In 1992 werd er in het City theater in Amsterdam een Alien-nacht georganiseerd ter ere van het uitkomen van Alien 3. Alle drie de Alien films werden achter elkaar vertoond. Ik had Alien (1979) en Aliens (1986) al vaker gezien op VHS, maar nog nooit op groot scherm. Wat ik me nog goed kan herinneren van die nacht is dat het derde deel, in vergelijking met de eerste delen, tegenviel. Ik heb de toenmalige trilogie daarna nog meerdere keren gekeken, maar toch ging mijn voorkeur altijd uit naar de eerste twee delen.… Lees verder “Recensie: Alien 3 (David Fincher)”
Tag archieven: Horror
Recensie: Aliens (James Cameron)
Het was in feite onnodig om een vervolg te maken op Ridley Scotts Alien uit 1979. Alien behoort namelijk tot de beste films ooit gemaakt. Een klassieker die helemaal op zichzelf staat. De fans van het eerste deel wilden echter meer zien en Hollywood beantwoordde die vraag. De titel? Een best luie eigenlijk: Aliens. De zware taak om de film te regisseren kwam op de schouders terecht van de toen nog jonge James Cameron, die na diens The Terminator tot Hollywoods wonderboy was gebombardeerd.… Lees verder “Recensie: Aliens (James Cameron)”
Recensie: Alien (Ridley Scott)
In 1979 leverde regisseur Ridley Scott een meesterwerk af met deze beklemmende science fiction horror, die ons introduceerde aan misschien wel het engste filmmonster ooit: de Xenomorph. It’s Only a Movie deelt niet vaak een perfecte score uit, maar Alien verdient die dubbel en dwars.
Plot: De bemanning van een intergalactisch vrachtschip ontdekt op een onbewoonde planeet een ruimteschip dat een noodsignaal uitzendt. Crewleden Kane, Lambert en Dallas gaan aan boord van het onbekende schip en Kane vindt in de catacomben een onbekend organisme dat zich meteen aan zijn gezicht vasthecht.… Lees verder “Recensie: Alien (Ridley Scott)”
Recensie: Marrowbone (Sergio G. Sánchez)
Alweer een ghost story dacht ik bij het verschijnen van Marrowbone op Netflix, maar na even kijken op IMDb zag ik dat dit het regie debuut is van de man die The Orphanage schreef. Die film had een paar alleraardigste creepy scènes. Even wachten op een geschikt moment want een film als deze kijk je niet gewoon overdag, hoeveel lockdown tijd je ook hebt.
Plot: Om alle drama en misbruik te ontsnappen die haar psychopathische man en vader heeft veroorzaakt waagt een moeder met haar vier kinderen de oversteek van Engeland naar Amerika.… Lees verder “Recensie: Marrowbone (Sergio G. Sánchez)”
Recensie: The Ward (John Carpenter)
Tien jaar hebben we moeten wachten op de nieuwe John Carpenter. Natuurlijk zijn we nog wel zoet gehouden met twee Masters of Horror-afleveringen, waaronder de meesterlijke Cigarette Burns, maar een fan hou je hier niet heel lang mee zoet. Wij willen weer naar de bioscoop kunnen gaan voor de nieuwe John Carpenter. Iets wat in het verleden een garantie was voor een extreem sfeervolle horrorbeleving. Deze wens krijgt nu eindelijk gehoor met The Ward.
Plot: Kristen is een jong meisje dat tegen haar wil in wordt opgenomen in een psychiatrische instelling.… Lees verder “Recensie: The Ward (John Carpenter)”
Recensie: 3 From Hell (Rob Zombie)
Met The Devil’s Rejects (2005) leek Rob Zombie in 2005 definitief een einde te maken aan de bloederige roadtrip van de familie Firefly. Niets is minder waar, want een paar weken geleden verscheen 3 From Hell op Netflix. Natuurlijk wisten we al een tijdje dat Zombie bezig was met een derde deel omtrent deze gestoorde familie en de verwachtingen waren hoog. House of 1000 Corpses (2003) was een leuke debuutfilm, maar met The Devil’s Rejects zette Zombie de familie Firefly pas echt op de kaart.… Lees verder “Recensie: 3 From Hell (Rob Zombie)”
Recensie: Hausu (Ôbayashi Nobuhiko)
Zaterdag 11 april is de invloedrijke Japanse filmmaker Ôbayashi Nobuhiko overleden aan kanker. Vrijdag zou zijn laatste film, Labyrinth of Cinema in premiere gaan, echter is dit door het corona virus uitgesteld. Ôbayashi Nobuhiko werkte aan zo’n 40 films waarvan zijn bekendste waarschijnlijk Hausu (ook wel House) is. In 1977 krijgt de regisseur de kans zijn eerste speelfilm te maken. Zijn 13-jarige dochter is gek van film en is net haar haar aan het kammen voor de spiegel. Nobuhiko zegt dat hij gevraagd is voor een spannende film als Jaws.… Lees verder “Recensie: Hausu (Ôbayashi Nobuhiko)”
Recensie: Countdown (Justin Dec)
Het heeft even geduurd voordat ik de moed heb kunnen verzamelen om de recensie van Countdown te schrijven. Het is namelijk alweer een tijd geleden dat ik zo’n slechte film heb mogen zien. Slechte recensies zijn over het algemeen de leukste om te schrijven, maar Countdown is gewoon een film die ik zo snel mogelijk wil vergeten.
Plot: Wanneer verpleegster Quinn van een patiënt te horen krijgt dat de voorspellingen die de Countdown-app doet, over hoe lang je nog te leven hebt, volgens hem uit zullen komen én dat hij daarom denkt binnen 24 uur te sterven, besluit ze uit nieuwsgierigheid de app zelf te downloaden.… Lees verder “Recensie: Countdown (Justin Dec)”
Recensie: Brahms: The Boy II (William Brent Bell)
Is het nu Brahms: The Boy II, The Boy 2: Brahms of The Boy: Brahms’ Curse? Ach, wat maakt het uit… Zelf was ik niet helemaal verbaasd over het verschijnen van een vervolgfilm op The Boy uit 2016. Onlangs zag ik de film voorbij komen op Netflix en dacht: “Hey, die heb ik al eens eerder gezien.. En haatte ik!” Haten is misschien een groot woord, maar positief over de film was ik niet. Zoals jullie kunnen lezen in mijn recensie voor De Nachtvlinders toen.… Lees verder “Recensie: Brahms: The Boy II (William Brent Bell)”
Recensie: Antiviral (Brandon Cronenberg)
David Cronenberg heeft het horrorgenre in de jaren 70 en 80 voorgoed veranderd met zijn eigenzinnige visie op geestelijke en vooral lichamelijke transformatie. Sindsdien is zijn naam onlosmakelijk verbonden met body-horror. Wie zich op zijn domein begeeft, ontkomt niet aan een kritische vergelijking. Zeker niet als je zijn zoon bent en een prent op de markt brengt onder de weinig verhullende titel Antiviral. Of het een goed idee is om in de voetsporen van iemand als Cronenberg te treden valt te betwijfelen, maar het getuigt alleszins van een flinke dosis lef.… Lees verder “Recensie: Antiviral (Brandon Cronenberg)”