Die film deed mij inzien dat Michael Bay haast een kunst heeft weten te maken van eerdergenoemde prul. Armageddon toonde een regisseur die zich bewust is van wat hij doet en dat in dit geval uitstekend uitvoert. De scheiding tussen kunst en kitsch heeft Bay met Armageddon terug weten te brengen tot een fractie.
Afgelopen week keek ik met aangepaste verwachtingen naar Bay’s Transformers: Dark of the Moon. Het eerste deel … Lees verder “Een Bay’tje te veel”
Juan Piquer Simón en Vinegar Syndrome zijn een match die al eerder gemaakt is. Onlangs recenseerden wij Cthulhu’s Mansion, een film gebaseerd op het werk van H.P. Lovecraft. Met Satan’s Blood heeft Lovecraft niets te maken. Simón ook wat minder, want die mocht slechts assistent van Carlos Puerto zijn. Toch is Satan’s Blood weer een typisch 70’s, Europees cultwerkje geworden met een charme waar je als liefhebber moeilijk omheen kan.
Plot: Andy en Thelma ontmoeten Bruno en Anne, een vreemd stel dat hen uitnodigt naar hun landhuis net buiten Madrid. Als Andy en Thelma die avond wegens een storm niet naar huis kunnen, overnachten zij daar. De twee stellen besluiten die avond een Ouija bord uit de kast te halen, maar al snel ontstaan er conflicten. Het blijkt dat Thelma een affaire had met Andy’s broer. Anne bekritiseert Bruno op haar beurt over zijn zelfmoordpoging. Dit alles is het … Lees verder “Recensie: Satan’s Blood (Vinegar Syndrome)”
Dark Tower heeft niets te maken met de bekende boekenreeks van Stephen King, maar is een horrorfilm uit 1989. Vinegar Syndrome heeft ervoor gekozen deze titel te redden uit de obscuriteit, maar zoals wel vaker rijst de vraag: is het dat waard?
Plot: Als een glazenwasser zijn dood vindt aan het einde van een val zorgen de mysterieuze omstandigheden rond het ongeval voor een inspectie van de veiligheid. Dennis Randall (culticoon Michael Moriarty) is een veiligheidsinspecteur en tevens paranormaal begaafde die poolshoogte komt nemen. Al snel blijkt de flat een thuis te bieden aan een bovennatuurlijke entiteit met een hekel aan mensen. Uiteraard volgen meer bizarre ongelukken en zoekt Randall hulp bij een parapsycholoog.
Dark Tower heeft een moeizame productie gekend. De oorspronkelijke regisseur Ken Wiederhorn (Shock Waves, Return of the Living Dead Part II) werd van het project afgehaald en vervangen door Freddie Francis (Tales From The Crypt, … Lees verder “Recensie: Dark Tower (Vinegar Syndrome)”
